ไม่ทราบว่าเพื่อน ๆ ได้อ่านที่ผมเขียนและลงรูปประกอบ จะมีใครที่มีคำถามในใจบ้างว่า "กล้องเสียแล้วทำไมถึงยังมีรูปลงให้ดูได้อีก" คำตอบก็คือ...ผมใช้วิชาช่างเหอะ ทำการซ่อมแก้ขัดไปก่อนเท่านั้นเอง!
นี่ครับ...กล้องที่เปิดใช้งานไม่ได้เป็นเช่นนี้...
ตรงปุ่มสวิชซึ่งอยู่ข้าง ๆ ชัตเตอร์ แต่ก่อนมันเคยมีพลาสติกโผล่ขึ้นมาเป็นปุ่มให้กด ตอนที่ยังดี..กดเพียงเบา ๆ กล้องก็ทำงาน แต่เช้าวันที่ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๖ ผมกดยังไง ๆ เจ้ากล้องหัวดื้อก็ได้แต่เงียบเฉย ทำไปทำมา...เจ้าพลาสติกชิ้นเล็ก ๆ ด้านบนก็หลุดออก! จนเป็นอย่างที่เห็น...
พอดีมีปากกาลูกลื่นติดตัวไปใช้จดบันทึกการเดินทาง ผมจึงนำออกมาใช้เป็นตัวช่วยเปิดสวิช (ดังที่เห็นในภาพ)
ถ้ารู้จังหวะมือ ก็จะสามารถเปิดสวิชให้กล้องทำงานได้ครับ...
อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงไม่สะดวกใช้อยู่ดี เพราะกว่าจะบันทึกภาพได้...ผมต้องนำปากกาออกมากด บางครั้งก็ไม่ตรงจุด ชักช้าเสียเวลา บางทีมัวแต่เล็ง กล้องดันปิดโดยอัตโนมัติก่อนที่จะได้กดชัตเตอร์! อีกประการหนึ่ง...เจ้าตัวชัตเตอร์ก็กดยากซะด้วย ถ้ากดเบา ๆ มันก็ไม่ทำงาน ผมต้องใช้กำลังนิ้วเป็นพิเศษ!!
แม้ว่าพอจะใช้ถ่า่ยภาพได้ แต่ก็คงไม่ใช่สำหรับการท่องเที่ยวที่ต้องอาศัยความรวดเร็วในการบันทึกภาพ
ผมซ่อมกล้องตัวนี้แบบแก้ขัด เพื่อใช้บันทึกภาพการเดินทางจากเชียงแสนกลับสู่ลำปางเท่านั้นครับ!
งั่ม ๆ คงต้องประมูลกล้องคอมแพคที่พกพาได้สะดวก ๆ (มีเมมมากกว่าตัวนี้) มาไว้ใช้สำหรับการเดินทางท่องโลกครั้งต่อไปอีกสักตัวแล้วหละ!
No comments:
Post a Comment