นั่งรถไฟดีเซลรางขบวน 407 (ท้องถิ่น นครสวรรค์-เชียงใหม่) ผมเสียค่าโดยสารครึ่งราคาแค่ ๑๑ บาท จากสถานีห้างฉัตรไปลงปลายทางที่เชียงใหม่...
พนักงานรถไฟรู้ดีว่าจักรยานขึ้นฟรี ไม่มีค่าระวางถ้าพับได้ วันนี้ที่ว่างมากมาย ผมนั่งสบายได้แต่ความรู้สึกที่ดี...
นายตรวจถามผมว่า "เพิ่งกลับเหรอ?" เคยเจอะเจอตาแก่เมืองรถม้ากับจักรยานพับเมื่อสองวันก่อน...ยังจำได้! เขาทักทายด้วยไมตรี! เช่นเดียวกับนายสถานีห้างฉัตรที่บอกผมว่า "ลุงหายหน้าไปนาน"
เกือบ ๒ ชั่วโมงที่นั่งรถไฟด้วยจิตใจชื่นบาน... ผมมองภาพนักเรียนสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความชื่นชม นานแล้วนะที่ไม่เคยเห็นคนไทยนั่งอ่านหนังสืออย่างจริงจังเช่นนี้ มีแต่คนเล่นมือถือหรือไม่ก็นั่่งหลับ! หากประเทศชาติมีเยาวชนเช่นนี้มาก ๆ อนาคตใหม่คงจะอยู่ไม่ไกลนัก...
สถานีลำพูนอยู่ข้างหน้า...
ได้เวลาเตรียมตัวลง...
นั่งรถไฟชั้น ๓ มาคนเดียวกับเป้และสัมภาระขนาดนี้ ถ้าเป็นผู้ที่ไม่มีความอดทนคงทำไม่ได้...
ขอเธอจงโชคดีมีชัย ปลอดภัยทุกเส้นทาง...
No comments:
Post a Comment