ไวโอลินไพสิทธิ์กับสายชุดใหม่...

เมื่อวันที่ ๒๔ เมษายน ปีที่แล้ว ผมได้เขียนไว้ในบล็อก"ฟังลุงน้ำชาคุย" เกี่ยวกับไวโอลิน Paisitt ว่า...

....อีกเรื่องนึงที่อยากจะส่งข่าวไปยังคุณไพสิทธิ์ ก็คือ ไวโอลิน Paisitt ที่ได้กรุณาสร้างแล้วมอบให้ผมมาเป็นคู่ใจนั้น ตอนนี้มีเสียงดีขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่น่าเชื่อ ผมรู้สึกชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง...

ขอยอมรับว่าถ้าไม่มีไวโอลินตัวนี้...ผมคงถอดใจในเรื่องการสอนไวโอลินไปนานแล้ว ทุกวันนี้..แม้่จะต้องฝึกเล่นเพลงที่จะใช้สอนเด็ก ๆ ด้วยความยากลำบาก  ผมก็ได้ไวโอลินคันนี้แหละที่ทำให้มีกำลังใจที่จะต่อสู้

เสียงของไวโอลินไพสิทธิ์เพราะจนพี่ชายซึ่งนอนฟังอยู่ในห้องต้องออกมาเอ่ยปากบอกว่าไวโอลินเสียงดีจังเลย...

หลายเดือนมาแล้ว สาย E ขาด! ผมซื้อสายราคาถูกจากร้านในลำปางมาใส่ใช้งาน ก่อนที่จะสั่งสาย Dominant ๑ ชุดมาจากกรุงเทพฯ   เป็นสาย Synthetic Core ขนาด Medium 135ฺB ผลิตในประเทศออสเตรีย

ข้างหลังกล่อง ผมเห็นเขียนว่า HANDMADE STRINGS SINCE 1919

เปลี่ยนสายแล้วลองเล่นทดสอบเสียง ผมไม่เห็นความแตกต่างกับสายชุดที่คุณไพสิทธิ์ใส่ให้มา แน่ใจได้ว่าสายของคุณไพสิทธิ์ต้องเป็นสายมีคุณภาพอย่างแน่นอน  ดูเหมือนสาย G ที่ผมเปลี่ยนออกยังให้เสียงที่ทุ้มลึกกว่าเ่จ้า Dominant ด้วยซ้ำ...

ผมนำสายเก่าที่เปลี่ยนออก (ที่เห็นในภาพ) ไปใส่ให้กับไวโอลินจีนแดง  ปรากฏว่าเสียงดีเหมือนกัน!  

สรุปได้ว่าไวโอลินควรใช้สายคุณภาพดี  และยางสนก็ต้องอย่างดีด้วยครับ...

สี ๓๑๐ บาท...ใช้ให้คุ้ม!

ผมซื้อสีน้ำมัน หรือที่เรียกว่าสีเคลือบเงา (gloss enamel) ขนาด ๑ แกลลอน ยี่ห้อ Mark มา ๑ กระป๋อง  ราคาที่ติดไว้ข้างกระป๋อง คือ ๕๓๐ บาท(ไม่รวม VAT)  พอดีห้างไทวัสดุนำมาจัดโปรโมชั่น เหลือแค่กระป๋องละ ๓๑๐ บาท...

ผมเลือกสีเทา (Dawn Grey) มาสร้างความสดใสให้กับบ้าน... มาดูกันนะว่าเงิน ๓๑๐ บาททำอะไรได้บ้าง... 

เริ่มจากทาบานประตูเหล็กหลังบ้านชั้นล่างและชั้นสอง...

ทาราวบันได....

 ทาขั้นบันไดชั้น ๑ และชั้น ๒...  

ทาฝาผนังและเพดานห้องน้ำชั้น ๓....

ทาผนังและเพดานห้องน้ำชั้น ๒...

ทาเพดานและผนังห้องน้ำชั้นล่าง...

ทาขั้นบันไดชั้น ๓....

ยังมีสีเหลืออีกนิดนึง พรุ่งนี้ผมต้องใช้ให้หมด ก่อนออกเดินทางไปเชียงแสนตามโครงการ folding bike trip...

เพื่อน ๆ ที่รักครับ  สงกรานต์ปีนี้...งดดื่มเบียร์สัก ๓ - ๔ ขวด เอากะตังค์มาซื้อสี นำไป repaint อะไรต่ออะไรที่บ้านให้ดูงามตา จะคุ้มค่ามั่ก ๆ เลย!   

โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านแม่กืย

ผมกินยาเพลินจนลืมที่จะไปโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านแม่กืยตามนัด  เพิ่งมารู้ตัวเมื่อเช้านี้ตอนหายาความดันแล้วไม่เห็นแม้แต่เม็ดเดียว

จะเหลือได้ยังไงในเมื่อเลยวันนัดไปเป็นเดือน!!  ผมรีบคว้าแมงกะไซค์แล้วบึ่งไปโรงพยาบาลฯ ทันที…

ได้รับบริการรักษาพยาบาลจากหน่วยงานของรัฐที่สะดวกสบายและรวดเร็วที่สุดเท่าที่ประสบมาในชีวิต ผมไม่ต้องรออะไรเลย ไปถึงก็ยื่นบัตร ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน รับยาแล้วกลับบ้านได้  แอบคิดในใจว่าบั้นปลายชีวิตนี้คงต้องฝากไว้กับที่นี่ และโรงพยาบาลศูนย์ฯ นอกนั้นแล้วก็คงไม่ต้องไปพึ่งพาอาศัยที่ไหนอีก...

ช่วงนี้ผมต้องใช้เวลาไปกับการดูแลสุขภาพหลายวัน นอกจากวันนี้แล้ว วันที่ ๒๕ ผมก็ต้องพาพี่ชายไปพบแพทย์ วันที่ ๒๖ ตัวผมไปพบหมอโรคหัวใจ วันที่ ๒๗ ไปหาหมอฟัน และวันที่ ๑ เดือนหน้าไปหาหมอตา

วันนี้อยากจะขอบคุณ “โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล บ้านแม่กืย” สำหรับการรักษาพยาบาลที่ผมได้รับต่อเนื่องมาหลายปีด้วยความประทับใจ

ขอบพระคุณเจ้าหน้าที่ทุกคนครับ!

ฝันของชายแก่

งานชุบชีวิตเจ้า “Scandalli” ยังคงดำเนินต่อไป วันนี้ผมซ่อมมาถึง Reed Blocks ทางด้านเบสแล้วครับ…

การซ่อมเจ้าหีบเพลงเก่าครั้งนี้ช่วยให้ผมได้เรียนรู้อย่างมากมาย เสียดายที่ยังไม่สามารถนำมาถ่ายทอดให้เพื่อน ๆ ผู้สนใจทางด้านนี้ได้ในขณะนี้  จริง ๆ แล้วหากเป็นเหมือนสมัยก่อนซึ่งยังไม่มีข้อมูลให้ค้นหาทางอินเทอร์เน็ต ผมก็คงทำอะไรไม่ค่อยได้!  แต่ปัจจุบันนี้ช่างง่ายจริง ๆ อยากรู้เรื่องอะไรก็เข้าไปคลิกค้นหาในอินเทอร์เน็ต ทำให้ได้รู้ในสิ่งที่ในสมัยโบราณเค้าถือว่าเป็นความลับ…

วันนี้ผมสามารถทำ Reed Wax ได้เอง โดยใช้ยางสนไวโอลินและขี้ผึ้งที่ซื้อจากร้านสังฆภัณฑ์  การซ่อมเบื้องต้นครั้งนี้เปรียบได้เหมือนกับแค่ชุบชีวิตให้หายใจได้ก่อน จากนั้นจึงค่อยมาบำรุงรักษาให้กลับมามีสุขภาพแข็งแรงกันอีกที  ถึงตอนนั้นคงต้องใช้เวลา และหาวัสดุอุปกรณ์มาเปลี่ยนอีกหลายอย่าง

ที่เห็นในภาพคือลิ้น (reeds) ทางด้านเบส ที่ผมถอดออกมาล้าง  เจ้าแผ่นหนังเล็ก ๆ (reed leathers) เหล่านั้นส่วนใหญ่เสื่้อมสภาพหมดแล้ว ผมจำเป็นต้องเปลี่ยนใหม่ ซึ่งก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะใช้อะไรมาตัดใส่ดี

หลังจากลงมือชำแหละเจ้า Scandalli  ผมเริ่มรู้สึกว่าอะไรก็ตามที่ดูเหมือนยาก หากเราได้ศึกษาและค้นหาหนทางที่จะเอาชนะอุปสรรคทั้งปวง…ในที่สุดก็จะพบทางออก และเห็นได้ว่ามันไม่ยากอย่างที่คิด

นานมาแล้วผมเคยอ่าน pocket book เล่มหนึ่งซึ่งเขียนโดยนักเขียนชาวอังกฤษ เป็นเรื่องของเจ้าของร้านซ่อมเล็ก ๆ ที่ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าในงานของเขา คล้าย ๆ กับพระเอกคนเก่งในหนังทีวีเรื่อง MacGyver  ทำให้ผมฝันอยากเป็นเช่นนั้น เมื่อถึงวันที่เรียกตัวเองว่า “ชายแก่” ได้เต็มปาก

นี่ก็ใกล้เข้ามาแล้วครับ!!

ของฝากจาก olddreamz

เมื่อวานนี้ผมควบแมงกะไซค์จากบ้านไปที่ทำการไปรษณีย์หัวเวียง เพื่อรับพัสดุซึ่งส่งมาจากเชียงใหม่  ได้เห็นรถยนต์ป้ายแดง  นับแบบผ่าน ๆ ตา ไม่ได้เอาจริงเอาจังได้ประมาณ ๔ คัน  ไม่ได้อิจฉาหรอกนะ  เพียงแต่คิดว่าทุกวันนี้ประชาชนยอมรับการใช้น้ำมันแพงระดับ ๒ ลิตร ๑๐๐ ได้อย่างไร?  ยังดูมีความสุขในการจับจ่ายและขับรถไปไหนต่อไหนกันอย่างไม่รู้ร้อน  เห็นนักการเมืองโกงกินกันโดยปราศจากหิริโอตัปปะ…ก็ยังเฉย!

บุรุษไปรษณีย์นำพัสดุมาส่งตั้งแต่วันพฤหัสที่ ๑๔ แล้วมีความเห็นว่า “บ้านปิด” นำของกลับไป ก่อนที่จะเขียนใบแจ้งมาใส่ไว้ในตู้รับจดหมายในวันรุ่ง ผมเคยขอร้องว่าที่บ้านนี้มีคนอยู่ตลอดเวลาแน่นอน เพียงแต่เค้านอนอยู่ในห้อง ถ้าเขย่าประตูเรียกก็จะไม่มีคำว่า “บ้านปิด”  เพียงแแต่ทำงานตามหน้าที่แล้ว…ถ้าท่า่นเพิ่ม “ความเห็นอกเห็นใจ” เข้าไปอีกหน่อย  ก็ช่วยได้เยอะ  ผู้รับก็จะได้รับของ ตัวท่านเองก็ไม่ต้องนำกลับ ไม่ต้องทำใบแจ้ง และผมก็ไม่ต้องบึ่งจักรยานยนต์สร้างมลภาวะไปรับของ  รู้ว่าคนที่จะออกมารับนั้นค่อนข้างอุ้ยอ้าย ท่านก็ต้องให้เวลาสักนิด ไม่ต้องลงจากจักรยานยนต์ เพียงแค่จอดอยู่หน้าประตูแล้วใช้ปลายเท้าเตะบานประตูเหล็กเรียกให้คนมาเปิดเพื่อรับพัสดุ   เหยาะความเมตตาลงไปในหน้าที่การงานอีกนิดเดียว ยอมเสียเวลาอีกหน่อย ปล่อยให้ฝุ่นเข้าเกาะปลายรองเท้าท่านอีกสักนิด  ท่านก็จะได้ช่วยคนอีกไม่น้อยกว่า ๓ คน (รวมถึงตัวท่านเอง)  แต่เอาเหอะ เมื่อท่านเลือกที่จะทำเช่นทุกครั้ง ผมก็ไม่ว่ากระไร ผมไปรับพัสดุเองก็ได้…

ณ ที่ทำการไปรษณีย์ พอเห็นพัสดุ…ผมก็ถึงบางอ้อ เพื่อนนักวาด เจ้าของเว็บ olddreamz.com ได้ส่งอะไรมาให้อีกแล้ว!   ผมนำกล่องกลับมาแกะที่บ้าน พบว่าข้างในบรรจุแผ่นดีวีดี แสตมป์ดวงละ ๓ บาทจำนวนมาก พร้อมกับจดหมายที่พิมพ์อย่างดีอีก ๓ หน้ากระดาษ

ของเหล่านี้ส่งมาให้โดย “มือกีต้าร์”  คนที่เห็นในภาพต่อไปนี้…

เป็นสหายที่ผมชื่นชมในความสามารถด้านจิตรกรรมและงานเขียน นอกจากนั้นก็ยังศรัทธาในการใช้ชีวิตที่สมถะและเรียบง่ายของเขาอีกด้วย เนื้้อความในจดหมายตอนหนึ่งมีว่า…

Alamo ที่ผมวาดไปแล้วราวสามอาทิตย์ ยังไม่เสร็จเสียที เพราะทำ ๆ หยุด ๆ แล้วผมก็ไม่ถนัดกับสีน้ำมันเลย เพราะมันควบคุมยาก รูปก๊อปปี้อาจจะไม่มีค่าหรือราคาสำหรับคนที่ชอบงาน original บางคนว่าการก๊อปปี้มันง่าย แต่มันก็ไ่ม่ง่า่ยเท่าไหร่สำหรับผม แต่ก็รู้สึกสนุกดี เพราะมันมีเรื่องราวและ composition ที่จัดวางไว้เรียบร้อยแล้วในตัว รู้สึกถึงอารมณ์เก่า ๆ สมัยเป็นเด็กที่ชอบไปแกะโปสเตอร์หนังตามรั้วมาวาดเลียนแบบ…

ขอบพระคุณ olddreamz มาก ๆ ครับ!

time to revive…

หวัดดีฮับ… วันนี้เป็นวันอาทิตย์! ผมอยากจะรายงานความคืบหน้าให้เพื่อน ๆ ทราบสักเล็กน้อย

   

Nontri Dictionary ให้ความหมายว่า

revive    (vi) นำกลับ,ฟื้นฟู,เร้าใจ
revive    (vt) ฟื้นฟู,ทำให้คืนชีพ,กระตุ้น

ใช่แล้ว! ผมจะต้องฟื้นฟู หรือกลับมาให้ความสนใจในสุขภาพอีกครั้ง ถึงเวลาแล้วครับ  เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาได้พาพี่ชายซ้อนจักรยานยนต์ไปตรวจเลือดประจำปีที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านแม่กืย…

น้ำหนักตัวพี่ชายชั่งตอนท้องว่างคือ ๙๖ กิโลกรัม  เจาะเลือดแล้วกลับบ้านได้เลย  รอฟังผลเลือดและรับยาในวันจันทร์ที่ ๒๔ นี้…

ผมรู้สึกเสียดายโอกาสของพี่ชายที่จะใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่า  เห็นได้ว่าทุกวันนี้ร่างกายของเขากลับมาอ้วนท้วนสมบูรณ์เหมือนเดิม แข้งขาก็ไม่ลีบเล็กเหมือนตอนป่วยหนัก เสียงดัง สมองก็เป็นเลิศ แต่กลับไม่ทำอะไรเลย!  ผมคงต้องปล่อยวางแล้วล่ะ หลังจากที่ได้เพียรพยายามให้กำลังใจและคอยพูดตักเตือนมาเกือบ ๔ ปี  ผมเหมือนคนบ้าที่พูดอยู่คนเดียว ถ้ายังคงหวังที่จะให้พี่ชายทำอย่างนั้นอย่างนี้เพื่อตัวเขาเอง ผมก็คงโดนแรงตีกลับ ทำให้ตัวเองเครียดและเป็นบ้าหนักยิ่งขึ้น  สุขภาพของผมเริ่มแย่ลง อาการที่เกิดกับฟันและดวงตามาอันดับแรก  ตามด้วยโรคความดันและโรคหัวใจซึ่งยังคงอ่อนข้อให้อยู่

ขอประกาศไว้ตรงนี้ว่า ตราบใดที่ยังสามารถเคลื่อนไหวและมีสติพอที่จะนึกคิด ผมจะไม่หยุดหวัง และจะทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น แม้ว่าศักยภาพจะมีน้อยนิด และสุขภาพเริ่มเป็นอุปสรรคใหญ่หลวง…

ซ่อมเจ้า Scandalli

สองวันมานี้ ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงในการชุบชีวิตเจ้าแอคคอร์เดียนเก่าซึ่งถูกแกะชิ้นส่วนออกวางทิ้งไว้ตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่แล้ว…

เนื่องจากมีความเป็นไปได้ว่าอาจต้องย้ายบ้านในราวเดือนเมษายนนี้  หากยังปล่อยให้เจ้าลิ้น (reeds) เหล่านั้นวางเกะกะอยู่ข้างนอก รับรองว่าจะต้องมีบางตัวหายไปอย่างแน่นอน  ผมจึงได้ตัดสินใจลงมือซ่อมให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย…

สำหรับความหวัง ๕๐/๕๐ ที่จะกลับมามีชีวิตอีกครั้งของเจ้า Scandalli  ผมจะเขียนเล่าให้ฟังในบล็อกช่างเหอะ เพื่อน ๆ คอยติดตามนะครับ

ถ้าหากซ่อมได้จริง หีบเพลงตัวนี้จะมีส่วนที่ทำให้ชีวิตข้างหน้าของผมเปลี่ยนไป  แอคคอร์เดียนขนาด ๔๘ เบสของอีตาลีเหมาะที่จะพกพาไปเล่นตามที่ต่าง ๆ   ผมจะฝึกหัดอย่างจริงจัง แล้วใช้มันเป็นเครื่องดนตรีประจำตัวคนแก่ไปจนตาย

ถ้าได้ซ้อมแอคคอร์เดียน ผมก็คงมีโอกาสแชร์ประสบการณ์กับเพื่อน ๆ ผ่านเว็บที่มีอยู่  วันไหนเล่นได้ดีขึ้น ผมก็อยากเล่นเปิดหมวกหาเงินเป็นทุนการศึกษาให้เด็กยากจน เป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งของกองทุนคีตอาสา…

เรื่องการขายตึก ผมยังไม่อยากฟันธงว่าเมื่อไหร่จะขายได้ หรือเมื่อขายได้แล้วจะย้ายไปอยู่ไหน  แต่ที่แน่นอนคือ ผมจะอยู่ที่ลำปางต่อไป  ส่วนเจ้าแกรนด์เปียโน เครื่องสาย รถยนต์ รถจักรยาน หนังสือหนังหา และของสะสมต่าง ๆ ผมก็จะไม่ขาย แต่จะใช้สำหรับห้องเพื่อการเรียนรู้ให้เด็กผู้ด้อยโอกาสในโอกาสต่อไป..

พอใจในสิ่งที่มีอยู่ครับ!

“ใบเตย” กับ “เมเปิล”

เมื่อวานนี้ “ใบเตย” นักเรียนวิโอล่าคนแรกและคนเดียวของผมได้มาเรียนเป็นครั้งที่ ๙ แล้ว  ผมก็อยากให้นักเรียนได้ก้าวหน้าเป็นมือวิโอล่าที่ดีในอนาคต!

แรกเริ่มทีเดียว…ผมก็ให้ใบเตยใช้ไวโอลินขนาด 1/2 ของผมเรียนไปก่อน เพื่อจะให้นักเรียนได้มีเวลาพิจารณาก่อนที่จะซื้อเครื่องเป็นของตนเอง เมื่อครบ ๑ เดือน ใบเตยบอกว่าอยากจะเรียนเครื่องสายต่อ  ผมแนะนำว่าถ้าอยากจะให้ไม่เหมือนใครก็น่าจะเล่นวิโอล่า  สาธิตให้นักเรียนได้ฟังเสียงวิโอล่า…ผมพูดว่าถ้าเลือกเจ้าตัวนี้ ใบเตยก็จะเป็นเด็กประถมคนเดียวในจังหวัดลำปางที่ได้เรียนวิโอล่าอย่างจริง ๆ จัง ๆ  ตกลงใบเตยตัดสินใจเรียนวิโอล่า…ด้วยความเห็นดีจากผู้ปกครอง  ผมบอกให้ไปซื้อเครื่องเองแต่หากันไม่ได้  สุดท้ายผมก็ต้องช่วยสั่งให้!

แล้วจะใช้วิโอล่าขนาดไหนดีล่ะ?  ในเว็บ kennedyviolins.com  มีตารางขนาดวิโอล่าสำหรับเด็ก ๆ แสดงไว้ดังนี้

Age     Viola Size
3-5     1/16 size -1/10th Violin strung “as” Viola
5-6     1/8 size Violin strung “as” Viola
7-9     1/4 size Violin strung “as” Viola
8-10     1/2 size Violin strung “as” Viola
10-11     14″ Viola
12-13     15″ Viola
13-14     151/2″-16″ Viola
14+     151/2″-161/2″ Viola

สามารถสั่งวิโอล่าขนาดเล็กสุดได้แค่ 16 นิ้วครึ่งเองครับ  แม้จะใหญ่ไปหน่อยสำหรับใบเตย แต่ก็คิดว่าใช้ได้   วิโอล่าคันนี้จะใช้ไปได้อีกหลายปีทีเดียว (ผมบอกนักเรียนว่าเด๋วจะดึงให้แขนยาวเร็ว ๆ อิอิ)   รู้สึกดีใจที่ได้สอนวิโอล่า…ผมใช้วิโอล่าของผมเล่นคู่กับนักเรียนและสอนให้อ่านโน้ต C Clef  ดูเหมือนว่าใบเตยจะมีความสุขมาก ๆ กับการเล่นวิโอล่า…

เช่นเดียวกับ “เมเปิล” ซึ่งเล่นไวโอลินขนาด 1/2  ตอนนี้เรียนถึงเพลง Minuet 3 ในตำราซูซูกิแล้ว….

จริง ๆ แล้ว….ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสังขารจะสามารถสอนเด็ก ๆ ได้อีกนานแค่ไหน

ได้แต่หวังว่าเด็ก ๆ เหล่านี้อาจช่วยสานฝันของผมให้เป็นจริงได้ แม้ว่าผมจะจากโลกนี้ไปแล้วก็ตาม!

ขนำตำรา

ที่บ้านผมมี “ถนนหนังสือ” ฉบับเดือนกันยายน ๒๕๒๖ อยู่บนชั้นวางหนังสือ ส่วนหนึ่งโดนปลวกสังกัดพีพีคอนโดมิเนียม จังหวัดเชียงใหม่ ขบเคี้ยวเป็นอาหารไปแล้ว แต่ผมก็ยังเก็บมันไว้จนถึงวันนี้

ในหน้า ๓๙-๔๐ มีบทความเรื่อง “ขนำน้อยกลางทุ่งหญ้า” อยากให้เพื่อน ๆ ได้อ่านดังนี้…

ห้องสมุด ขนำน้อยกลางทุ่งหญ้า  รายการวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการก่อสร้าง “ขนำตำรา”
        ไม้ (โครงร่างทั้งหมด) ตัดจากอำเภอนาทวี
        จากกั้นฝาและมุงหลังคา ราคา ๓๐๐ บาท
        ปูน ๗ กระสอบ ๆ ละ ๗๐ บาท รวม ๔๙๐ บาท
        สังกะสีแผ่นเรียบ ๒ แผ่น ๗๐ บาท
        ค่าน้ำมันรถ (ยืมรถบรรทุกศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน) ๕๐๐ บาท
    รวมค่าใช้จ่ายทั้งสิ้น ๑,๓๖๐ บาท….
 

    “ขนำ” ในภาษาปักษ์ใต้หมายถึงกระท่อม และกระท่อมที่เห็นในรูปเป็นห้องสมุดกระทัดรัดน่าทึ่งของโรงเรียนเกาะแต้วพิทยาสวรรค์ ตั้งเด่นอยู่กลางทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์อันเป็นที่ตั้งของโรงเรียนแห่งนี้ ห่างจากตัวเมืองสงขลา ๘ กิโลเมตร เหตุที่ต้องสร้างเป็นกระท่อมไม่ใช่เพราะอารมณ์โรแมนติคอยากสร้างห้องสมุดเป็นกระท่อมเล่นโก้ ๆ หรืออะไรอื่น  หากแต่เป็นเพราะโรงเรียนแห่งนี้เพิ่งก่อตั้ง อาคารเรียนยังใช้เป็นอาคารชั่วคราว และเป็นโรงเรียนมัธยมแบบประสมตามหลักสูตรปี ๒๕๒๑ ที่เน้นให้นักเรียนรู้จักศึกษาค้นคว้าเองจำเป็นต้องมีห้องสมุดอย่างรีบด่วน คณะครูอาจารย์อันเป็นทีมงานของคนหนุ่มสาวพร้อมใจกันพึ่งแรงตนเอง สามัคคีกับผู้ปกครองนักเรียนสร้างห้องสมุดเอง

    ขนำตำราเปิดบริการนักเรียนตั้งแต่วันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๒๔ เป็นต้นมา มีหนังสือระยะเริ่มต้นประมาณ ๑,๕๐๐ เล่ม  ภายในตัวขนำตำราคับแคบมาก จึงใช้เป็นที่เก็บหนังสือเท่านั้น ที่นั่งอ่านหนังสือจะใช้ร่มไม้รอบ ๆ ให้เป็นประโยชน์ ใช้ขอนไม้ต่างเก้าอี้ และทำที่นั่งอ่านหนังสือง่าย ๆ  หนังสือที่นักเรียนสนใจเป็นหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊คส์แนวบันเทิงเริงรมย์ เช่น ต่วยตูน รวมเรื่องสั้น ฯลฯ….

ผมกำลังคิดว่าเงิน ๑,๓๐๐ บาทที่กรุงเทพฯ ซื้อเหล้าได้ขวดเดียว แต่ที่กลางทุ่งหญ้าสงขลา เขาสร้างห้องสมุดได้หนึ่งหลัง บริการนักเรียนได้เป็นพันคน! ถ้าขายตึกได้แล้ว หากได้ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่ได้เล็งเอาไว้ ภายในเนื้อที่ ๘๐ ตารางวา…ผมก็อยากจะลงมือสร้าง “ขนำตำรา” ด้วยมือตัวเอง แล้วนำหนังสือหนังหาที่มีอยู่ทั้งหมดไปรวบรวมไว้ให้เด็ก ๆ ที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงได้มาอ่านกันในวันหยุด

ได้รับ “หนังสือโน้ตเพลงไทย” ที่ป้าไก่ได้กรุณาส่งมาให้จากจังหวัดนครราชสีมาแล้ว ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ผมจะได้นำไปไว้ใน “ขนำตำราลุงน้ำชา” เพื่อใช้ประโยชน์ต่อไปครับ…

คงต้องรออีกสักระยะนึง กว่าจะมีคำตอบว่าฝันเรื่อง “ขนำตำราลุงน้ำชา” จะเป็นจริงหรือไม่?…