เรื่องของหนู

จำได้ว่าวันที่ผมเดินไปสถานีรถไฟ Wakaf Bharu เมืองโกตาบารู ประเทศมาเลเซีย ได้เห็นหนูตัวหนึ่งนอนตายอยู่กลางถนน พอไปเวียดนาม...ผมก็เจอหนูตายที่ฮอยอัน

หนูกับแมลงสาบเนี่ยผมกลัวจริง ๆ เคยโดนแมลงสาบเข้าหูมาแล้ว ส่วนหนูก็กัดสายไฟเครื่องถ่ายเอกสารและทำลายระบบไฟเจ้าโตซะเละ!  ทุกวันนี้ ถ้ามีหนูอพยพมาอยู่ด้วย ผมเป็นต้องรีบกำจัด โดยไม่วางยาเบื่อ ไม่ใช้กาวดักหนูหรือกับดักแบบดีดให้ตาย แต่ผมจะใช้กรงดักหนูซึ่งเคยใช้อยู่เป็นประจำ...

เมื่อวานนี้มีหนูหน้าใหม่ตัวหนึ่งขึ้นมาขออาศัยอยู่ด้วย มันวิ่งผ่านหน้าผมไปอย่างไม่เกรงกลัว ผมบอกมันว่า "เดี๋ยวจะพาไปอยู่ที่ ๆ รุ่นพี่เค้าอยู่กัน"  พอตกค่ำผมก็นำกับดักออกมาวาง โดยใช้กุ้งแห้ง ๑ ตัวเป็นเหยือ  นั่งดูหนังอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง...ผมก็ได้ยินเสียงลั่นของกรงดักหนู   "เสร็จข้าแล้ว...เจ้าหนูน้อย" ผมคิดในใจ!   จริง ๆ ด้วย!  เช้านี้ผมเห็นเจ้าหนูน้อยวิ่งพล่านอยู่ในกรง สาย ๆ หน่อยต้องรีบนำไปปล่อยที่ลานกว้างข้างวัด...

เห็นได้ชัดว่าหนูตัวนี้แข็งแรงกว่าตัวก่อน ๆ ตาก็ไม่บอดเหมือนตัวที่เคยจับได้...

ผมให้เวลามันกินกุ้งแห้ง...

ก่อนพาขึ้นรถไปยังที่อยู่ใหม่...

 กำลังจะได้รับอิสรภาพ...

เมื่อกรงถูกเปิด มันวิ่งปู๊ดออกไปอย่างรวดเร็ว ผมจับภาพไม่ทัน!

โชคดีนะเจ้าหนูน้อย...