Monday, July 22, 2019

ยิ่งกว่าถูกหวย

ผมไม่นิยมเล่นหวย เคยซื้อหวยลาวครั้งหนึ่งเมื่อสองปีก่อน อยากเก็บสลากไว้เป็น souvenir ๑ พันกีบ ดันมาถูกเลขท้าย ๒ ตัวได้เงินมา ๖๐ พันกีบ...


ถามว่าดีใจมั้ย? ก็ต้องตอบว่าดีใจ เพราะคนไร้โชคอย่างผมไม่เคยถูกหวยรวยโปมาก่อน แต่มาวันนี้ผมกลับมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยซะอีก! กล่าวคือผมต้องไปเจาะเลือดตรวจปัสสาวะที่โรงพยาบาลห้างฉัตร เป็นการตรวจสุขภาพประจำปีที่ไม่ได้ตรวจมานานแล้ว คุณหมอวัลลภสั่งไว้ตั้งแต่เมื่อสองเดือนที่แล้วครับ...

ผมขี่แมงกะไซค์ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ ได้รับคิวลำดับที่ ๔๐ ประมาณ ๘ โมงครึ่งก็ได้เจาะเลือด ยื่นเอกสารที่คลินิกพิเศษแล้วผมก็กลับบ้านก่อน (ผลแล็บจะออกก็หลัง ๑๐โมง) ก่อน ๑๑ โมงผมกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ได้รับการตรวจจากหมอหนุ่มใจดี (อู้กำเมือง) ผู้ที่อาจารย์สุภาพบอกว่าเป็น ผอ. คนใหม่ ท่านบอกว่าผลเลือดและผลปัสสาวะของผมออกมาดี แล้วสั่งยาเดิมให้มากินต่ออีก ๓ เดือน



ผลฉี่นั้นงดงามยิ่ง พอดูผลเลือดแม้ว่าคลอเรสเตอรอลและ Triglyceride จะเกินพิกัด แต่ HDLก็สูงอย่างน่ายินดี หมอบอกว่าผลเลือดดี ไม่มีปัญหา พอมารับยาที่ห้องยา เภสัชกรสาวก็พูดก่อนที่จะมอบยาให้ผมว่า "ผลเลือดป้อดีน้อ"  อ๊ะ...แม้แต่ผู้จ่ายยายังให้ความสนใจในผลแล็บของคนไข้!!

แล้วจะไม่ให้ผมดีใจได้อย่างไร!

Thursday, July 18, 2019

Revisit Montfort III - บราเดอร์สุนัย

วันก่อนเขียนเรื่อง "ถูกปล่อยลมรถ" ....  ผมจำผิดคิดว่าบราเดอร์โปร์ผู้รักเด็กและชอบแกล้งปล่อยลมล้อรถจักรยานของนักเรียนที่ใต้ต้นสนหน้าตึกอธิการ คือบราเดอร์สุนัย กาญจนารัณย์


จริง ๆ แล้วไม่ใช่ บราเดอร์โปร์คือบราเดอร์อารมณ์หรือบราเดอร์แอนดรูว์ครับ ผมต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ช่วยแก้ไขให้  รวมทั้งพี่ชายของผม (มว. 3756) ผู้เล่าให้ฟังเกี่ยวกับปู่โปว์  ขณะเดียวกันเพื่อนทรงชัย (สร้อยฯ) ก็ได้ส่งข่าวเรื่องการจากไปของภราดาสตีเฟน สุนัย กาญจนารัณย์ ให้ทราบด้วยดังนี้...




ตอนอยู่ชั้น ม.ศ. ๓ เราได้เรียนวิชาภาษาอังกฤษและจริยศึกษากับบราเดอร์สุนัย ผมจำอะไรไม่ค่อยได้มากนัก แต่ที่จำได้คือ มีอยู่วันนึงขณะเรียนวิชาจริยศึกษา โดยใช้หนังสือเล่มบาง ๆ พิมพ์ด้วยกระดาษเนื้อดี ผมแอบเอาการบ้านขึ้นมาทำ บราเดอร์สุนัยเดินมาเห็นเข้าพอดี ท่านดึงสมุดที่ผมกำลังเขียนอยู่ไปฉีกทิ้งทันที แต่ก็มิได้กล่าวว่าอะไรอีก...

เหมือนกับมีอะไรมาดลใจให้ผมเขียนถึงบราเดอร์สุนัย แล้วตามมาด้วยข่าวการเสียชีวิตของท่าน ในฐานะลูกศิษย์คนหนึ่ง ผมขอกราบคารวะต่อดวงวิญญาณของคุณครูผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ได้ละทิ้งสังขารไปยังอ้อมกอดของพระเจ้าบนสรวงสวรรค์แล้วตั้งแต่เช้าวันนี้...


อีกไม่นาน...ผมก็จะตามบราเดอร์ไปครับ!

Revisit Montfort II - ตึกอธิการ




เมื่อวานผมเขียนถึงบริเวณเสาธงหน้าตึกอธิการโรงเรียนมงฟอร์ตด้วยความรู้สึกว่ามีต้นสนสูงเรียงรายอยู่ข้างสนามแต่ก็ยังไม่มั่นใจ จนกระทั่งได้เห็นภาพเก่าซึ่งยืนยันว่ามีต้นสนอยู่จริงที่หน้าตึกอธิการ...


ผ่านมากว่า ๕ ทศวรรษ การกลับมาเยือนมงฟอร์ตทำให้ผมได้เห็นตึกอธิการอีกครั้ง...




เก็บภาพมาอวดเพื่อน ๆ หน่อย...








นั่นไง...ห้องที่เห็น ในห้องนั้นแหละที่อธิการประกาศให้ผมมารับการลงโทษ...



ผมโดนแบดโน้ต 8 ครับ สาเหตุเพราะชวนสมศักดิ์ ลีลาภัทร์ (ลูกหลงจู้ลี้) หนีโรงเรียนไปเที่ยวน้ำตกห้วยแก้วด้วยกัน นับเป็นครั้งแรกของการปั่นจักรยานท่องเที่ยวของผม คือตอนเช้าก็แต่งชุดนักเรียนขี่จักรยานออกจากบ้านทุ่งโฮเต็ล แวะเจอเพื่อนที่หน้าบ้านซึ่งอยู่เยื้องกับกรมชลประทาน แล้วเราก็ปั่นไปสนามกีฬาช้างเผือกเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็ปั่นจักรยานไปจนถึงเชิงดอยสุเทพ พากันเดินขึ้นไปยังน้ำตกห้วยแก้ว ลงแช่น้ำ...เล่นน้ำอยู่ครึ่งค่อนวันแล้วค่อยกลับลงมา กะเวลาให้ดี...ผมขี่จักรยานกลับเข้าบ้านในชุดนักเรียน แม่ไม่รู้เลยว่าผมได้ทำผิดอย่างมหันต์คือ "หนีโรงเรียน"  ความจริงก็ไม่น่าจะมีอะไร ถ้าหากไม่ปลอมลายเซ็นผู้ปกครองในวันรุ่งขึ้นเมื่อต้องยื่นใบลา ผมปลอมลายเซ็นแม่ไม่เหมือน อธิการจับได้ก็เลยเจอ bad note 8....  โดนเข้าไป ๓ แซ่เต็ม ๆ


กลับมายืนอยู่หน้าห้องบนตึกอธิการ สมองผมได้ยินเสียง "ขวับ ๆๆ"  รู้สึกเจ็บจนต้องขยับก้นหนี!

Wednesday, July 17, 2019

Revisit Montfort 1 - ถูกปล่อยลมรถ




มงฟอร์ตแปลว่า "ป้อมบนภูเขา"  นี่คือโรงเรียนที่ผมได้รับการอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่ชั้นประถม ๓ จนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ รุ่นเดียวกับ ดร.ทักษิณ ชินวัตร


ออกจากป้อมบนภูเขามาตั้งแต่ปี ๒๕๐๙  นักเรียนมงฟอร์ต มว. 3757 ก็ยังไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปอีกเลย จนผ่านมา ๕๓ ปี...วันนี้ถึงได้ make a revisit 



ผมเดินผ่านรั้วโรงเรียนจากใต้ไปเหนือ...


มองภาพที่ไม่เคยมีในอดีต...


 


เดินเข้ามาจนถึงตึกอธิการเดิม...


มองเห็นจุดที่เคยเป็นเสาธงหน้าตึกอธิการ...


ภาพในอดีตเมื่อ ๕๐ กว่าปีที่แล้วแว็บขึ้นในสมองของอดีตนักเรียนมงฟอร์ตรุ่น ๐๘


รู้สึกว่าแต่ก่อนจะมีต้นสนสูงเรียงรายอยู่ข้างสนามใกล้กับเสาธง...


จำได้ว่าเคยเอาใบสนมาต่อกัน หากผิดก็ต้องขออภัย แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยลืมคือ...ภาพบราเดอร์อารมณ์หรือ Bro.Andrew ผู้ที่เรามักจะแอบเรียกว่า "ปู่โป"  ตรงเสาธงนั่นแหละ ผมนำจักรยานจากโรงรถมาจอด แล้วถูกท่านเดินมาปล่อยลมล้อรถ บราเดอร์แอนดรูว์หรือบราเดอร์อารมณ์เป็นคนรักเด็ก ท่านชอบแกล้งปล่อยลมล้อรถจักรยานนักเรียน แล้วยืนยิ้มดูเด็ก ๆ แย่งกันใช้สูบลมซึ่งมีอยู่อันเดียว  

พี่ชายผมเล่าว่าบราเดอร์แอนตรูว์เคยสอนอยู่ที่สิงคโปร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ ท่านชอบคุยเรื่องสิงคโปร์ เรื่องที่ถูกทหารญี่ปุ่นจับกุม และเรื่องที่พันธมิตรมาช่วยได้ทันเวลาพอดี นักเรียนจึงเรียกท่านว่า "โปร์" พอดีท่านเป็นบราเดอร์คนไทยที่มีอายุมากแล้ว ก็เลยเรียกกันว่า "ปู่โปร์"



เสียงลมรั่วดัง "ฟี้" และรอยยิ้มของ brother ที่มอบให้ด้วยความเมตตายังคงชัดเจนอยู่ในสมองเก่า ๆ ของผม!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

(ขออภัยที่ได้ให้ข้อมูลผิดว่าปู่โปคือบราเดอร์สุนัย ขอบคุณเพื่อน ๆ MC ที่ช่วยแก้ไขครับ)

Wednesday, July 03, 2019

burial bag


มีหลายคนสงสัย...และอยากรู้ว่าลุงน้ำชาหลังจากออกเดินทาง (final trip) ในปี ๒๕๖๖ แล้ว หากยังไม่ตายจะกลับมาอยู่เมืองไทยหรือไม่?


ตอบไม่ได้แบบฟันธง แต่ผมเชื่อว่าทุกอย่างพระเจ้าได้กำหนดไว้หมดแล้ว ตาแก่เมืองรถม้าจะได้กลับมานอนซมอยู่ที่บ้านห้างฉัตรหรือไม่ในอนาคตนั้นเป็นเรื่องที่จะต้องดูกันต่อไป  แต่ที่แน่ ๆ คือ ผมยังคงอยากไปนอนแช่น้ำยาที่ภาควิชากายวิภาคศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ตามที่ได้ทำเรื่องไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๒๕


๓๗ ปีแล้วนะเนี่ย!! ยังไม่ตายซักกะที คิดว่าชีวีคงจะมีให้ได้ไปผจญภัยในช่วง final trip อีกสักพัก ก่อนที่วาระสุดท้ายจะมาถึง ถ้าหลีกเลี่ยงได้...ผมคงไม่ขอตายต่างแดน ไม่ว่าอินโดนีเซีย ออสเตรเลีย หรือนิวซีแลนด์ อยากจะกลับมาอยู่บ้านห้างฉัตรที่ ๆ มีรอยมือของช่างเหอะฝากเอาไว้เกือบทุกตารางนิ้ว...


แต่ผมจะซื้อถุงใส่ศพ (Burial bag) มาเก็บไว้ใกล้ตัว...

ภาพจาก supatcha.com
เพื่อช่วยเตือนสติให้ระลึกถึงความตาย พอถึงเวลาก็จะได้ใช้งานจริง...


เป็นไปตามขั้นตอนครับ เมื่อรถตู้ของคณะแพทย์ศาสตร์มารับ เค้าจะพาอาจารย์ใหญ่ขึ้นรถ....

 

คนขับรถปิดท้ายแล้วขับกลับไปยังภาควิชากายวิภาคศาสตร์...


สะดวกสบาย...ง่ายดี!  ถ้าไม่ตายผมคงได้กลับมาเมืองไทยเพื่อใช้บริการ!

Tuesday, July 02, 2019

ลูกลอยควบคุมน้ำอัตโนมัติ

น้ำประปาบ้านหัวหนองที่ใช้อยู่ยังคงปิดเปิดเป็นเวลา บางครั้งก็ไหลกะปริบกะปรอย ทำให้ทุกวันแต่ก่อนผมต้องลงไปนั่งเฝ้า คอยสูบน้ำขึ้นยังถังเก็บบนชั้น ๒ และดาดฟ้า...



เจ้าถังบนดาดฟ้าที่เห็นจะเก็บน้ำไว้ แล้วส่งลงไปให้ใช้ที่ชั้น ๒ และชั้น ๓ มันเก็บน้ำได้ไม่มาก หากวันใดใครลืมปิดก๊อกข้างล่าง น้ำก็จะไหลออกหมดถังภายในเวลาไม่นาน มีอยู่วันหนึ่งผมลงไปสูบน้ำข้างล่างเกือบ ๒ ชั่วโมง พอเสร็จงานก็ขึ้นมาข้างบน กลับพบว่าไม่มีน้ำใช้!! 
เปิดประตูสำรวจดูห้องน้ำชั้น ๓ พบว่าก๊อกอ่างล้างหน้าถูกเปิดทิ้งไว้ ลงไปดูห้องน้ำชั้น ๒ ของพี่ชายเห็นน้ำเจิ่งนอง ก๊อกน้ำเปิดทิ้งไว้อีกเช่นกัน!  อุณหภูมิความเดือดดาลพุ่งพล่าน...ผมต่อว่าทุกคนที่เปิดก๊อกทิ้งไว้เสียงดัง! ช่างไม่เห็นใจ"ช่างเหอะ" ตาแก่คนนี้บ้างเล้ย!! 

ในที่สุดก็ต้องแก้ปัญหาด้วยการตัดสินใจสั่งซื้อลูกลอยควบคุมน้ำอัตโนมัติมาจาก shopee



สั่ง ๓ ตัวไม่เสียค่าส่ง ตกลงตัวละ ๑๐๘ บาท ได้สินค้ามาแล้วก็จัดการเจาะถังน้ำทำการติดตั้งทันที... 













ต่อแต่นี้ไปน้ำจะไหลลงถังเองจนได้ระดับก็หยุดไหล พอตักน้ำใช้ลดลงอีก มันก็เติมใส่ให้โดยอัตโนมัติ



ตอนนี้ปิดฝาทิ้งไว้ได้เลยจ้า ไม่ต้องคอยเฝ้าอีกแล้ว...



รับรองน้ำไม่มีล้น ไม่ต้องมีคนเฝ้า!!...

Monday, July 01, 2019

Bedpan

Bedpan คือหม้อนอนสำหรับถ่ายอุจจาระและปัสสาวะบนเตียง มีความจะเป็นสำหรับผู้ป่วยติดเตียงหรือผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้...


วันนี้อยากแนะนำ bedpan ที่ราคาไม่แพง สามารถสั่งซื้อได้จากร้านค้าออนไลน์ ซึ่งที่จริงแล้วมีหลายแบบให้เลือกใช้นะครับ อย่างเช่น แบบสแตนเลสซึ่งเรามักจะพบเห็นตามโรงพยาบาลทั่ว ๆ ไป แบบนี้แพงและมีน้ำหนักค่อนข้างมาก...



ใช้แบบพลาสติกก็ได้ครับ ราคารวมค่าจัดส่งก็ยังไม่ถึง ๓๐๐ บาท


หรือจะใช้แบบตื้นที่เป็นสแตนเลสซึ่งมีขนาดเล็ก...แต่ราคาก็ไม่เบา!


หลังจากเลือกหามาหลายวัน ในที่สุดผมก็สั่งแบบนี้มา...


แกะออกมาให้ดูหน่อย...


ทำด้วยพลาสติกเนื้อดีครับ เบา ออกแบบมาให้ง่ายต่อการสอดเข้าใต้ก้น...



ราคารวมค่าส่ง ๒๔๔ บาท... ใช้อย่างนี้แหละประหยัดตังค์ดี!