ข้าวกล้องไรซ์เบอรี่ อินทรีย์ จากบ้านวอแก้ว

วันนี้ผมคิดถึงบ้านวอแก้ว...

เว็บไทยตำบลดอทคอมกล่าวว่า "ตำบลวอแก้วอยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอห้างฉัตรไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือประมาณ ๑๘ กิโลเมตร มีพื้นที่ประมาณ ๑๐๙,๐๖๒ ตารางกิโลเมตร ภูมิประเทศส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นพื้นที่ภูเขาและเนินเขา โดยมีพื้นที่ป่าสงวนบางส่วนคือป่าสงวนแห่งชาติ แม่วังฝั่งขวา อุทยานขุนตาล และที่ราบเชิงเขา ซึ่งเป็นพื้นที่ในการทำการเกษตร"

มีคนบอกว่าเป็นหนึ่งในสวิตเซอร์แลนด์เมืองไทย ในความคิดของผมก็ว่ายังห่างไกลอยู่นะ แต่เรื่องความสวยงามของพื้นที่ภูเขาและป่าสงวนนั้นไม่แพ้ใครอยู่แล้ว ตอนขายบ้านปงแสนทองได้ใหม่ ๆ เพื่อนนักดนตรีชาววอแก้วคนหนึ่งชวนให้ไปหาซื้อที่อยู่ที่นั่น พอดีตอนนั้นผมยังไปอยู่ที่ไหนไกล ๆ ไม่ได้ จึงต้องมาซื้อบ้านอยู่ใกล้ทางหลวง ไม่ได้ไปอยู่กลางป่าเขาลำเนาไพรแต่อย่างใด...

อย่างไรก็ตาม ผมก็เคยปั่นจักรยานและขี่มอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวบ้านวอแก้วมาแล้วหลายครั้ง ชอบบรรยากาศบ้านวอแก้วมาก ๆ 

วันก่อนไปซื้อข้าวสารมาหุง สำหรับพี่ชายผมซื้อข้าวหอมมะลิ ๑ ถุงใหญ่ ๕ กิโลกร้ม ราคา ๑๓๐ บาท สำหรับตัวเอง ผมซื้อข้าวกล้องไรซ์เบอรี่ ๑ กิโลกรัม ราคา ๗๐ บาท ที่นี่อยู่กันสองคนต้องหุงข้าว ๒ อย่าง พี่ชายไม่ชอบกินข้าวกล้อง ถ้าเอาให้ก็เหลือทิ้งเป็นที่น่าเสียดาย ส่วนผมกลับชอบข้าวกล้อง!  ...

"ข้าวอินทรีย์วอแก้ว" บรรจุถุงสูญญากาศอย่างดี ๑ กิโลกรัม ๗๐ บาท แม้จะแพงแต่ก็เต็มใจซื้อ ผมดีใจที่เห็นผลิตภัณฑ์จากชุมชนเกษตรอินทรีย์ตำบลวอแก้ว  ใครไม่รู้คิดคำว่า "รักใครให้ไรซ์เบอรี่" ?  คิดได้ไงเนี่ย?

เวลาหุงต้องใส่น้ำเยอะหน่อยนะครับ...

วันนี้ครอบครัวพัฒนาเศรษฐ์ได้แบ่งแกงส้มมังสวิรัติให้มา ผมเลยซำบาย ได้กินแกงส้มอร่อย ๆ กับข้าวไรซ์เบอรี่ร้อน ๆ   ขอบคุณมากครับ!

รักใครก็ต้องให้อาหารสุขภาพ!  คิดถึงคนที่เคยนั่งกินข้าวด้วยกันจังเลย...