นายแพทย์กิติพงษ์ จรัญญา

เปรียบเช่นแม่นกที่ต้องบินออกจากรังไปหาหนอน... เช้านี้ผมขี่แมงกะไซค์ไปตลาดบ้านปันง้าวด้วยสังขารที่ทรงตัวลำบาก จำเป็นต้องไป ถ้าไม่ไปก็ไม่มีอะไรกิน! 
 

ตลาดบ้านปันง้าว - ภาพถ่ายไว้นานแล้ว

ผมซื้อเสบียงมามากมาย หิ้วจนนิ้วแทบหัก...

มีทั้งผัก ผลไม้ และอาหารถุง แม่ค้าตลาดสดบ้านปันง้าวใจดี ทั้งลดทั้งแถมให้  มะเขือเทศราชินีของดีที่ผมชอบล้างให้สะอาดด้วยน้ำซาวข้าว โยนเข้าปากเคี้ยวอร่อยมาก เอา apple มาแลกก็ไม่ยอม ที่เห็นอยู่ในถุงแค่ ๑๐ บาทเอง...

ฟักทองก็ ๑๐ บาท เอามานึ่งกินกับน้ำพริก หรือทำแกงบวด...

ผลไม้ก็มี... กล้วยไข่ ๑ กอง มี ๓ หวี ราคา ๒๐ บาท

กระเทียม สมุนไพรที่มีประโยชน์ ใช้ตำน้ำพริกและปรุงอาหาร... ถุงนี้ ๑๐ บาทจ้า

กระเทียมดองถุงใหญ่ก็มี  (๓๐ บาท)

ตาแก่เมืองรถม้าผู้มีรายได้ (รวมกับเบี้ยคนชรา) รวมแล้วปีละไม่เกิน ๒ หมื่นบาท (ใคร ๆ ก็เรียก "ตา") สามารถอยู่ได้อย่างไม่อดอยาก ก็ด้วยอาหารราคาถูกที่ตลาดบ้านปันง้าวนี่แหละ

กลับถึงบ้านด้วยหัวเข่าที่อ่อนล้า (คงเป็นเพราะแผลของเอ็นข้อเข่าที่โชคไม่ดีขี่รถล้ม) ผมเดินโงนเงนขึ้นบันไดบ้าน พร้อม ๆ กับความรู้สึกเวียนหัว...

หาสมุดเขียวเตรียมไว้ไปโรงพยาบาล... ผมต้องค้นในลังเก็บเอกสาร ดันไปเจอจดหมายเก่าฉบับหนึ่ง เขียนส่งมาจากมูลนิธิแพทย์ชนบท ลงวันที่ ๖ กันยายน ๒๕๓๙

การเจอจดหมายจากมูลนิธิแพทย์ชนบทฉบับนี้ทำให้ย้อนคิดกลับไปยังอดีตเมื่อ ๒๓ ปีที่แล้ว จำได้ว่าตอนนั้นผมพักอยู่คอนโดฯ ที่เชียงใหม่ เล่นเปียโนที่ล็อบบี้โรงแรมแห่งหนึ่ง ได้เงินเดือนละหมื่นกว่าบาท หักภาษี ณ ที่จ่าย จ่ายค่าผ่อนคอนโดฯ ค่าน้ำค่าไฟ ค่า package เน็ตราคาแพง ใช้ซื้ออาหารการกินและส่งให้แม่แล้ว ก็แทบไม่มีเงินเหลือ ผมไม่ได้เที่ยว ไม่ได้ถ่ายรูป ได้แต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องแคบ ๆ ของคอนโดฯ  วัน ๆ ได้แต่เปิดวิทยุสถานี มก. และมีอยู่วันหนึ่งที่ได้รับฟังข่าวเกี่ยวกับการจากไปของคุณหมอกิติพงษ์ จรัญญา ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเวียงสา จังหวัดน่าน ด้วยโรคหัวใจล้มเหลว ผมได้ยินว่าคุณหมอเป็นผู้ที่อุทิศตนให้กับงานและการช่วยเหลือสังคมอย่างไม่รู้เหน็ดรู้เหนื่อย ท่านเป็นผู้บริจาคโลหิตนับร้อยครั้ง!  ตอนนั้นผมมีเงินอยู่ในกระเป๋าไม่กี่ร้อย แต่ก็ไม่ลังเลที่จะรีบออกไปโอนเงิน ๒๐๐ บาทเพื่อสมทบกองทุนนายแพทย์กิติพงษ์ จรัญญา เป็นเหตุให้ได้มาซึ่งจดหมายฉบับดังกล่าว!

เก็บจดหมายเอาไว้จนลืม วันนี้ได้นำออกมาอ่านอีกครั้ง เห็นชื่อนายแพทย์กิติพงษ์ จรัญญา ผมเข้าไปค้นหาในวิกิพีเดียแต่ไม่พบชื่อและผลงานของท่าน  ค้นหาใน google อีกทีถึงได้พบรูปภาพที่ทำให้รู้สึกปลาบปลื้มใจ...

ภาพจาก http://sahospital.go.th/

แม้จะไม่มีชื่อในวิกิพีเดีย คุณหมอจากไปนานแล้ว แต่ความดีของท่านจะอยู่ในใจของคนไทยผู้ยากไร้ตลอดไป