เวลาคืบคลานไป...ครบร้อยวันแล้วสินะที่พี่ชายจากผมไป! ทุกอย่างผ่านไป เปรียบเหมือนสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ (River of no return)
น้องชายก็ได้แต่คิดถึง เช้านี้ขึ้นไปบนดาดฟ้า...มองเห็นดอยขุนตานได้ชัดเจน
เบื้องล่าง...งานสร้างสี่แยกไฟแดงบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ยังคงดำเนินต่อไป (ทราบว่าสิ้นสุดสัญญาเดือนพฤศจิกายน) ตอนนี้การเทคอนกรีตไหล่ถนนซึ่งผ่านหน้าบ้านผมเพิ่งแล้วเสร็จ...
ในขณะที่ถนนใหญ่รุดหน้าไปได้ไม่น้อย...
เมื่อวางเหล็กเรียบร้อย เค้าก็จะเรียกรถคอนกรีตผสมเสร็จนำปูนมาเทพื้นคอนกรีตหนาประมาณ 1 คืบ...
ช่วงนี้ฝุ่นเยอะ...งานช่างเหอะที่รออยู่คือล้างทำความสะอาดแผงโซล่าเซลล์ซึ่งต้องปีนขึ้นไป!
พลังงานจากแสงอาทิตย์ตอนนี้มีปัญหาเรื่องแบตเตอรี่เสีย นำมาใช้กับระบบคอมพิวเตอร์ที่ชั้นสองได้ลดน้อยลง ผมต้องแก้ไขระบบใช้ไฟฟรีให้กลับมาดีเหมือนเดิม...
อู่หลงก็ยังคงตามติด สุขภาพแย่ลง (คงเป็นเพราะอ้วนด้วย) ไม่ว่าผมจะทำงานที่ไหนตั้งแต่ชั้นล่างถึงดาดฟ้า มันก็ตามมานอนอยู่ด้วยใกล้ ๆ ตอนนี้ไม่จ้องมองแล้ว.... นอนลูกเดียว!!
อาการเวียนศีรษะยังเกาะกุมเหนียวแน่นตาแก่บ้านห้างฉัตร จะอาศัยอยู่บนตึก 4 ชั้นกับผู้พิทักษ์ผู้ซื่อสัตย์ ได้อีกนานเท่าใดมิอาจรู้ได้??? ทุกวันนี้ได้แต่เฝ้ามองเด็ก ๆ ที่โตเป็นหนุ่มสาวด้วยความรู้สึกปล่อยวางแลพร้อมที่จะจากไป
เลิกใส่ใจกับรัฐบาลสืบสันดาน กระผมไม่ขอรับเงินหมื่นบาทนะครับ!
No comments:
Post a Comment