วันนี้ผมไปค้นเจอภาพวาด "คนเล่นเชลโล" จากฝีมือของเด็กหญิงยูกิ นักเรียนชั้นประถม ๑ โรงเรียนเพ็ญจิตตพงษ์ ทำให้นึกถึงช่วงหนึ่งปีที่ได้ไปสอนแทนพี่ชาย...
นับเป็นความภูมิใจที่ผมได้ไปสอนให้เด็กนักเรียนได้รู้จักเครื่องดนตรีหลาย ๆ อย่าง แม้แต่ไม้บาตอง (baton) เด็ก ๆ ก็ได้เห็นและรู้จักหน้าที่ของมัน เชลโลก็รู้จัก!
จำได้ว่าผมเคยนำฮาร์โมนิก้าไปแจกเด็ก ๆ ด้วย เลิกไปสอนแล้ว...แม้จะไม่มีใครสานต่อ แต่ผมก็หวังว่าสิ่งที่เด็กนักเรียนได้เรียนรู้จากครูวิชัยคงจะอยู่ในความทรงจำ สามารถนำไปบอกลูก ๆ หลาน ๆ ในอนาคตได้ว่าเรียนดนตรีแล้วมีความสุข...
แค่นั้นผมก็พอใจแล้ว!
No comments:
Post a Comment