ข้างนอกยังคงมีฝนตกอยู่ ผมนำวารสาร "จักรยาน" ฉบับปฐมฤกษ์ เดือนตุลาคม ๒๕๒๓ ออกมาเปิดอ่าน...
หน้า ๓๗ "ย่อยข่าวชาวจักรยาน" มีเรื่อง "หาขโมยไม่ได้ในมะริกา" เล่าว่า...
บี.วี. นารายณม์ ออกเดินทางจากประเทศอินเดียตอนใต้กว่า ๔๘,๐๐๐ กิโลเมตรด้วยจักรยานคู่ชีพ รอนแรมไปจนถึงเมืองชิคาโก ในสหรัฐอเมริกา ซึ่ง ณ ที่นั้นปรากฏว่าจักรยานคู่ชีพของเขาถูกมือดีขโมยไปซะฉิบ
มร. นารายณม์โวยวายเป็นการใหญ่ เขาแจ้งแก่ผู้คนทั่วไปและนักหนังสือพิมพ์ว่า ก่อนออกเดินทางมาจากบ้านเกิดเมืองนอนของเขา ใครค่อใครไม่ว่าจะเป็นพี่ป้าน้าอา เพื่อนฝูง ตลอดจนคนที่รู้จักมักคุ้นและนับถือ ทุกคนบอกกับเขาว่า ประเทศสหรัฐอเมริการ่ำรวยล้นฟ้า ผู้ที่ทำงานต่างก็มีรายได้มหาศาลนักหนา แล้วจะไปหาไอ้พวกขโมยได้ที่ไหน ทั้งนี้ก็เพราะประชาชีต่างก็ต้องอยู่ดีกินดีกันหมด ไม่ยากจนอดอยากยากแค้นอย่างในประเทศอินเดีย จึงจะต้องมีพวกลักเล็กขโมยน้อยเป็นธรรมเนียม
ข่าวนี้สร้างความอับอายขายหน้าแก่ชาวมะริกันเป็นล้นพ้น โดยเหตุนี้ บริษัทชวินน์ ไบซิเคิ้ล คัมปะนี ก็เลยจัดแจงมอบจักรยานยี่ห้อ "ชวินน์ ๑๐ สปิด" ใหม่เอี่ยมให้แก่ บี.วี. นารายณม์ ขี่ท่องเที่ยวตามประสาของเขาต่อไป ใครต่อใครต่างก็ภาวนาว่า ขอให้ มร. นารายณม์ อย่าลืมล็อครถจักรยานของเขาในขณะจอดตามถนนรนแคมในประเทศสหรัฐฯ อีกเลย....
อ่านแล้วผมเกิดความสนใจในรถจักรยานชวินน์ ขึ้นมาทันที จากการค้นหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ต..ผมไปเจอจักรยานชวินน์สวยน่ารักเข้าคันนึง เป็นจักรยานชวินน์คลาสสิก "Coffee1" ต้องขออนุญาตนำภาพมาให้เพื่อน ๆ ได้ดู...
 |
| ที่มา - bikeradar.com |
 |
| ที่มา - bikeradar.com |
ถ้าผมมีสักคัน คงจะเรียกมันว่า "เจ้ากาแฟ" เป็นแน่แท้...
No comments:
Post a Comment