อั่งเปากับทางเลือกของผม…

เป็นนโยบายของรัฐบาล เอ้ย.. ของลุงน้ำชาที่จะสอนดนตรีให้เด็ก ๆ ระดับอนุบาลโดยไม่คิดตังค์ (ขอแค่ผู้ปกครองจัดหาเครื่องดนตรีให้นักเรียนได้ใช้เรียนเท่านั้น) นักเรียนจะมาเรียนเพิ่มอีกสักกี่ชั่วโมงก็ยินดีเปิดบ้านต้อนรับเสมอ พอโตขึ้น…ถ้ายังไม่ยอมแพ้ ผมก็จะสอนให้ตามนโยบายที่ไม่คิดเปลี่ยนแปลง…

สัปดาห์ที่แล้ว หนูน้อยปีเตอร์ แพน มาเรียนเปียโนกับผม ๔ วัน ๆ ละชั่วโมง  ผมเลือกใช้ตำรายามาฮ่าที่ได้ยืมมาจากน้องปันปัน  เริ่มฝึกจากบทแรกจนถึงบทสุดท้ายก่อนที่จบการเรียนพิเศษกับลุงน้ำชาภายใต้ เวลาอันจำกัด…นักเรียนฉายแววให้เห็น ๒ ประการคือ ๑) ร้องเพลงได้ตรงเสียง  ๒) พัฒนาในด้านการอ่านโน้ตและการบรรเลงอย่างรวดเร็ว

แต่บางครั้งก็มีช่วงดื้อให้เห็น ซึ่งก็คงเป็นปกติสำหรับนักเรียนชั้นอนุบาล…

เวลาที่มีความตั้งใจ ก็ไปได้โลด ร้องตามโน้ตที่กดโดยไม่เพี้ยนเลยครับ…

ถ่ายภาพพระเอกไว้หนึ่งบานเมื่อสิ้นสุดการเรียน intensive course

ก่อนกลับ..คุณแม่ของน้องแพนยื่นอั่งเปาให้ บอกว่าเป็นทุนที่คุณอ้อมอบให้ผมได้ใช้สอนเด็ก ๆ ต่อไป ผมได้รับไว้แล้วเปิดดูภายหลัง…พบว่ามีแบ๊งค์ใบละ ๑,๐๐๐ บาทอยู่ข้างใน

ขอบคุณมากครับ

อืมม์…ผมคิดหนักอยู่เหมือนกันว่าจะใช้เงิน ๑ พันบาทสำหรับอะไรดี มีทางให้เลือก คือ:-

ซื้อ white board เพื่อจะใส่กับโครงที่มีอยู่แล้ว เพื่อใช้สอนทฤษฎีดนตรีให้เด็ก ๆ
ซื้อ printer เพื่อพิมพ์โน้ตและตำราแจกเด็ก ๆ
ซื้อ hard disk เพื่อเก็บตำราและไฟล์ที่ใช้ในการสอนและทำลิงค์ให้ผู้สนใจได้ดาวน์โหลดจาก “ห้องเก็บหนังสือลุงน้ำชา”

พิจารณาเรื่อง white board ผมคิดว่าน่าจะยังไม่่จำเป็น เพราะยังไม่ได้เปิดสอนทฤษฎี และถ้าจะใช้ขีดเขียน…ผมก็มีกระดานดำ(เขียว)เล็ก ๆ อยู่แล้ว ส่วนเรื่อง printer ก็ยังรอได้ เพราะมีผู้อาสาที่จะพิมพ์ให้อยู่แล้วคือคุณเบนและครูแม้ว  สำหรับทางเลือกสุดท้าย คือซื้อ hard disk นั้น ผมจะต้องเพิ่มเงินอีก ๗ ร้อยกว่าบาทเพื่อซื้อฮาร์ดดิสก์ยี่ห้อซัมซุงขนาด 1TB  ถ้าหากผมได้ฮาร์ดดิสก์ตัวใหม่มา ผมก็จะสามารถกู้ไฟล์ต่าง ๆ ซึ่งมีอยู่ในฮาร์ดดิสก์ป่วยหนักทั้งหมด แล้วนำเข้าเก็บไว้เพื่อให้บริการใน “ห้องเก็บหนังสือลุงน้ำชา” ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ด้วยจำนวนตำรับตำราและสื่อการเรียนการสอนที่มากหลาย นับว่าเป็นทางเลือกที่ให้ประโยชน์สุดสำหรับนักเรียนและบุคคลทั่วไปที่ได้ใช้บริการของ wichai.net

ตกลงผมจะนำเงินในอั่งเปาไปซื้อ hard disk นะครับ...