เมื่อดอกไม้ผลิบาน

 

วันนี้ตาแก่บ้านห้างฉัตรไปหย่อนบัตรเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลตำบลห้างฉัตรแม่ตาล เขตเลือกตั้งที่ 2 แทนตำแหนงที่ว่าง ที่ศาลาอเนกประสงค์วัดขามแดง...ไปกับเจ้า Bruiser ครับ!

 

 

 

กลับถึงบ้าน.... ก็พาเจ้าหลงไปออกกำลังขาและหากินหญ้า (เป็นยา) ที่ลานหลังบ้าน

 

 

 

 

วันนี้เข้าใกล้ต้นไม้ยืนเดี่ยวมากที่สุด...  

 

 

ตอนบ่ายรู้สึกยินดีที่ได้ต้อนรับ 2 ผู้มาเยือน คุณหมอสุทัศน์ผู้คอยช่วยเหลือลุงน้ำชามาโดยตลอดนับสิบปี ปัจจุบันนี้ปลดเกษียณแล้ว วันนี้พาลูกชาย (น้องแกรม) มาเยี่ยม...

 

ภาพจากมือถือคุณหมอสุทัศน์ - ขอขอบคุณ

 

ภาพจากหมอสุทัศน์ - ขอขอบคุณ

 

 

กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก จากเด็กชายอ้วน ๆ คนนึง มาวันนี้เติบใหญ่เป็นหนุ่มแล้ว (สูงเกือบ 180 ซม.)  ลุงน้ำชาแทบไม่เชื่อสายตาเลยว่าน้องแกรมจะเติบใหญ่และพัฒนาความรู้ความสามารถได้ถึงขนาดนี้!! 

 

ดีใจที่ได้แนะนำเรื่องดนตรีอีกครั้ง...ผมพบว่าน้องแกรมเก่งขึ้นมากเลยหละ!

นึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา...

 

 

ทุกวันนี้เด็กทุกคนโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วครับ...เป็นดอกไม้ผลิบานกันไปหมด! ลุงน้ำชากำลังจะเป็นใบไม้แห้งร่วงหล่นลงสู่ผินดิน!

บ่ายวันนี้...ดีขึ้นหน่อย

บ่ายจัด ๆ วันนี้ ผมพาเจ้าหลง (สมาชิกใหม่) ลงไปวิ่งเล่นที่ลานหลังบ้าน...  

 

เป็นครั้งแรกที่ผมเดินเข้าไปลึกจนถึงริมกอหญ้า ตอนมาอยู่ใหม่ ๆ มันยังเป็นบึงน้ำที่มีนกยางบินโฉบไปโฉบมา แต่ปัจจุบันนี้ไม่มีแล้ว...

 

 

นั่นไงต้นไม้ที่ Deja ถ่ายทอดความรู้สึกไว้ในภาพวาด "ต้นไม้ยืนเดี่ยว" ของเขา

ต้นไม้ยืนเดี่ยว
นอกหน้าต่างบ้านลุงน้ำชา
Just standing alone,
the tree outside the window,
I once saw many years ago
at Uncle Nam Cha's house.

 

 

หากเพื่อนผมยังมีชีวิตอยู่...ผมคงต้องส่งภาพที่ถ่ายในวันนี้ไปให้เขาดู...

 

 

เจ้าหลงตื่นเต้นกับการได้ออกมาวิ่งที่นี่ คงเป็นครั้งแรกในชีวิตของมันที่สามารถวิ่งได้อย่างอิสระและปลอดภัย

ฉี่ซะเลย...

ถือโอกาสเก็บภาพอาคารด้านหลังไว้หน่อย... 

 

 

มองเห็นเครื่องปรับอากาศที่ผมศึกษาและลงมือติดตั้งเองด้วยความเคืองที่ร้านแอร์มอบผลงานให้ไว้ไม่ดี!

 

นั่นคือบ่อน้ำที่จ้องมองไว้....

 

หากวันใดไร้ประปา...ผมคงต้องมาหาน้ำในนั้น!

รัดเข็มขัด!

 

แม้มีฝนตกไกล ๆ ในพื้นที่ใกล้เคียง ช่วยทำให้ท้องฟ้าเหนือบ้านห้างฉัตรดูดีขึ้นบ้าง แต่ค่าฝุ่น PM2.5 ก็ยังคงอยู่ในระดับที่ไม่ดีต่อสุขภาพ...

 

มองจากดาดฟ้าร้านเปียโนห้างฉัตร ดอยขุนตานอาจจะพอเห็นได้เลือนลาง แต่ก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ไม่ว่าดอยลูกไหนก็ถูก smog บดบังไปทั้งสิ้น!!

 

 

อีกไม่นาน...เดือนเมษาฯ นี้ ขอเพื่อน ๆ เตรียมรับสภาพเศรษฐกิจที่ทำนายกันว่าจะตกต่ำถึงระดับ "เผาจริง" กันให้ดี ความวุ่นวาย ความอยุติธรรม การเอารัดเอาเปรียบในสังคมและการเมืองก็จะยิ่งเลวร้ายลงสุด ๆ ตามมาด้วยภัยพิบัติที่จะฟากกระหน่ำเติมซ้ำให้ต้องอ่วมอรทัยกันไปถ้วนหน้า... รวมทั้ง "ลุงน้ำชา"

 

 

ขี่จักรยานไปตลาดบ้านปันง้าวตอนเช้า...ผมเห็นร้านรวงที่เคยเปิดต้องปิดกิจการ บางแห่งยังไม่ทันได้เปิดก็ต้องบอกให้เช่า...

 

 

รู้สึกเศร้าใจครับ เศรษฐกิจอย่างนี้คนไม่มีรายได้อะไรนอกจากเงินคนแก่เดือนละ 700 บาทอย่างผม จะมาอุดหนุนก๋วยเตี๋ยวชามละครึ่งร้อยคงไม่ไหว เมื่อลูกค้าลดลง ร้านข้าวซอยเชียงใหม่ใกล้บ้านจึงได้ปิดตัวลงอย่างถาวร...

หันมาทำขนมปังกินเอง ใช้แป้งโฮลวีท 2 ถ้วยตวงทำได้อย่างที่เห็น...

 

มื้อนึง...ก็ตัดแบ่งไปกินไม่มาก

ต้มพะโล้เต้าหู้หม้อนึงใช้เงินไม่เกินร้อย...แต่อุ่นกินกับข้าวกล้องได้ 4-5 วัน!!

 

ตาแก่บ้านห้างฉัตรต้องลดการไปตลาด หันมาทำกินเอง...

ใช่ว่าจะไม่อยากอุดหนุนพ่อค้าแม่ขายหรือร้านอาหารข้างนอก...แต่เพื่อความอยู่รอด ผมต้องรัดเข็มขัดจริง ๆ ครับ