เขียนด้วยความเป็นห่วง

อยากเขียนคุยกับเพื่อน ๆ ทุกวันครับ...ช่วงนี้ เพราะไม่รู้ว่านาทีไหนจะเกิดภัยพิบัติขึ้นมาไม่ว่าจะใกล้หรือไกลตัว!

ภาพจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

เมื่อคืนนี้สะดุ้งตื่นตอนตีสอง เหงื่อท่วมตัว มองไปทางไหนมืดหมด ผมพบว่าไฟดับหลังจากเกิดพายุระดับเบาบางได้ไม่นานนัก รีบคว้าไฟฉายลุกขึ้นเดินลงไปชั้นล่าง เปิดประตูออกไปสำรวจที่หน้าบ้าน พบว่าบ้านหลายหลังก็ไม่มีแสงไฟ คงต้องรอให้ช่างมาซ่อม กลับขึ้นมาไม่นานได้ยินเสียงคนโหวกเหวกคิดว่าช่างไฟคงมาแล้ว ไม่ช้าไฟฟ้าก็มาตามเดิม!...

 

ผมเขียนเล่าให้เพื่อน ๆ อ่าน เพื่อย้ำเตือนให้เตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ร้ายทุกอย่าง เพื่อน ๆ มีไฟฉายไว้ใกล้ตัวสามารถหยิบขึ้นมาใช้ได้ทันทีในยามค่ำคืนเมือไฟฟ้าดับหรือเปล่า? มีเทียนไขจุดที่โต๊ะอาหารส่องสว่างยามสิ้นกระแสไฟหรือไม่? หรือว่าจะปล่อยให้ต้องเดินควานหาทางเดินในความมืดมิด? เตรียมไว้นะครับ...เพื่อน ๆ  อ่อ! เช้านี้ตาแก่เมืองรถม้าขึ้นไปสำรวจบนดาดฟ้า หลังจากโดนหางพายุเมื่อคืนนี้ เห็นตำลึงไต่ขึ้นไปถึงป้ายลุงน้ำชา...เก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้

กลีบดอกสีขาวอ้าแขนเปิดอ้ารอเวลาให้แมลงมาแสวงหาเกสร....

 

 

ใกล้ ๆ กันผมเห็นมะละกอก่อเกิด แถมมีต้นโพธิ์โผล่ขนาบข้าง นกคงพามา เห็นเค้าบอกว่าไม่ควรปลูกไว้ที่บ้าน?

ที่อยากได้ก็เห็นจะเป็นกะเพรา ผมเอาทั้งนั้นไม่ว่าเขียวหรือแดง...ที่เห็นอยู่นั่นมันไม่มากพอ!

 

 

ลูกตำลึงสุกเอาไปทำอะไรดี? หรือจะดูแค่สีสัน!

ที่แน่ ๆ อีกไม่นานก็จะได้เห็นถั่วปีมีผล...

ตอนนี้ก็ดูลูกหม่อนไปก่อนเด้อ...

ดูแลสุขภาพให้ดีน้า อะไรจะเกิดมันก็เกิด! เตรียมตัวไว้ครับ!