บ้านปิน - โพนสะหวัน

เมื่อสองวันกก่อน...ผมไปตลาดบ้านปันง้าวได้เห็นภิกษุและเณรมาเรียงแถวบิณฑบาต

 

  

   

 

อดนึกถึงการใส่บาตรข้าวเหนียวที่หลวงพระบางไม่ได้... ช่วงที่การท่องเที่ยวบูมสุด ๆ ธุรกิจซึ่งพึ่งพาการใส่บาตรข้าวเหนียวทำให้แม่ค้าลาวมีรายได้จากการจัดข้าวเหนียวและของใส่บาตรอย่างเป็นกอบเป็นกำ แต่ทุกวันนี้ผมคิดว่าจำนวนนักท่องเที่ยวไปลาวได้ลดลงอย่างน่าใจหาย รถโดยสารวิ่งจากเชียงใหม่ไปหลวงพระบางก็ไม่มีเหมือนแต่ก่อน แถมค่าใช้จ่ายทุกอย่างใน สปป.ลาวก็แพงขึ้น พ่อค้าแม่ค้าชาวหลวงพระบางคงจะลำบากไม่น้อย

 

 

ถามว่าอยากกลับไปเยือนหลวงพระบางอีกมั้ย? คำตอบคือ...จริง ๆ แล้ว "ไม่" แต่มันอาจจำเป็นต้องผ่านไปหลวงพระบางอีกครั้ง ถ้าหากหนึ่งโครงการ bucket list ถูกหยิบขึ้นมาทำ ทุ่งไหหิน...ผมคงไม่สามารถยิ้มได้เมื่อคิดถึง สปป.ลาว แล้วตระหนักว่ายังมิได้ไปเยือน!

 

ทุ่งไหหิน - ภาพจาก manager online (ขอขอบคุณ)

 

เส้นทางปั่นจักรยานไปทุ่งไหหินโดยผ่านด่านภูดู่ที่บ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์ ยังคงชวนให้ผมเนื้อเต้นเมื่อคิดถึง...

 

 

แต่ความตื่นเต้นน่าจะมีมากขึ้นอีกเมื่อนำจักรยานลงที่สถานีบ้านปิน แล้วปั่น 653 กิโลเมตรไปโพนสะหวัน...

 

 

คงต้อง 2 อาทิตย์กว่าจะได้เห็นทุ่งไหหิน