ผมขอถือโอกาสนี้ ส่งความสุขและความปรารถนาดีถึงเพื่อนทุก ๆ คน ไม่ว่าจะอยู่ ณ แห่งใดก็ตาม ผมไม่เคยลืมครับ ยังคิดถึงอยู่เสมอ
เมื่อคืนที่ผ่านมา…ผมใช้เวลานั่งอยู่หน้าคอมพ์ฯ พิมพ์ตำราไวโอลินออกมา ในขณะที่ผู้คนกำลังนับถอยหลัง ผมได้ยินเสียงประทัด เสียงพลุ ดังอยู่ไกล ๆ มันดังต่อเนื่องกันยิ่งขึ้นเมื่อใกล้จะถึงสองยาม พอล่วงเลยสู่วันใหม่… ทุกอย่างยังคงเป็นปกติ ไม่เกิดแผ่นดินไหว ไม่มีข่าวระเบิดหรือเหตุร้ายใด ๆ ผมคิดว่าคุณต้น คนตาก…คงโล่งใจได้แล้วสินะ!
เช้านี้ผมไม่ได้ออกไปปั่นจักรยาน ตอนเที่ยงก็ไม่ได้ออกจากบ้านไปซื้ออาหารให้พี่ชาย ได้ข่าวว่าที่ตลาดแทบจะไม่มีอะไรขายเลย มื้อเย็น…ผมต้องต้มบะหมี่สำเร็จรูปให้พี่ชายกินแก้ขัดไปก่อน ส่วนตัวผม กินส้มโอ ๑ ลูกเพื่อล้างลำไส้ ประมาณ ๖ โมงเย็น…ผมอุ้มสับปะรดที่ซื้อมาเมื่อวานนี้ ขี่จักรยานยนต์นำไปให้เพื่อนซึ่งอยู่ห่างจากบ้านผมไปทางเหนือประมาณ ๓-๔ กิโลเมตร
ที่นั่น ผมได้พบกับ “หมออาย” หมออายไม่ใช่แพทย์ตามโรงพยาบาลซึ่งรักษาอาการเจ็บป่วยทางกายของผู้คน แต่เธอเป็น “หมอดู” ซึ่งมีชื่อเสียงคนหนึ่ง ผมได้สอบถามเกี่ยวกับเรื่องคำทำนายของเด็กชายปลาบู่ หมออายยอมรับตกข่าว…ไม่รู้เรื่องเด็กชายปลาบู่ แต่นักพยากรณ์ผู้หนีภัยน้ำท่วมไปอยู่บ้านที่ลำปางก็ได้ย้ำเตือนว่าปีนี้ (๒๕๕๕) ความรุนแรงจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นภัยพิบัติ ข้าวยากหมากแพง ความขัดแย้งในสังคม และอีกหลาย ๆ เรื่องที่ผมไม่สามารถนำมาเล่าต่อได้ ณ ที่นี้ หมออายยังบอกด้วยว่ารัฐบาลปูจะอยู่ได้แค่เดือนพฤษภาคม!!
แล้วสด ๆ ร้อน ๆ ก็เพิ่งจะมีข่าวแผ่นดินไหวความแรงขนาด 7.0 ริกเตอร์ บริเวณใกล้เกาะอิสุ ซึ่งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของกรุงโตเกียว มีจุดศูนย์กลางลึกลงไปใต้ดินประมาณ ๓๗๐ กิโลเมตร…
หุหุ มันมาแน่…แต่ช้าหน่อย!
No comments:
Post a Comment