ทำขนมปังถั่วเลนทิลครั้งที่สาม

ผมจำได้ว่าเคยคุยเรื่องขนมปังถั่วเลนทิลมาแล้ว 2 ครั้ง ใน "ทำขนมปังถั่วเลนทิล" และ "อาหารของคนยากไร้"

 

 

เว็บ pedon-it กล่าวว่า...

ถั่วเลนทิลเป็นเมล็ดของพืชในตระกูลถั่ว เป็นพืชตระกูลถั่วที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน เคยถูกมองว่าเป็น “อาหารของคนยากไร้” เนื่องจากมีธาตุเหล็กและโปรตีน สูง เมื่อเทียบกับพืชชนิดอื่นๆ ถั่วเลนทิลเป็นพืชที่มีความหลากหลาย มีไขมันต่ำ และมีคุณค่าทางโภชนาการสูง ถั่วเลนทิลเป็นพืชตระกูลถั่วชนิดแรกที่นำมาบริโภคเป็นอาหาร ถึงขนาดที่กล่าวถึงการใช้ถั่วเลนทิลในพระคัมภีร์ด้วยซ้ำ

ครั้งแรกทำขนมปังถั่วเลนทิลออกมาในลักษณะก้อนเล็ก ๆ คล้าย bun (ดูไม่น่ากินซะเลย) ผมพกพาไปกินระหว่างการเดินทาง FB Trip แค่เพียง 1-2 ชิ้นก็อิ่มท้อง

 

ครั้งที่ 2 ทำออกมาหน้าตาขี้เหร่ยิ่งกว่าครั้งแรก 

 

 

 

วันนี้ทำขนมปังถั่วเลนทิลเป็นครั้งที่ 3 โดยแช่ถั่วค้างคืนไว้ 1 ถ้วยตวง ตอนเช้านำมาล้างน้ำอีก 2 ครั้ง ใส่กระชอนแยกน้ำ แล้วนำไปปั่นด้วยเครื่องปั่น ทำไปเรื่อยเปื่อย...คิดจะใส่อะไรก็เอามาเติมโดยไม่ชั่ง-ตวง-วัด คือได้ถั่วเลนทิลปั่นมาแล้ว ผมใส่ไซเลี่ยมฮัสค์ลงไปประมาณ 2-3-4 ช้อนโต๊ะ??  (จำไม่ได้แย้ว...ฮา)

 

เว็บ rattinan.com กล่าวว่า... 

ไซเลี่ยมฮัสค์ (Psyllium Husk) เป็นใยอาหารที่สกัดจากเมล็ดไซเลี่ยม ฮัสค์ หรือที่รู้จักในชื่อไทยว่า เทียนเกล็ดหอย มีคุณสมบัติช่วยเพิ่มปริมาตรของอุจจาระ ทำให้อุจจาระเคลื่อนตัวผ่านลำไส้ได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มปริมาณน้ำในอุจจาระ ทำให้อุจจาระนิ่มลงและง่ายต่อการขับถ่าย จึงนิยมใช้เป็นยาระบายเพื่อรักษาอาการท้องผูกและปัญหาการขับถ่ายที่ผิดปกติ

งานนี้ไม่ต้องใช้ยีสต์ ผมใส่ผงฟู 1 ช้อนชา เกลือครึ่งช้อนชา น้ำมันมะกอก 2 ช้อนโต๊ะ ส่วนน้ำบริสุทธิ์ก็เติมลงไปแค่พอให้ใช้มือนวดแล้วส่วนผสมไม่เละหรือแห้งเกิน ทำแบบง่าย ๆ เหมือนเด็กเล่นขายของ ใช้มือนวด ๆๆ ผสมให้เข้ากันพอปั้นได้...ไม่ติดมือ จากนั้นก็ใส่ในภาชนะอลูมิเนียมที่พอหาได้ในครัว หยิบเอาเมล็ดทานตะวัน เมล็ดฟักทอง งาขาว (เท่าที่หาได้) โป๊ะหน้าลงไป!! ทิ้งไว้สักพักให้ทุกอย่างผูกพันสันติไมตรีกันดีแล้ว ค่อยนำเข้าอบด้วยอุณหภูมิเท่าไหร่ไม่รู้???  เตาของผมราคาถูกทำได้แค่จุดแก๊สให้เตาร้อน ปราศจากเทอร์โมมิเตอร์ ไม่มีนาฬิกาจับเวลา ไม่มีพัดลม อะไรทั้งนั้น ต้องอาศัยกะ ๆ เอา ไม่รู้หรอกว่าผ่านไปแล้วกี่นาที...ผมเปิดดูหน้าดูตาครั้งสองครั้ง เห็นว่าน่าจะโอ ก็ปิดแก๊สเลย!!

 

 

รอให้เย็นลงก่อน แล้วค่อยยกออกมายลโฉม...

 

 

ต้องตัดดูเนื้อใน...

 

 

ลองชิมดูหน่อย! จืด มันส์ เนื้อแน่นมีกลิ่นถั่ว กินแล้วรู้ได้เลยว่าให้พลังงานสูง...

เก็บใส่กล่องแช่ตู้เย็นไว้กินได้กว่าหนึ่งสัปดาห์...

 

ใช้เป็นเสบียงสำหรับ "FB Trip ไปผาช่อ" ได้เล้ย...

"FB Trip - ไปผาช่อ"

วางแผน Travels with Oolong - อุทยานแห่งชาติแม่วาง ไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว...

ผาช่อ - ภาพจาก tourismthailand.org (ขอขอบคุณ)

ผมออกเดินทางไปกับอู่หลง ดังที่ได้เขียนไว้ใน A revisit after 5 years เมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2567 

 จากบ้านเพื่อนที่ป่าซาง (5) ผมจะต้องขับเจ้า Eddy ไปอีกประมาณ 31 กิโลเมตร ถึงจุดหมายปลายทางที่อุทยานแห่งชาติแม่วาง (6)

เสียดายที่วันนั้นผมต้องขับรถกลับบ้านห้างฉัตรเสียก่อน มิได้เดินทางต่อไปยังจุดหมายปลายทางที่วางไว้ เนื่องจากอู่หลงตื่นเต้นกับการเดินทางจนมิอาจควบคุมได้ มาถึงวันนี้...วันที่ไม่มีอู่หลงอีกต่อไป "Travels with Oolong - อุทยานแห่งชาติแม่วาง" จึงเหลืออยู่แค่เพียงในจินตนาการ

 

ถึงอย่างไรก็ต้องไปเห็นผาช่อให้ได้... วันนี้ผมวางแผนใหม่แล้ว โดยเปลี่ยนจาก Travels with Oolong - อุทยานแห่งชาติแม่วาง  เป็น "FB Trip - ไปผาช่อ" ในช่วงที่ฝนยังตกค่อนข้างหนักทำให้ไม่สามารถไปไหนไกล ๆ ได้ ก็ขอพาเจ้า Banian ขี้นรถไฟขบวนท้องถิ่น 407 ไปลงที่สถานีศาลาแม่ทา แล้วค่อยปั่นไปอุทยานแห่งชาติแม่วาง ซึ่งตอนนี้เค้าเปิดให้เข้าได้แล้ว...

อยากเห็น Grand Canyon เมืองไทยครับ คิดว่าคงจะน่าตื่นตาตื่นใจมากกว่า ผาผ่อแล่ที่แพะเมืองผี จังหวัดแพร่...  

ผาช่อ - ภาพจาก portal.dnp.go.th ขอขอบคุณ

หมดฝนเมื่อไร จะไปเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ นะครับ!

อุทยานแห่งชาติในจังหวัดลำปาง

วันนี้เจอไปรษณียบัตรที่ซื้อไว้นานแล้ว ยังไม่ได้เขียนส่งไปให้ใคร...

 

 

เป็นภาพตลาดน้ำดำเนินสะดวก ราชบุรี สแกนไว้หน่อย ก่อนที่จะเขียนส่งไปให้เพื่อนที่นิวซีแลนด์ นอกจากนั้นยังพบแผ่นพับฉบับนึง เป็นเรื่องของอุทยานแห่งชาติในจังหวัดลำปาง จัดพิมพ์โดยส่วนนันทนาการและสื่อความหมาย สำนักอุทยานแห่งชาติ เมื่อ พ.ศ. 2556 ขอนำสแกนเก็บไว้ในบล็อกด้วยดังนี้

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อ 12 ปีที่แล้วยังไม่มีอุทยานแห่งชาติเขลางค์ยรรพต แต่ปัจจุบันนี้ลำปางมีเพิ่มขึ้นแล้วอีก 1 แห่ง เว็บส่วนอุทยานแห่งชาติ กล่าวว่า...

อุทยานแห่งชาติเขลางค์บรรพต มีพื้นที่เป็นเทือกเขาทอดตัวตามทิศ เหนือ-ใต้ วางตัวอยู่ระหว่าง อ.เมือง และ อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง (ในแผนที่ทหารเรียกบริเวณนี้ว่าดอยพระบาท) มีพื้นที่ประมาณ 70,986.86 ไร่ มีความโดดเด่นของพืชพรรณ และทิวทัศน์ที่สวยงาม และมีความสำคัญทางโบราณคดีในการเป็นแหล่ง “วัฒนธรรมหินตั้ง” ซึ่งกำลังจะบรรจุให้เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมอีกด้วย...

อุทยานแห่งชาติเขลางค์บรรพต - ภาพจาก paro13lp.dnp.go.th ขอขอบคุณ

สัญญาว่าจะไปเก็บภาพที่อุทยานแห่งชาติเขลางค์บรรพต มาฝากเพื่อน ๆ ให้ได้...

before drizzling

เช้าวันเสาร์...ความเงียบและอ้างว้างโอบอุ้มอาคาร 4 ชั้นที่ตาแก่คนหนึ่งได้อาศัยใช้ชีวิตมานานจนลืมสิ้นเสียแล้วซึ่งความโดดเดี่ยวเดียวดาย

ทุกวันนี้ไม่มีใครช่วยเติมเต็มความสุข อู่หลงจากไปนอนอยู่ในหลุมที่ตาแก่ขุดให้ด้วยน้ำตา ห่อหุ้มโอบกอดด้วยเสื้อแขนยาวสีแดงตัวที่ใส่อยู่เป็นประจำ...

 

"We still talk about you"

ภาพจาก facebook Animals Make My Happy - ขอขอบคุณ

มองผ่านห้องครัวออกไป เห็นท้องฟ้ามึดครึ้ม...

คว้ากล้อง Nikon D50 ที่คุณเมธีให้มาครบหนึ่งทศวรรษแล้วกระมัง? เก็บภาพจากบนดาดฟ้ามาฝากเพื่อน ๆ

มีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงลั่นของชัตเตอร์ อยากทรหดอดทนเหมือนกล้องถ่ายรูปที่ใช้บันทึกภาพตัวนี้ ภายนอกเต็มไปด้วยริ้วรอยแต่ก็ยังทำงานได้ดีเสมอมา...

ต้นเสาวรสที่นำมาปลูกใหม่เริ่มตั้งลำได้แล้ว...

ฝนเริ่มโปรยลงมา...เห็นทีว่าจะต้องหลบลงไปก่อนแล้ว!

เจ้า Champ จักรยานทัวร์ริ่งแบบพับได้

ผมเคยเขียนบอกว่าเจ้า Champ บ่นน้อยใจที่ไม่ได้ออกไปไหนกับเค้าเลย! เป็นปีมาแล้ว...

 

 

รู้สึกเห็นใจครับ.... วันนี้ผมนำออกมาเติมลมแล้วจะพาไปซื้อดินและผักด้วยกัน 

 

 

ขี่เจ้า Champ ออกไป ผมรู้สึกแปลกใจที่จักรยาน touring พับได้คันนี้วิ่งดีเหลือเกิน แอบภูมิใจนิด ๆ กับจักรยานที่ซื้อมือสองมาศึกษาและปรับปรุงด้วยตัวเอง

 

นำกล้อง Nikon D50 จอมทรหดแขวนคอไปด้วย ผมเก็บภาพเมืองห้างฉัตรที่เงียบเหงามาฝากเพื่อน ๆ 

 

 

เห็นการก่อสร้างปรับปรุงถนนที่ดูไม่เรียบร้อย บางจุดปูนร้าว มีช่องว่างทิ้งไว้ให้ดูเล่น สมกับเป็นยุคแห่งการคอรัปชั่นทุกวงการไปถึงอาคาร สตง. ผมไม่ขอพูดมาก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนรุ่นใหม่ที่จะต้องแก้ไขกันไป ตัวผมอีกไม่นานก็เอวังแล้ว!

 

 

เจ้า Champ ทำให้ผมคิดว่าน่าจะขึ้นเขาได้ดีกว่าเพื่อน เพราะผมทำเกียร์เอาไว้ไม่เหมือนใคร...

 

 

ใช้ระบบเปลี่ยนเกียร์แบบมือบิด... (ระบบเก่า)

 

 

ผมใส่จานหน้าไว้สองใบ ใหญ่และเล็ก ทางเรียบวิ่งฉิว...ทางขึ้นเขาก็สู้ไหว

 

 

เจ้า Champ แสดงถึงตัวตนแห่งความเป็นแชมป์อย่างเห็นได้ชัด ทำหน้าที่ทั้งเป็นกรรมกรแบกดินและจ่ายตลาด...

 

 

กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ...

 

 

พับได้ แต่เสียดาย รฟท. เค้าไม่ให้ขึ้นรถไฟฟรี เพราะล้อขนาดเกิน 20 นิ้ว! (เอาขึ้นได้ครับ แต่ต้องเสียค่าระวาง 100 บาท)

กำลังคิดอยู่ว่าถ้าพาเจ้าแชมป์ไปเที่ยว ผมคงต้องสวมหมวกกันน็อคใบสีส้ม...

 

อืมมม... น่าจะลองทดสอบด้วยการปั่นขึ้นไปตั้งเต็นท์นอนบนอุทยานแห่งชาติดอยขุนตาลสักครานึง จำได้ว่าตอนพาเจ้า Bruiser (เสือภูเขาล้อ 26 นิ้ว) ขึ้นไปนั้นแทบจะไปไม่รอด ผมต้องจอดและจูงหลายครั้ง

 

 

 

เจ้า Champ จะเป็นแชมเปี้ยนตัวจริงหรือเปล่า...อยากรู้จริง ๆ