เป็นรูปเป็นร่างแล้ว...

วันนี้วันเสาร์...มีเด็กมาเรียนดนตรี ๔ คน!  เริ่มจากอินดี้ซึ่งบอกว่าเมื่อเสาร์ที่แล้วได้แสดงไวโอลินเดี่ยวที่โรงเรียน โดยใช้เพลง Bouree ของ G.F.Handel 

ผมรู้สึกดีใจที่นักเรียนทำได้ วันนี้สอนอินดี้เพิ่มเรื่อง one finger scales (ใช้นิ้วเดียวบนแต่ละสาย) โดยปรับให้สีในสไตล์ลุงน้ำชาคือ สาย A D G E และ A  

บ่ายโมง อังเปาและโอปอ ๒ พี่น้องพัฒนาเศรษฐ์ก็มาเรียนเปียโน เด็ก ๆ ตื่นเต้นกับการเล่นเพลง Twinkle Twinkle Little Star กับเสียง backup ที่มีในเปียโน Casio ของครูเตี๋ยง...

บ่าย ๒ โมงใบเฟิร์นไม่มาเรียน ผมรอถึง ๓ โมงครึ่งเมเปิ้ลและแกรมก็มาถึง...

ไวโอลินขนาด 3/4 พร้อมกล่องผมยกให้นักเรียนฟรี ๆ เมื่อถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนขนาดไวโอลิน ส่วนครูหนิงก็ช่วยซ่อมให้โดยไม่คิดค่าแรง...

เมเปิ้ลเรียนไวโอลิน...โดยมีคุณพ่อคุณแม่นั่งดูอยู่ใกล้ ๆ (เรียนดนตรีโดยมีผู้ปกครองใกล้ชิดอย่างเนี้ยคงไม่มีที่ไหน อิอิ)

สอนเสร็จเมื่อเวลา ๕ โมงเย็น... ผมถ่ายภาพความคืบหน้าของร้านเปียโนมาให้เพื่อน ๆ ดูอีกหน่อย

ได้ทาสีฝาผนังชั้นล่าง หมดสีไปอีก ๑ กระป๋อง..

รูปภาพยังไม่ได้นำขึ้นแขวน ผมต้องรอให้สีแห้งดีซะก่อน...

ส่วนห้องใต้บันไดก็เป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ...

ห้องเรียนดนตรีชั้นสอง (ชั้นลอยเดิม) ผมรอขัดกระดาษทรายอีก ๑ วันแล้วค่อยทาสี...

 "ร้านเปียโน" กำลังเป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ!

เหมิดแฮงฮัก

๑๐ วันที่ผมพักอยู่ที่ "ด้วยรักจำปาสัก" ร้านอาหารริมน้ำโขง...   "อาจารย์หมู" มือกีต้าร์ชื่อดังวงตาวัน เป็นผู้ที่คอยดูแลและพาเที่ยวเป็นอย่างดี

กลับมาบ้านที่ห้างฉัตรแล้ว ผมก็ยังแว่วเสียงหัวเราะและคำพูดของชายหนุ่มอารมณ์ดีผู้นี้ติดหู  เริ่มพูดลาวคล่องแคล่ว...อาจารย์หมูชอบเสวนากับเด็ก ๆ

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เรานั่งคุยกับพนักงานสาวที่ร้านอาหารด้วยรักจำปาสัก (จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร) รู้แต่ว่าผมพูด "เหมิด" ในความหมายว่า "หมด"  อาจารย์หมูช่วยกล่าวย้ำว่า "เบิด" ด้วยนัยยะให้รู้ว่าผมพูดผิด 

จริง ๆ แล้วผมก็เคยได้ยินคนอีสานหลายคนพูดคำว่า "เหมิด" (รวมทั้งท่านมหาสมปองนักพูดชื่อดัง) และที่อยากจะให้เพื่อน ๆ ได้ฟังชัด ๆ ก็คือจากเพลง "เหมิดแฮงฮัก" จากนักร้องสาวสวย "คะแนน นัจนันท์"

เพื่อน ๆ อย่าเพิ่ง "หมดแฮงฮัก" ช่างเหอะเด้อ!

ผงโป้วอเมริโก้

วันนี้ขอรายงานความคืบหน้าของห้องสอนดนตรีต่อนะครับ...  เมื่อวานนี้ผมเก็บหัวตะปูบนผนังจนแล้วเสร็จ ก่อนที่จะบึ่งแมงกะไซค์ไปซื้อผงโป้วอเมริโก้ที่ร้านคมศิลป์มาอีก ๑ ถุง!

เคยช่วย Jan โป้วโต๊ะเก้าอี้ที่ SA ออสเตรเลีย... ผมเห็นเค้าใช้ สีโป้วไม้ (Wood Putty) แบบสำเร็จรูปโดยใช้เกรียงโป้วป้าย ๆ ก็ดูง่ายดี แต่ที่นี่ผมใช้ผงโป้วยี่ห้อ Americo ซึ่งเขียนไว้ข้างหลังถุงว่า

งานกิจวัตรประจำวันของท่านอาจมีปัญหา เช่นเมื่อท่านจะทาสีหรืองานซ่อมสีตึกหรือไม้ อาจมีรูรอยแตกร้าวและรอยต่อ ผงโป้ว Americo Filla ช่วยท่านได้
คุณสมบัติ - เป็นผงใช้ผสมน้ำจะให้ข้น-เหลงได้ตามต้องการและใช้ได้ทันที
ประโยชน์ - ช่วยอุด ปะ โป้ว รอยแตกร้าวของไม้และตึก รอยต่อต่าง ๆ ฝ้า เพดาน
วิธีใช้ - ปัดหรือขัดรอยแตกร้าวเป็นรูให้สะอาด ปราศจากฝุ่นและคราบไข แล้วนำผมโป้ว Americo Filla ผสมน้ำในอัตราส่วน ๓ ส่วน น้ำ ๑ ส่วน คนให้เข้ากัน หากต้องการให้ข้นเหนียวก็ลดน้ำลงตามส่วน หลังจากแห้งสนิทดีแล้ว ขัดแต่งด้วยกระดาษทราย 

เป็นคนประเภทสุกเอาเผากิน ไม่ต้องพิธีรีตรองมาก ช่างเหอะนำมาผสมน้ำแล้วลงมือโป้วแข่งกับความมืดทันที...

นี่คือฝาผนังด้านในที่ได้โป้วไว้เมื่อวันก่อน...

ตรงรอยต่อไม่ดีนัก ต้องใช้กาวลาเท็กซ์ช่วยอีกแรง...

โป้วฝาผนังด้านนอก...

ตามด้วยแผงกั้นแอร์... 

รอให้แห้งสนิทแล้วค่อยขัดกระดาษทราย...

ไม้หมดแย้ว!

ไม้หน้าสามที่ผมซื้อมาไสเตรียมไว้...หมดแล้วครับ! 

ส่วนหนึ่งเอาไปทำห้องครัวร้านเปียโนที่อยู่ด้านหลัง...

อีกส่วนนึงเอาไปทำโครงฝาผนังห้องสอนดนตรี...

อีกเล็กน้อยเอาไปทำโครงที่ปิดกั้นกันแอร์รั่ว...

ที่เหลือเอามาทำโครงกั้นผนังห้องใต้บันไดชั้นล่าง...

ยังไม่เสร็จครับ แต่เหลือไม้ที่วางพิงผนังหลังตู้เย็นอยู่อีกแค่ท่อนเดียว...!!

อดคิดถึงไม้แปรรูปที่จำปาสักซึ่งหาซื้อได้ง่ายและไม่แพงไม่ได้...

หุหุ ถ้าพ่อใหญ่อายุน้อยกว่านี้สัก ๒๐ ปี...จะขนเครื่องมือไปชวนช่างคำและคุณฝ้ายเปิดร้านเล่นเปียโนที่จำปาสักซะเลย! 555

งานนี้ต้องอาศัยผงโป้ว

วันนี้ค้นเจอผงโป้ววางหลบอยู่ในห้อง workshop บนดาดฟ้า ผมรีบเอาลงมาใช้ทันที...

ผสมน้ำให้ได้ความเหลวพอดี ๆ แล้วจัดการโป้วเลยครับ เริ่มที่ผนังด้านในก่อน... 

เพื่อน ๆ จำที่ผมพยายามใช้แผ่นสมาร์ทบอร์ดให้ประหยัดที่สุด มีบางจุดที่นำมาชนกันไว้เฉย ๆ โดยไม่มีไม้รองรับ (ที่เห็นเป็นรอยต่อ) ผมหวังว่าการโป้วจะช่วยใหัดูเป็นพื้นเดียวกันได้...

อ่อ ลืมบอกไปว่าต้องเก็บหัวตะปูเสียก่อนด้วยการใช้เหล็กย้ำรูปร่างคล้ายเหล็กนำศูนย์ (ถ้าไม่มีก็ใช้ตะปูคอนกรีตฝนปลายก็ได้) 

ใช้ค้อนตี ให้หัวตะปูยุบลงไปในเนื้อสมาร์ทบอร์ด งานไม่หนักแต่ต้องใจเย็นเพราะหัวตะปูมันมีเยอะ การโป้วอุดร่องและรูหัวตะปูดูจะง่ายกว่า ใช้เกรียงโป้วปาด ๆ ก็ใช้ได้แล้ว...

นี่ไงครับ... ผมใช้ตะปูควง ๑ ตัว ขันเข้าไปตรงรอยต่อ เพื่อยึดและปรับระดับให้สมาร์ทบอร์ดทั้งสองแผ่นเสมอกันแล้วจึงค่อยโป้ว

ง่ายมากครับ ปล่อยให้แห้งดีก่อน ถึงค่อยขัดกระดาษทราย!

พอใจในสิ่งที่มีอยู่

ท้องฟ้าวันนี้สดใส!  อากาศกำลังเย็นสบาย ชอบใจจัง...ผมขึ้นมาบนดาดฟ้า เก็บภาพแสงแดดอบอุ่นบนดาดฟ้ามาอวดเพื่อน ๆ

กลายเป็นเอกลักษณ์ของผมไปซะแล้ว ตาแก่สวมกางเกงสะดอ เสื้อยืด... 

ผมเผ้ามิได้ตัด หนวดเครามิได้โกน..

แต่ที่ภูมิใจคือได้ใช้เจ้าโต...รถเก่าที่ซื่อสัตย์และคุ้มภัย  

วันนี้ขอรายงานต่อเรื่องบนดาดฟ้าว่าข้างบ้านทำหลังคาและผนัง metal sheet เรียบร้อยแล้ว...

แม้จะปิดบังพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า...

แต่ก็ดูปลอดภัยและให้ความเป็นสัดเป็นส่วน...

รู้สึกดีจังเลยครับ!

แก้ปัญหาแอร์รั่ว

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ผมขอคำแนะนำ จากเพื่อน ๆ ว่าจะให้ทำอย่างไรดี กับปัญหาช่องว่างใต้กล่องเก็บบานประตูม้วนที่ทำให้ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศรั่วไหล?

รออยู่หลายวันไม่มีผู้ใดแนะนำมาเลยครับ ฮือ ๆ ฤาว่าจะไม่มีใครสนใจบล็อกช่างเหอะซะแล้ว!!

ล้อเล่นอ่ะ... ยังไง ๆ ก็ต้องใช้หลัก อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตนอยู่แล้ว ผมตัดสินใจสละไม้หน้าสามที่เหลืออยู่ กับสมาร์ทบอร์ดอีก ๓ แผ่น นำมาตัดปิดช่องไว้เรียบร้อยแล้วครับ...

ใช้เศษไม้อัด ๑๕ มิลที่เหลืออยู่ทำเป็นพื้นซึ่งใช้วางของได้

  ขั้นตอนต่อไปก็คือ เก็บหัวตะปู โป้ว ขัดกระดาษทราย และลงสี...

ขอเวลาอีก ๒ อาทิตย์ เสร็จแน่นอนครับ...ห้องสอนดนตรี!