"ยาดม" นับเป็นสิ่งหนึ่งซึ่งขาดไม่ได้สำหรับคนสูงวัยจำนวนไม่น้อย (คนหนุ่มสาวบางคน ผมก็เห็นใช้เหมือนกัน) พี่ชายผมเป็นคนหนึ่งซึ่งติดยาดมมาก ๆ ถึงกับขนานชื่อตัวเองว่า "ครูหลอดยาดม" ชาวบ้านบางคนยังจำได้ว่าพี่ชายผมเคยปั่นจักรยานไปทำงานที่โรงเรียนเพ็ญจิตตพงษ์ เกาะคา โดยมีหลอดยาดมซุกอยู่ในรูจมูก!
ยาดมยี่ห้อ "ป้วยเซียน" รู้สึกว่าจะนิยมใช้กันเป็นส่วนใหญ่ในบรรดา ส.ว.ทั้งหลาย ราคาหลอดละ ๑๕ บาท ถ้าใช้แล้วปิดฝาให้แน่น กลิ่นก็จะอยู่ได้นาน อยู่ได้เป็นเดือน!
แต่ถ้าลืมปิดฝาหรือทำฝาตกหายไป ปล่อยทิ้งไว้ไม่กี่วัน นำมาสูดดมอีกที ก็แทบไม่ได้กลิ่นอะไร! หลายคนอาจโยนทิ้งลงถังขยะ! แล้วให้เด็กไปซื้อมาใหม่ จริง ๆ แล้ว...เรายังสามารถใช้เจ้ายาดมซึ่งสิ้นกลิ่นได้ต่อไปอีกโดยเติมน้ำยาให้กับแท่งสำลี เรื่องนี้คนแก่บางคนอาจจะไม่รู้ ผมจึงต้องนำมาเขียนบอกไว้...
ส่วนที่ตรงก้นหลอด จะมีน้ำยาสำหรับใช้เติมได้อีก อย่าเพิ่งโยนทิ้งไปนะครับ...
อย่างที่เห็นในภาพ ถ้าดูดี ๆ จะเห็นได้ว่ายังมีน้ำยาอยู่อีกเกือบเต็ม เจ้าน้ำยากลิ่นหอมนั่นประกอบด้วย.. น้ำมันยูคาลิปตัส (8.5%) เมนทอล(42.0%) การบูร (16.4%) และ พิมเสน(6.1%)
ตรงส่วนปลายหลอดยาดมจะมีแท่งสำลีลักษณะคล้าย ๆ ก้นกรองบุหรี่ยาวประมาณ ๖ หุนบรรจุอยู่ (ให้ใช้วิธีหักเบา ๆ เพื่อแยกพลาสติกสีฟ้าและสีขาวออกจากกัน)
เติมน้ำยาลงในแท่งสำลี แล้วใส่กลับเข้าที่ เจ้ายาดมซึ่งเกือบจะถูกโยนลงถังขยะ ก็จะสามารถใช้สูดดมแก้ลมวิงเวียนได้อีกคร้าบบบ...
เรื่องนี้ใช่ว่าจะไร้สาระไปทั้งหมด เพราะคนแก่หลายคนอาจจะยังไม่ทราบ...
No comments:
Post a Comment