ต้องปล่อยวาง

ไม่มีบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ - ไม่ลงทะเบียนชิมช้อปใช้ - ไม่ได้ช่วยถลุงเงินเพื่อชาติ... ผมรู้สึกเบื่อมาก ๆ กับรัฐนาวาเหล็กขึ้นสนิมลำนี้ ยิ่งรับรู้ข่าวสารการเมืองก็ยิ่งเครียด ทางออกที่ดีคือต้องปล่อยวาง เก็บตัวเงียบ นั่งเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีใครอ่านก็ไม่ว่ากะไร ทำใจให้ได้ซะอย่างก็เป็นสุข...

ภาพลุงน้ำชา ถ่ายที่  "สะพาน Thanh Toan" สะพานไม้อายุกว่า ๒๐๐ ปี!

มาคุยเรื่องความตายดีฝ่า... ชอบ ๆ อ่ะ!   เป็นการเจริญมรณานุสติที่ไม่ต้องลงทุน ผมตั้งเป้าสูงสุดไว้ว่าตนเองจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เกิน ๘๐ หรือพูดง่าย ๆ ว่าจะสามารถมองเห็นโลกได้อีกแค่เพียง ๑ ทศวรรษ หรือน้อยกว่านั้น โอกาสที่จะสามารถใช้ชีวิตอย่างที่ปรารถนาก็คงอีกไม่เกิน ๖ ปี ทุกวันนี้ทั้งหัวใจและสมองเริ่มส่งสัญญาณเตือนเป็นระยะ ๆ  ไม่มีใครบอกได้ว่าเมื่อใดกลไกชีวิตจะหยุดเดิน พระเจ้าเท่านั้นที่รู้!

ภาพข้างล่างนี้คือ  Michael John Barry ผู้ผลิตรถจักรยาน Maripasa จักรยานแฮนด์เมดราคา ๒- ๓ แสนบาท ขนาดปั่นจักรยาน ออกกำลังกายสม่ำเสมอ มีเงินที่จะดูแลรักษาตัวเอง แต่เมื่อถึงวันที่ต้องจากไป ในวัย ๘๐ ปี เขาก็ไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้!

Mike Barry - ภาพจาก mariposabicycles.ca - thanks!

สำหรับผม ถ้าหากมีชีวิตอยู่ได้ถึงปี ๒๕๖๖ และยังแข็งแรงพอที่จะปั่นจักรยาน ผมก็อยากจะเปลี่ยน the final trip จาก unachievable ให้เป็น achievable โดยตั้งเป้าว่าจะใช้เวลาทั้งหมดประมาณ ๑ ปีครึ่ง....

 
หากไม่ตาย มีโอกาสกลับมาอยู่บ้านห้างฉัตร ผมก็คงได้เป็นอาจารย์ใหญ่ให้กับคณะแพทย์ศาสตร์ฯ ในที่สุด แต่ถ้าเกิดตายก่อนในระหว่างการเดินทาง ก็คงไม่ได้กลับมา