ข่าวจากพี่อุดม...

เมื่อวันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ผมได้เขียนถึงพี่อุดมในบล็อก Travellers Never Stop Dreaming...

ผมได้มีโอกาสเจอพี่อุดมเพียงแค่หนึ่งชั่วคืน แต่การได้ร่วมวงเสวนากับพี่อุดมและคุณอิโต้ซังที่บ้านอาจารย์ประสิทธิ์ (เจ้าของไร่หญ้ารีสอร์ท) ในคืนวันที่ ๑๘ มีนาคม ๒๕๕๑ นั้นก็ทำให้ผมได้สัมผัสกับความไม่เหมือนใครของพี่อุดม  เปรียบกันแล้วพี่อุดมก็เหมือนกับพี่โกปอล พี่ชายชาวสิงคโปร์ของผม ทั้งสองคนเป็นนักสู้ชีวิตที่ไม่เคยยอมแพ้ เขาจะไม่ยอมหยุดนิ่งจนถึงวันที่แผ่นดินกลบหน้า พี่โกปอลอาจจะลำบากกว่าตรงที่เพิ่งผ่านวิกฤตซึ่งเกือบทำให้ดวงตามืดบอด แต่พี่อุดมยังแข็งแรงดี ดูจากภาพข้างบนซึ่งถ่ายในขณะที่พี่อุดมและเพื่อนชาวญี่ปุ่นกำลังจะเดินทางออกจากไร่หญ้ารีสอร์ทเมื่อเช้าวันที่ ๑๙ มีนาคม ๒๕๕๑ จะเห็นลำแข้งที่แข็งแรง พร้อมที่จะแบกเป้ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ท้อถอย...

พี่อุดมบอกว่าหลังจากปลดเกษียญจะมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยชีวิตอีกครั้ง ตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่แล้วผมก็เฝ้าติดตามการผจญภัยของพี่ชายที่แสนดีของผมด้วยใจจดใจจ่อ ด้วยความหวังว่าพี่อุดมจะสามารถก้าวเดินไปตามเส้นทางที่ตนเองใฝ่ฝัน จนกระทั่งวันวานนี้เอง..ผมก็ได้รับอีเมลจากพี่อุดมแจ้งให้ทราบว่าขณะนี้กำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางข้ามชายแดนจีนไปยังเวียดนาม หลังจากที่ได้ออกเดินทางจากอุบลราชธานีไปยังปากเซในวันแห่งความรักที่ ๑๔ กุมภาพันธ์เพื่อเริ่มต้นการผจญภัยในประเทศลาวและจีน

จำปาสัก เวียงจันทน์ และหลวงพระบางคือเมืองที่พี่อุดมได้ไปเยือนก่อนที่จะจับรถยนต์โดยสารจากหลวงพระบางไปยัง Meng La, ประเทศจีน รองเท้าของพี่อุดมได้ทิ้งรอยประทับไว้แล้วที่เชียงรุ้ง สิบสองปันนา และคุนหมิง ก้าวต่อไปของนักเดินทางผู้นี้คือประเทศเวียดนามและกัมพูชา

พี่อุดมเขียนว่า...

"....In China a bit hard to travell because they don't speak English and very few English sign.  From Kin Ming to He Kou China border.  Mar.7 I will walk cross the China border to Lao Cai border , Vietnam. Then take a bus to Hanoi.  From Ha Noi to Da Nang and Ho Chi Min City.  From here to Panom Pen and Seam Reap , Cambodia.  Then to Thailand.   I wish to travel with you.  Next time let's travel together.  It' s very interesting to travel alone in Open Communist Countries.  China will be the world super power country in the near future.  Looking forward to see you again....." 

ขอบคุณพี่อุดมที่เตารพรัก ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ...

เป่าเค้กวันเกิดครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต

He who heeds the word wisely will find good.

And whoever trusts in the LORD, happy is he.

A man's heart plans his way.

But the LORD directs his steps.

The fear of the LORD leads to life.

And he who has it will abide in satisfaction:

He will not be visited with evil.

ผมเป็นคนรุ่นเก่าซึ่งเกิดและอยู่ในครอบครัวซึ่งไม่เคยให้ความสำคัญกับวันคล้ายวันเกิด จึงไม่เคยได้รับอะไรเป็นพิเศษจากครอบครัวในวันดังกล่าว  จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ผมเคยคิดจะฉลองวันคล้ายวันเกิดของผม มันเป็นเพียงภาพเลือน ๆ ในสมองที่ช่วยเตือนให้รู้ว่าผมเป็นแค่เด็กชายอายุ ๑๓-๑๔ ที่ไม่เคยได้สัมผัสหรือเรียนรู้ในกิจกรรมใด ๆ ที่ผู้มีอันจะกินหรือครอบครัวทันสมัยเค้าทำกัน ผมจำได้แต่ภาพเลือนลางในคืนวันที่ผมชวนเพื่อนนักเรียนจำนวนไม่กี่คนไปบ้านที่ถนนทุ่งโฮเต็ลเพื่อฉลองวันเกิดของตัวเอง เป็นภาพที่ผมโดนสุนทร แซ่อึ้ง (พี่ชายของสุทัศน์ แซ่อึ้ง) ต่อว่าเกี่ยวกับอาหารการกินที่มีเพียงน้อยนิด ผมพยายามจะคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น แต่มันยาวนานเกินไปกว่าที่จะนำภาพมาปะติดปะต่อกันได้ รู้แต่ว่างานล้ม! และตั้งแต่นั้นผมไม่เคยคิดที่จะจัดงานวันเกิดอีกเลย...

จากเด็กนักเรียนชั้นมัธยม...ผมได้กลายเป็นผู้ใหญ่ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนถึงวันที่สามารถรับการเรียกขานว่า"ลุง"ได้อย่างไม่รู้สึกเคอะเขิน ผมมีโอกาสเป่าเทียนวันเกิดเป็นครั้งแรก (และครั้งเดียวในชีวิต) เมื่อวันที่ ๔ มีนาคม ๒๕๔๙  เมื่อเพื่อน ๆ ในครอบครัวคนรักเปียโนเดินทางไปเยี่ยมผมที่ลำปางและฉลองวันคล้ายวันเกิดให้ผมและภีมที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมืองลำปาง...

ผมจะขอเก็บภาพแห่งความทรงจำครั้งเดียวในชีวิตเหล่านี้ไว้ในสมองจนถึงวันสิ้นลม...

รวมถึงประสบการณ์ที่ได้กินไอศกรีมราคาแพงที่ร้าน Swensen บิ๊กซีลำปาง ผมไม่เคยคิดเลยที่จะเข้าไปนั่งสั่งกิน ต้องขอขอบคุณ "มีนา" ที่ซื้อให้ได้ลิ้มรส...

สำหรับปีนี้ไม่ได้อยู่ที่ลำปางในค่ำคืนวันที่ ๔ มีนาคมที่ผ่านมา...ผมให้รางวัลตัวเองด้วยการขับรถไปเที่ยวเขื่อนภูมิพลและอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย  พอกลับถึงบ้านผมก็ได้พบกับกระทู้ "สุขสันต์วันเกิดแด่คุณลุงน้ำชาค่ะ" ที่โน้ตตัวเล็กโพสต์ไว้ให้บนบอร์ด"คุยกะลุงน้ำชา"  ฟ้าเขียนว่า...

"วันนี้เวียนมาถึงอีกแล้วนะคะ โน้ตตัวเล็กรู้สึกดีใจมากที่ได้อวยพรคุณลุงอีก สุขสันต์วันเกิด Happy Birthday to คุณลุง ค่ะ ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงดลบันดาล ให้คุณลุงมีความสุขมากๆนะคะ และขอให้คุณลุงมีสุขภาพใจและกายที่แข็งแรง โน้ตตัวเล็กลองโทรหาแล้วค่ะ แต่ลุงไม่ทราบว่าเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์หรือเปล่า เพราะโน้ตตัวเล็กโทรหลายครั้งแล้ว ที่ไม่มีผู้รับสายเลยนะคะ...."

อืมม์...ผมไม่ได้เปิดโทรศัพท์ ต้องขออภัยด้วย...

นอกจากนั้นโน้ตตัวเล็กก็ยังไปโพสต์ให้อีกกระทู้หนึ่งในบอร์ดคนรักเปียโนซึ่งมีภีมและพี่หมอนเป็นผู้จัดตั้งและดูแล พี่หมอนบอกว่า "สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณลุง ยังคิดถึงคุณลุงอยู่เสมอนะครับ....."  น้าปอเพื่อนที่ U-Radio ตามมาอวยพรว่า "สุขสันต์วันเกิดครับคุณลุง ขอให้คุณลุงมีความสุขมากๆ คิดทำอะไรขอให้สำเร็จทุกอย่าง สุขภาพแข็งแรงครับ..."   มูมู่ เจ้าตัวน้อยแห่ง U-Radio ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มาพร้อมกับข้อเขียนสั้น ๆ ที่ให้กำลังใจว่า " Happy Birthday ลุงน้ำชา แต่ละหนึ่งวินาทีนั้น เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว มู่รู้ว่าป๋าใช้เวลาหนึ่งวินาทีทำอะไรได้มากมายกว่าที่คนชราคนอื่นที่อายุเท่าๆป่าเคยได้ทำ อยากให้ป๋ามีความสุขกับทุกๆสิ่งที่ได้ทำค่ะ สำคัญที่สุดเลยขอให้ป๋ามีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ  Happy Birthday to u ...... อุ อุ อุ อู" หรือภีมซึ่งมีวันเกิดตรงกันก็ยังอุตส่าห์ตามเข้ามาโพสต์อวยพรว่า "สุขสันต์วันเกิดคุณลุงด้วยนะครับ น่าจะมีความสุขเพิ่มขึ้นทุกวันใช่ไหมครับลุง ระลึกถึงเสมอนะครับ" รวมทั้งคุณ jakkapun007  และอีเมลจากมีนา

ดีใจมากครับ แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับลุงน้ำชา....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หมายเหตุ - ภาพฉลองวันเกิดถ่ายโดยมีนา