ผมมีหนังสือวีรธรรมฉบับที่ ๕๔๙ วันที่ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๑๐ หน้าปกเป็นรูปของ วอลท์ ดิสนี่ย์...
ในหน้า ๒๓ มีบทความเรื่อง "อังเดร โมรัวส์ ผู้เชื่อในความสุข"
ส่วนหนึ่งมีใจความว่า...
โมรัวส์ ปราชญ์หนังสือ
โมรัวส์มีอาชีพในทางหนังสือ ชีวิตของเขาแน่นอน เต็มไปด้วยความรู้มากมาย ประการแรกเขาเป็นนักประพันธ์นวนิยาย เขียนเรื่องชนิดที่ไม่ใช่ชีวิตของบุคคลจริง ๆ แต่เป็นเรื่องระลึกถึงบุคคลเท่านั้น เช่นเรื่อง "Bernard Quesnay" "Climats" ฯลฯ
คนผู้นี้ปราศจากความดิ้นรน แต่มีความสงบ เต็มไปด้วยความรู้ก็ค่อย ๆ กลายเป็นนักเขียนเรื่องชีวิตที่น่าอ่านที่สุด เขียนเรื่องชีวิตที่แปลกประหลาด ที่ยุ่งเหยิงที่สุด นับตั้งแต่มาร์แชล ปรูสต์ ไปถึงสเตนคาล โดยผ่านไปทางไบรอน แชลลีย์ โชแปง
นอกจากเป็นนักนวนิยาย นักชีวประวัติแล้ว โมรัวส์ยังเป็นนักเขียนประวัติศาสตร์อีก เมื่อ ค.ศ.1943 เขาจำหน่ายหนังสือ "ประวัติศาสตร์อังกฤษ" ต่อมา "ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส" เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาเขียน "ประวัติศาสตร์ขนานสหรัฐอเมริกาและรัสเซีย" เขาเขียนร่วมกับ อารากอง
โมรัวส์เต็มไปด้วยจิตใจ
สิ่งสำคัญของโมรัวส์ก็คือความสุข เขาเองเคยพูดว่า เขามี "สัญชาติญาณแห่งความสุข" มนุษย์เกิดมาเพื่อหาความสุข ตลอดชีวิตของเขา เขาพยายามให้คนเข้าใจน้ำหนักของความเรียบร้อย ไม่ใช่ความเรียบร้อยที่น่าเบื่อ แต่ที่มีสติปัญญา สงบ อยู่ในหลังคาที่ไม่โคลงเคลง ยืนอยู่บนขาที่มั่นคง พื้นรองเท้าหนักแน่น และเบาจิต เมื่อเบาจิตแล้วก็รอดพ้นจากความเห็นฝ่ายข้างร้าย ซึ่งมีอยู่เป็นประจำตามสมัย กล่าวได้ว่า โมรัวส์มีความเชื่อในความสุข
เพื่อน ๆ เชื่อในความสุขหรือเปล่าครับ?
No comments:
Post a Comment