อยากบอกเพื่อน ๆ ว่า... ความรัก ความอาทรและห่วงใย ยังคงอยู่ในใจผมตลอดเวลา ขอส่งความปรารถนาดีมายังเพื่อนทุกคน (รวมทั้งบรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลาย) ด้วยความจริงใจ...
 |
| ภาพจาก postcard ที่ผมซื้อส่งให้เพื่อน.... |
คิดถึงเด็กนักเรียนที่เคยสอนอย่างน้องเมเปิ้ลซึ่งป่านนี้คงโตเป็นสาวแล้ว อีกไม่นานคนแก่อย่างผมก็ต้องจากไปซึ่งก็คงไม่มีอะไรฝากไว้กับโลกใบนี้เพราะไม่มีความสามารถพอที่จะสร้างผลงานได้เป็นชิ้นเป็นอัน...
ท้องฟ้าปกคลุมด้วยหมอกควัน เป็นอีกวันนึงที่ผมมองไม่เห็นภาพภูเขาสวยงามทางด้านทิศเหนือ มีแต่เจ้าไดโนเสาร์ยังคงยืนอยู่ข้างโกดังโรงสี มันไม่ยอมเคลื่อนไหวยามไร้ลม
หัวเข่าข้างขวายังคงสร้างปัญหาให้เป็นพัก ๆ วันดีคืนดีมันก็เกิดอาการเอ็นสะแม้ง (เส้นพลิก) จนผมเดินไม่ได้
คิดถึงการเดินทางครั้งสุดท้าย (final trip) ที่ตั้งใจว่าจะไปตั้งเต็นท์นอนรอนแรมไปจนถึงนิวซีแลนด์ ถ้าหัวเข่าไม่ดีอย่างนี้ผมจะทำอย่างไร?
 |
| ภาพตั้งเต็นท์นอนที่ campsite ใน Australia |
ทุกวันนี้ไม่สามารถออกไปซ้อมปั่นจักรยานหรือวิ่งเหมือนแต่ก่อน แต่ผมก็มีวิธีที่จะออกกำลังกล้ามเนื้อพอมิให้ร่างกายทรุดโทรมลงเร็วเกินไป...
ต้องล้างผักและล้างชามมากมายในแต่ละวัน
แทนที่จะปล่อยน้ำทิ้งลงไปเปล่า ๆ ผมก็เทมันลงถังที่เตรียมไว้...
พอได้เต็มถัง ก็ค่อย ๆ หิ้วเดินขึ้นบันไดไปบนดาดฟ้า...
นำไปรดให้กับต้นไม้ที่ปลูกไว้...
เพียงแต่ต้องระวังเวลาขึ้นลง ผมใช้มือนึงหิ้วถัง อีกมือยึดราวบันไดให้มั่น การเดินหิ้วน้ำขึ้นไปบนดาดฟ้าวันละกว่า ๑๐ รอบทำให้ได้ออกกำลังโดยไม่ต้องไปวิ่งหรือปั่นจักรยาน นอกจากนั้นยังประหยัดน้ำที่ใช้รดต้นไม้ได้อีกวันละ ๑๐ ถังเป็นอย่างน้อย...
อีกไม่กี่เดือนก็ต้องเจอกับสภาวะขาดแคลนน้ำกันแล้ว... เพื่อน ๆ เตรียมพร้อมหรือยังครับ?
