Saturday, May 02, 2020

จดหมายจากแม่

ภาพจาก LearnEnglishHaveFun.com - thanks!

ปกติแล้วผมจะหลับเป็นตายหรืออย่างที่ฝรั่งพูดว่า sleep like a log...  แต่เมื่อคืนที่ผ่านมากลับฝันว่าได้ท่องโลกแล้วได้พบปะเพื่อนเก่าหลายคน (บางคนเสียชีวิตแล้ว)  ตื่นมาตอนเช้ามืดยังจำได้เป็นตุเป็นตะ ผมเกิดความคิดที่จะต้องรีบทำในสิ่งที่คิดไว้ก่อนสายเกิน สิ่งหนึ่งคือเขียนถึงเพื่อน ๆ ที่ได้ขาดการติดต่อไปนาน ผมค้นหาจดหมาย รูปถ่าย และไปรษณียบัตรเก่า ๆ ออกมาดู ได้จดหมายของแม่ซึ่งเขียนส่งให้ผมที่ออสเตรเลียเมื่อวันที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๓๐  อ่านแล้วน้ำตาซึม...


แม่ซึ่งเรียนหนังสือเพียงแค่ ๒ เล่มคือ สังข์ทอง (ตอนเลือกคู่) และตาโป๋เป่าปี่ เขียนถึงผมว่าดังนี้...
"จดหมายทุกฉบับของลูกแม่ได้รับแล้ว และแม่ได้อ่านทุกฉบับด้วยตัวเองเลย แล้วก็เก็บไว้ในตู้เป็นอย่างดี เวลาคิดถึงลูกแม่ก็เอาออกมาอ่านอีก แม่ดีใจมากที่ลูกถึงออสเตรเลียโดยปลอดภัย แม่ตั้งจิตอธิฐานต่อท่านเมซึสามะขอให้ลูกได้รับความคุ้มครองตลอดเวลาทีลูกเดินทางไปออสเตรเลียโดยสวัสดิภาพ ถ้าลูกได้เข้าทำงานและเข้าเรียนเรียบร้อยแล้ว ขอให้ส่งข่าวมาให้แม่ทราบด้วย แม่จะได้ดีใจและหมดห่วงด้วย ถ้าลูกจะให้แม่ส่งของใช้ที่จำเป็นก็เขียนบอกมาในจดหมายด้วย แม่จะได้ส่งไปให้ เพราะของทางโน้นมันแพงมาก ส่วนงานที่ลูกจะทำแม่ขอร้องว่าลูกหักโหมมากจนเกินไปนัก ขอให้ลูกรักษาสุขภาพตัวเองให้มาก ๆ เงินทองของนอกกาย ลูกอย่าไปหวังมันให้มากนัก จะมีหรือจนมันอยู่ที่ดวง แม่คิดอยู่อย่างเดียวว่า ขอให้กำไรชีวิตโดยท่องเที่ยวต่างประเทศ โดยไม่สิ้นเปลืองเงินทองมากนัก แม่ก็ดีใจแล้ว
แม่ขอเตือนลูกด้วย เรื่องอาหารการกิน ลูกอย่าประหยัดมากจนเกินไปนัก มันจะทำให้สุขภาพและกำลังร่างกายไม่แข็งแรง จะทำให้หมดกำลังใจ ขอให้ลูกคิดเสียว่าเราไม่ได้กินทุน เพราะลูกมีงานทำและได้วิชาความรู้ติดตัวมาให้แม่ด้วย แม่ก็ปลื้มใจที่สุดแล้ว ถ้าลูกประหยัดจนเกินไปทำให้แม่อดเป็นห่วงลูกไม่ได้ ขอให้ลูกรักจงเชื่อคำพูดของแม่ด้วยนะ
คุณจันทร์สมเขาได้เอายาวิตามินมาให้แม่ ๒ อย่าง ๆ ละร้อยเม็ด แม่กินวันละ ๒ เม็ดทุกวัน ทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาก กำลังใจก็ดี แม่รักษาสุขภาพให้ดี รอให้ลูกกลับมาอยู่กับแม่ตลอดไป..."
คิดถึงแม่เป็นที่สุดครับ...



มีเวลาอีกไม่มาก ผมจะใช้เวลาที่เหลืออยู่ ทำในสิ่งที่ดีตามที่แม่ได้สั่งสอนมาครับ

No comments: