วันสิ้นเดือนก็ยังได้งาน

หัวเข่าซ้ายและส้นเท้าบวมและเจ็บอยู่ เรื่องปั่นจักรยานไปเสริมงามหรือท่าปลา (ต้องเลือกเอา) คงต้องเลื่อนออกไป...จนกว่าแข้งขาจะหายดี

 

 

 

ใกล้ปลายปีเข้ามา...ทริปปั่นจักรยานทางไกลของผมจะทำได้ก็ต่อเมื่อได้รับเงินคืนเบี้ยประกันชีวิต เพื่อใช้เป็น budget สำหรับการเดินทาง (ไม่ว่าจะเหลืออีกสักกี่ครั้งตาม) วันก่อนครูหมึกมาเยี่ยมเยียนที่บ้านร้านเปียโนห้างฉัตรก็ลองยกเจ้าสหัสเดชเพื่อดูน้ำหนัก

 

ผมเริ่มคิดว่า น่าจะลองให้สหัสเดชได้เดินทางไกลดูบ้าง จะได้รู้ว่ามีปัญหามากน้อยเพียงใด?

 

 

ขณะเดียวกันเจ้า Bruiser ก็เริ่มงอน... อ้อนว่าไหนบอกว่าจะพาไปเสริมงามมิใช่หรือ?

 

 

ส่วนเจ้า Banain ก็คะยั้นคะยอขอให้ผมเลือก FB Trip - ท่าปลา อุตรดิตถ์ บอกว่าอยากนั่งรถไฟอีก

 

 

 

เอาเหอะ...คนขี่ยังเจ็บอยู่ รอดูไปก่อนนะจ๊ะ! ถึงแม้เดินไม่ถนัดก็ยังพอทำงานได้...วันนี้ผมทำงานต่อเติมห้องครัวของร้านเปียโนและ HBH (Hangchat Backpacker Hostel) อีกหน่อย คือตีไม้ปิดช่องท่อน้ำทิ้ง ทาสี นำเตาแก๊สขึ้นวางไว้บนแท่นที่ทำเตรียมไว้ (ได้พอดี)

 

 

นอกนั้นช่างเหอะก็ยังเตรียมต่อ inverter ตัวใหม่แบบ pure sine-wave โดยใช้หม้อแปลงเก่าซึ่งถอดมาจาก UPS

ต่อแล้วใช้งานได้ผลอย่างไร จะแจ้งให้เพื่อน ๆ ทราบเด้ออออ....

การปลีกวิเวกของคนชังชาติ

ชีวิตของตาแก่บ้านห้างฉัตรได้ดำเนินมาจนถึงจุดที่เป็นอนาธิปไตย (Anarchy) อย่างค่อนข้างเป็นรูปธรรมแล้ว...

 

 

สวมบทบาทผู้แสวงหาประชาธิปไตยมานานพอ ตั้งแต่วันนี้ "คนชังชาติ" ผู้นี้ขอทิ้งไปซึ่งความหวังทั้งหลายทั้งปวง ไม่สนใจแล้วว่าจะมีรัฐบาลใหม่เมื่อไหร่ ใครจะได้เป็นนายกรัฐมนตรี ตอนนี้ผมมีบ้านหรือรังที่นกน้อยขอซ่อนตัวอยู่อย่างไร้ความคาดหวังใด ๆ มีเวลาก็เสพสุขกับการชมภาพยนต์เก่า ๆ ที่ช่วยพาผมล่องลอยไปไกลสุดขอบฟ้า...

 

ภาพจากภาพยน๖์เรื่อ Soylent Green - ฉานชื่นชมธรรมชาติก่อน Euthanasia

หนังเรื่องไหนโดนใจก็นั่งดูอย่างมีความสุข เรื่องใดที่ไม่ดีจริง ที่พอแค่ดูผ่าน ๆ ผมเปิดทิ้งไว้แล้วทำงานไป ฟังเสียงพอให้เข้าใจในเรื่องราว เรื่องค่าไฟไม่่ต้องเป็นห่วง เพราะใช้ไฟจากโซล่าเซลล์ตั้งแต่ 9 โมงเช้ายัน 3 ทุ่ม...

 

  

ไฟล์หนังสือตำรา (PDF) และภาพยนต์มากมายที่เก็บไว้ใน HDD ขนาด 3 TB บน My book เต็มมานานแล้ว ไม่ได้เปิดใช้งานมา 2-3 ปี วันนี้เริ่มนำมาเปิดฉายหนัง เรื่องใดดูแล้วจะลบทิ้งไป เหลือไว้แค่ไฟล์ PDF

 

พูดเรื่องขนมหวาน ทุุกวันนี้ผมไม่ซื้อขนมในห้างหรือร้านค้าใหญ่ ๆ ในเมือง แต่จะอุดหนุนขนมแบบห่อใบตองจากแม่ค้าในตลาดสด เป็นขนมง่าย ๆ ราคาถูกอย่างเช่น ข้าวเหนียวปิ้ง ข้าวต้มมัด บ้าบิ่น ฯลฯ หากมีเวลาก็จะตากกล้วยกินเอง...

 

 

อ่อ... รายงานเรื่องสิ่งที่ได้ทำเมื่อวันวานนี้หน่อยนะครับ ผมนำมุ้งแอร์ออกมากาง เพราะกลัวว่าถ้าพับไว้มันจะเสียในที่สุด!

นอกจากเก็บกวาดขยะจากผลงานของบรรดาหนูลูกหลานของเจ้ามิกกี้เม้าส์... ผมก็ยังได้ล้างหม้อกรองน้ำดื่มให้ไหลดียิ่งขึ้น...

 

 

รวมทั้งเครื่องกรองน้ำของพี่ชาย... ผมเดินลงบันไดไปนำขึ้นมาล้างข้างบน เสร็จแล้วก็นำลงไปติดตั้งทีละชิ้น ต้องขึ้นลงบันไดหลายเที่ยวอยู่...ขาก็เจ็บ กลัวพลาดตกบันได (ตายก็ดี ไม่ตายจะเป็นทุกข์ยิ่ง)  

 

ขณะนำไปติดตั้ง...พี่ชายซึ่งนั่งกินข้าวอยู่ข้าง ๆ แทนที่จะถามถึงอาการของเครื่องกรองหรือของคนติดตั้งเครื่อง กลับพูดว่า "เงินหมื่นบาทจากเพื่อไทยคงไม่ได้แล้ว แต่สามพันบาทจากพิธาน่าจะได้..." ผมเงียบไม่ตอบ ไม่ขอออกความเห็นเรื่องการเมือง ได้แต่คิดว่าพี่น่าจะถามถึงแข้งขาของผมซะหน่อย!!

 

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่แวะเข้ามาดูสิ่งซึ่งหาสาระไม่ได้จากตาแก่คนนี้ครับ!

ได้งานอีกนิดก็ยังดี

อีก 2-3 วัน...เดือนพฤษภาคมก็จะจากไป งานทำบ้านร้านเปียโนและ HBH ของผมยังคงก้าวเดิน แม้จะไม่รวดเร็วสมใจนึก แต่ก็ใช่ว่าหยุดนิ่งเหมือนในช่วงปีที่ผ่านมา

 

 

ผมยังคงเดินไม่ถนัด ตอนนี้ขาซ้ายรับหน้าที่เจ็บแทนขาขวาซึ่งประสบอุบัติเหตุแมงกะไซค์ล้มเมื่อหลายปีที่แล้ว รอให้หายดีเมื่อไหร่ค่อยไปตลาด

 

 

เรื่องอาหารการกินไม่ต้องเป็นห่วง วันนี้ผมทำไช้โป้วหวานผัดไข่ ผัดผักเสี้ยวใส่ไข่ และแกงส้มดอกแค ใช้ต้นทุนไม่กี่บาทได้อาหารกินได้สองคนสองมื้อ...

 

 

อากาศยังคงร้อนอบอ้าว ทำอะไรก็เหงื่อท่วมตัว โชคดีที่ครูแต้มซื้อพัดลมแบบพกพาให้ตัวนึง มีสามสปีด  สามารถชาร์จไฟแล้วเปิดเป่าลมช่วยคลายร้อนที่ไหนก็ได้ไม่ว่าบนโต๊ะอาหาร หัวนอน โต๊ะทำงาน ฯลฯ

 

อ่อ...ขอรายงานข่าวดีหน่อย คือหลังจากค้นหาเจ้าแผ่นปูนอน (ground sheet) ที่ซื้อไว้ตั้งแต่ปีมะโว้ ในที่สุดก็เจอแล้วครับ

 

ดีใจมั่ก ๆ ต่อไปจะได้ตั้งเต็นท์ปูนอน ไม่ต้องเจ็บหลังอีกต่อไป!

 

นอกจากนั้นยังได้งานร้านเปียโนอีกเล็กน้อยคือติดตั้งรูปภาพเพิ่มเติมโดยนำมาใส่ใหม่ 2 บานขนาบข้างรูปมือแอคคอร์เดียนกับมือกีต้าร์ที่ The Good View 

จำเป็นต้องย้ายจุดตั้งเค้าน์เตอร์บาร์ตามไปอีกหน่อย....

ดูแล้วก็ประมาณนี้แหละ...

ย้ายรูปลุงน้ำชาเล่นแอคคอร์เดียนกับเด็ก ๆ ที่แม่เมาะ (บันทึกภาพโดยคุณสันติ) มาอยู่แทนนาฬิกาเรือนกลม...

เจ้านาฬิกาย้ายไปอยู่ในครัว ให้กุ๊กได้ดูเวลา...

ย้ายรูป "ต้นไม้ยืนเดี่ยว" ไปอยู่ตรงเชิงบันไดขึ้น hostel รวมกับรูปวาดอื่น ๆ อีก 6 บาน...

ยืนอยู่หน้ารูปวาดต้นไม้ยืนเดี่ยว สามารถมองเห็นต้นจริงที่หลังบ้านได้ด้วย!

 

ส่งท้ายด้วยการทาสีน้ำมันขอบหน้าต่างด้านหลังผนังครัว....

เกือบบ่ายสามโมงแล้วครับ ขอพักก่อนน้า! ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาดู

counter bar

 

คิดว่าคงจะเป็นเรื่องน่าสงกะสัย หากเพื่อน ๆ ไม่ได้เห็นผมมารายงานความคืบหน้าของ HBH และร้านเปียโนห้างฉัตร!

 

แม้จะต้องเดินขากะเผลกแต่ก็อดทำงานต่อไม่ได้ วันนี้ได้งานเป็นชิ้นเป็นอันโดยไม่เจ็บตัวเพิ่ม ผมแต่งมุมบานประตูด้านบนให้สามารถเปิดได้เต็มที่ 90 องศา

และที่พอใจอย่างยิ่งคือ ได้รื้อเตียงนอนแล้วเอาไม้หนัก ๆ จากชั้น 4 ลงบันไดมาไว้ที่ชั้นล่าง ผมต้องขนไม้หลายเที่ยว ค่อย ๆ เดินลงบันไดปูกระเบื้องซึ่งทั้งลื่นและสูง เตือนสติตัวเองตลอดเวลาว่าห้ามก้าวพลาดเด็ดขาด (ถ้าตกบันไดตายลูกเดียว) ชิ้นส่วนที่ใหญ่ก็ต้องเอาลงตามลำพังด้วยวิธีเลื่อนไหลมันลงมา (มีสิทธิ์พลาดได้ตลอดเวลา) ในที่สุดก็สำเร็จโดยไม่ได้รับอันตราย...

ตรงนี้แหละที่จะทำเป็นเค้าน์เตอร์บาร์...

ไม่น่าเชื่อเหมือนกันนะว่าเอาลงมาได้อย่างไรโดยไม่ตกกะได!!

น้องชายมาเยี่ยม

หลังจากสองพ่อลูกมาช่วยติดตั้งป้าย HBH ผ่านไปแค่ไม่กี่นาที ก็มีรถเก๋งคันงามเลี้ยวมาจอดที่หน้าบ้าน...

ครูหมึกเป็นนักศึกษาดุริยศิลป์รุ่นน้อง ที่เราเคยทำกิจการร่วมกันมากมายหลายอย่าง พบกันทีไรก็ยังรูปหล่อเหมือนเดิม ความชราไม่อยากเข้าใกล้ชายผู้นี้เลย อุตส่าห์ซื้อขนมมาฝากด้วย....

 

มิตรภาพยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ผมบอกหมึกว่าครั้งนี้อาจเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายก็ได้ เพราะทุกอย่างไม่แน่นอน ครูหมึกบอกว่าเห็นพี่คนนี้โพสต์เกี่ยวกับความตายอยู่บ่อยครั้งทำให้รู้สึกเป็นห่วง...

ด้วยความรู้สึกดี ๆ น้องคนนี้ไม่ทำให้พี่ผิดหวัง...

เกิดมา ตั้งอยู่ แล้วดับไป เราทุกคนเข้าใจ ขอเพียงเหลือไว้ซึ่งความทรงจำอันงดงามสำหรับผู้ที่ยังคงอยู่ต่อไป...

สองพ่อลูกช่วยติดป้าย HBH

อักษรสามตัวเขียนด้วยสีทองบนจอคอมพ์เก่าคือ ป้าย HBH 

 

 

 

ตาแก่ผู้เกือบพิการกำลังหาวิธีนำขึ้นไปติดตั้งบนกันสาด พอดีเพื่อนบ้านมาเยี่ยม  รู้ว่าร้านลำแต้มีบันไดยาวพอที่จะใช้ไต่ขึ้นไปติดตั้งป้าย HBH ได้ จึงออกปากขอให้ช่วยนำบันไดมาช่วยทำภารกิจติดตั้งป้ายให้สำเร็จในวันนี้เลย เย็น ๆ โรงเรียนเลิกแล้ว คุณพ่อพาลูกชายมาช่วยกัน...

 

 

 

ผมยังทันได้เก็บภาพตอนที่อั่งเปาไต่ขึ้นไป...

 

ไม่ใช่ ๆ วางตรงนั้นไม่ได้ มันหมิ่นเกิน เดี๋ยวตก! ผมขอให้ย้ายเข้าไปลึก ๆ หน่อย...

ผู้เป็นพ่อจับบันไดแน่น....ใจระทึก

น่านอย่างน้าน วางข้างล่างนั่น จะได้ไม่ตกลงมาข้างล่าง เหมือนอย่างที่ลุงตกบันไดเมื่อวานนี้....

ค่อย ๆ ไต่ลงมานะ....

 

ยังเบี้ยวนิด ๆ แต่ก็โอ 

เรียบร้อยแล้วครับงานป้าย HBH

ขอบคุณทั้งสองพ่อลูกนะครับ!