รัดเข็มขัด!

 

แม้มีฝนตกไกล ๆ ในพื้นที่ใกล้เคียง ช่วยทำให้ท้องฟ้าเหนือบ้านห้างฉัตรดูดีขึ้นบ้าง แต่ค่าฝุ่น PM2.5 ก็ยังคงอยู่ในระดับที่ไม่ดีต่อสุขภาพ...

 

มองจากดาดฟ้าร้านเปียโนห้างฉัตร ดอยขุนตานอาจจะพอเห็นได้เลือนลาง แต่ก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ไม่ว่าดอยลูกไหนก็ถูก smog บดบังไปทั้งสิ้น!!

 

 

อีกไม่นาน...เดือนเมษาฯ นี้ ขอเพื่อน ๆ เตรียมรับสภาพเศรษฐกิจที่ทำนายกันว่าจะตกต่ำถึงระดับ "เผาจริง" กันให้ดี ความวุ่นวาย ความอยุติธรรม การเอารัดเอาเปรียบในสังคมและการเมืองก็จะยิ่งเลวร้ายลงสุด ๆ ตามมาด้วยภัยพิบัติที่จะฟากกระหน่ำเติมซ้ำให้ต้องอ่วมอรทัยกันไปถ้วนหน้า... รวมทั้ง "ลุงน้ำชา"

 

 

ขี่จักรยานไปตลาดบ้านปันง้าวตอนเช้า...ผมเห็นร้านรวงที่เคยเปิดต้องปิดกิจการ บางแห่งยังไม่ทันได้เปิดก็ต้องบอกให้เช่า...

 

 

รู้สึกเศร้าใจครับ เศรษฐกิจอย่างนี้คนไม่มีรายได้อะไรนอกจากเงินคนแก่เดือนละ 700 บาทอย่างผม จะมาอุดหนุนก๋วยเตี๋ยวชามละครึ่งร้อยคงไม่ไหว เมื่อลูกค้าลดลง ร้านข้าวซอยเชียงใหม่ใกล้บ้านจึงได้ปิดตัวลงอย่างถาวร...

หันมาทำขนมปังกินเอง ใช้แป้งโฮลวีท 2 ถ้วยตวงทำได้อย่างที่เห็น...

 

มื้อนึง...ก็ตัดแบ่งไปกินไม่มาก

ต้มพะโล้เต้าหู้หม้อนึงใช้เงินไม่เกินร้อย...แต่อุ่นกินกับข้าวกล้องได้ 4-5 วัน!!

 

ตาแก่บ้านห้างฉัตรต้องลดการไปตลาด หันมาทำกินเอง...

ใช่ว่าจะไม่อยากอุดหนุนพ่อค้าแม่ขายหรือร้านอาหารข้างนอก...แต่เพื่อความอยู่รอด ผมต้องรัดเข็มขัดจริง ๆ ครับ