วันฝนพรำ

ท้องฟ้ามืดครึ้มทั้งวัน ทำให้ระบบไฟฟ้าจากโซล่าเซลล์ใช้งานไม่ได้ ตั้งแต่ติดตั้งมาก็เป็นครั้งแรกที่พลังงานจากแสงอาทิตย์ไม่พอเพียง...

ได้ข่าวว่าในเมืองฝนตกหนักทำให้น้ำท่วมบนเส้นทางหลวงหมายเลข 1 หมวดทางหลวงสบปราบต้องประกาศห้ามรถเล็กวิ่งผ่าน  ดีนะ...ตาแก่บ้านห้างฉัตรยังไม่ได้ปั่นจักรยานไปสบปราบตามที่ตั้งใจ ไม่งั้นคงต้องติดแหงกอยู่ตรงไหนสักแห่งบนเส้นทางไปอุทยานแห่งชาติดอยจง!

ภาพจากลำปางโพสต์ - ขอขอบคุณ

  จากบนดาดฟ้า...ผมถ่ายรูปท้องฟ้าด้านทิศตะวันตกมาให้เพื่อน ๆ ดู

ชุ่มฉ่ำกันถ้วนหน้า...

ช่างเหอะทำงานไม้ได้นิดหน่อยครับ นำไม้ระแนงที่เหลือมาตีเป็นรั้วอย่างที่เคยทำไว้แล้วช่วงด้านหลัง...

เมื่อวานนี้ทำได้แค่ตั้งโครง โดยใช้ไม้ยาวซึ่งเหลืออยู่แค่ 4 เล่ม...

 

ฝนตก...ไม่ได้ไปตลาด เสบียงในตู้เย็นก็แทบไม่เหลือ วันนี้ผมทำพะโล้ชามใหญ่ ใส่ไข่ (เบอร์ 2) 6 ฟอง เต้าหู้ 1 แผ่น รวมค่าแก๊สค่าเครื่องปรุงแล้วคงตกประมาณ 40 บาท กินกับข้าวกล้องได้ 3-4 มื้อ

 

 

ท่ามกลางสายฝนพนักงาน Flash นำพัสดุมาส่งที่หน้าบ้าน เป็นแป้งโฮลวีท 3 ถุง ๆ ละ 1 กิโลกรัม (ทางร้านแถมเกลือหิมาลัยมาให้ด้วย 1 ถุง)

 

 

 

แป้งเป็นแบบเนื้อละเอียด เอามาทำโรตี (Rotis)...  3 กิโลกรัม คงทำได้ครึ่งปี!

 

 

 

กินโรตีแขก... สลับสับเปลี่ยนบ้างก็ดีนะ  

ต้องรัดเข็มขัด

ฝนเอ๋ยฝน ฝนมาอีกแล้ว...ที่ห้างฉัตรไม่ได้ตกแบบฟ้ารั่ว! (ข่าวจากเพื่อนแจ้งว่าในเมืองฝนตกหนัก)

ย่องขึ้นมาเก็บภาพบนดาดฟ้า อยากเห็นฟ้าหลังฝน...

ทุกวันพุธ... บนลานอเนกประสงค์ตรงข้ามร้านเปียโนของผม เค้าจะเปิดตลาดนัดให้พ่อค้าแม่ค้านำอาหารหวานคาว เสื้อผ้า และเครื่องใช้มากมายมาวางจำหน่าย โชคดีวันนี้ฝนไม่ตกหนัก ผมมองออกไปจากหน้าบ้าน เห็นว่าผู้คนที่มาจับจ่ายมีจำนวนน้อยลงจนน่าใจหาย เศรษฐกิจอย่างเนี้ยเราคงต้องรัดเข็มขัด ตั้งแต่ต้นปีมาแล้ว ผมไม่เคยไปตลาดนัดอีกเลย (ไม่ว่าตลาดนัดวันพุธหรือตลาดนัดวันอาทิตย์ริมทางห้างฉัตร-ลำปางสายเก่า)  ของแพงขึ้นเยอะครับ เช่นเดียวกับก๋วยเตี๋ยวชามละ 50 บาท ผมไม่มีตังค์พอที่จะจับจ่ายได้อย่างสบายใจอีกแล้ว ได้อ่านเรื่องงบค่าข้าว ส.ส. มื้อละ 861 บาทแล้ว.... ผมต้องยกมือสาธุ

ภาพจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

เปิบกันให้หนำใจ ขอให้เจริญ ๆ กันทุกผู้ทุกคนนะครับ!

Postherpetic neuralgia

วันนี้ได้งานบ้างนิดหน่อย...

 

เรียบโร้ยแล้วสำหรับเครื่องทำน้ำอุ่นในห้องน้ำ HBH (Hangchat Backpacker Hostel)

 

ตามมาด้วยงานเดินสายไฟเต้าเสียบในห้องครัว โดยที่ผมพยายามใช้วัสดุอุปกรณ์เท่าที่หาได้ในบ้าน หากไม่มีจริง ๆ ค่อยออกไปหาซื้อข้างนอก

 

 

 

หน้าต่างบาดเกล็ดในห้องครัวสามารถเปิดรับลมจากด้านหลัง...

ส่วนด้านนี้ผมดัดแปลงมุ้งลวดเก่านำมาใส่ ทำให้กันแมลงได้...

 

เค้าน์เตอร์ศูนย์บาทคงต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมสำหรับ putty, บานพับ, และสีย้อมไม้ ซึ่งทั้งหมดก็ไม่น่าจะเกิน 200 บาท...

 

ส่วนเปียโนคงต้องรอให้ช่างเหอะมีเวลาซ่อมแซมและตั้งเสียงก่อน....

 

 

โต๊ะเก้าอี้ยังคงว่างเปล่า เมื่อไหร่จะมีคนนั่งก็ไม่รู้? 

 

หัวใจอ่อนล้า ความมุ่งมั่นถดถอย ผมอยู่ในสภาวะหลังโรคงูสวัด (Postherpetic Neuralgia) ซึ่งเว็บ mayoclinic.org กล่าวไว้ว่า...

Postherpetic neuralgia is the most common complication of shingles. It causes a burning pain in nerves and skin. The pain lasts long after the rash and blisters of shingles go away. The risk of postherpetic neuralgia rises with age. It mainly affects people older than 60. There's no cure, but treatments can ease symptoms. For most people, postherpetic neuralgia gets better over time.

 

เป็นแผลทีไร หายไวทุกครั้ง แต่คราวนี้เจ้างูสวัดทิ้งผลต่อเนื่องให้ต้องเจ็บปวดอีกนาน ว่าจะออกปั่นจักรยานก็ยังไปไม่ได้ สหัสเดชยังคงรอเก้อ เดินผ่านก็ถามว่าเมื่อไหร่จะได้ไปสบปราบซะที? 

ใจเย็น ๆ ขอรออีกสัก 2-3 วัน...ผมบอก

พอกันทีกับความสิ้นเปลือง

อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นสุดเดือนกันยาฯ (กั้นอยาก) เพื่อนบางคนอาจกำลังจะเกษียณ...สิ้นสุดการทำงาน

 

 

สำหรับผมไม่มีคำว่าเกษียณ ไม่มียศถาบรรดาศักดิ์นำหน้าชื่อ ไร้เงินบำเหน็จบำนาญ บิ๊กทหารคนหนึ่งบอกว่าเฉพาะเงินบำนาญของเขาเดือนละ 6 หมื่นบาท ยังไม่รวมรายได้จากการดำรงตำแหน่งอื่น ๆ อีกไม่น้อย โห...มันมีเงินใช้วันละ 2-3 พันบาทเชียวหรือเนี่ย? ตาแก่บ้านห้างฉัตรมีรายได้จากเบี้ยผู้สูงอายุวันละ 23 บาทอยากรู้จริง ๆ ว่าท่านผู้ทรงเกียรติท่านนั้นวันนึงเขากินอะไรกัน???

 

 

 

ท้องฟ้าเหนือเขลางค์นครเริ่มแจ่มใส เมฆฝนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางครั้งเปลี่ยนสภาพเป็นสายฝนเย็นฉ่ำให้กับต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี ผมรู้สึกเห็นใจก็แต่ประชาชนผู้อาศัยอยู่ในภูมิภาคอื่น ซึ่งที่กำลังเผชิญกับภัยจากน้ำท่วมหรือน้ำรอระบายอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ขอให้ทุกคนอยู่รอดปลอดภัยด้วยเทอญ...

วันนี้อยากคุยเรื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้สักนิด เครื่องแรกที่ผมใช้ทำงานด้วย cpu 8088 มากับจอ monochrome แบบที่มีแต่ตัวอักษรสีเขียว ๆ และตัวเล่นเกมส์ ตัวเขียว ๆ มี floppy disk ขนาด 5.25 นิ้ว ยังไม่มีระบบ Windows ต้องใช้คำสั่งระบบ DOS (จำได้ว่าตอนนั้นซื้อในราคาชุดละ 25,000 บาท) ครั้นพอมีระบบ Windows ผมก็ติดตามเรื่อยมา นับตั้งแต่ 95, 98, Me, XP, Vista, 7, มาจนถึง Windows 10 เห็นได้ชัดว่าผมเสียเงินนับไม่ถ้วนไปกับอุปกรณ์ที่ซื้อมาใช้งาน

 

 

ไม่ว่าจะเป็นแผ่น CD, DVD, เครื่องพิมพ์, สแกนเนอร์, กระดาษ, หมึกพิมพ์, ฯลฯ ข้าวของเหล่านั้นล้วนทำให้ผมสิ้นเปลืองเงินทองส่วนใหญ่..

 

ทุกวันนี้ไม่มีงบสำหรับการอัพเกรดเครื่องที่มีอยู่ ผมไม่เคยคิดที่จะขยับไป Windows 11 ขอใช้เครื่องที่มีอยู่ หยิบโน่นจับนั่นมาใส่พอแค่ให้มันทำงานได้ก็พอใจแล้ว...

 

จอภาพก็ใช้ของเก่าที่ซื้อมามือสอง นำมาตั้งบนกล่องโฟม....

ไม่ขอก้าวเดินต่อไปในเรื่อง hardware ใด ๆ อีกแล้ว

คิดถึงเมืองสิง สปป.ลาว

วันนี้ผมได้รับเมลจาก Google ทำให้ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ!

 

 

อากู๋บอกว่า "...ผู้ใช้คนอื่น ๆ กำลังดูสถานที่ที่คุณแก้ไข คุณได้เปลี่ยนสถานที่ตั้งของ Wat Sing Jai ซึ่งมีผู้ใช้เข้ามาดูมากกว่า 30,000 ครั้งแล้ว ขอขอบคุณที่ช่วยเหลือผู้ใช้คนอื่น ๆ ด้วยการแก้ไขข้อมูลในแผนที่" 

ผมคิดว่า "เฮ้ย...นั่นมันนานมาแล้วนี่นา"  จำได้ครับว่าแจ้งแก้ไขตำแหน่งของ Wat Sing Jai กับ Google Maps เมื่อเห็นความผิดพลาดของตำแหน่งวัดในขณะนั้น และยังได้อัพโหลดรูปภาพไว้ให้อีกหลายบาน ตอนนั้นภาพของผมมีขนาดเล็ก ถ่ายด้วยกล้องถ่ายรูปตัวไหนจำไม่ได้แล้ว ผมเข้าไปดูใน Google Maps เห็นรูป Wat Sing Jai ของตัวเอง...

 

จริง ๆ แล้ว ผมเดินทางไปลาวเหนือและนั่งรถไปเที่ยวเมืองสิงตั้งแต่ปลายปี 2556 นั่นคือเกือบ 10 ปีเต็ม เรื่องราวถูกเขียนไว้ใน wichai's space (ที่ ๆ ชายแก่คนหนึ่งจะเล่าเรื่องราวของชีวิตที่ผ่านมา เกี่ยวกับผู้คน การเดินทาง งานช่าง หนังสือ ภาพยนต์ ดนตรี และอื่น ๆ) ผมขอนำมาให้เพื่อน ๆ อ่านดังนี้...

เดือน: กุมภาพันธ์ 2014
Posted on กุมภาพันธ์ 28, 2014
ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือ – สรุปค่าใช้จ่าย

การเดินทาง “ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือ” ของผมเริ่มต้นที่สถานีขนส่งเชียงใหม่ เช้าวันที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๕๕๖ และสิ้นสุดเมื่อเดินทางกลับสู่สถานีขนส่งเชียงใหม่อีกครั้ง วันที่ ๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๖ เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม รวมระยะเวลาของการแบกเป้ท่องโลกได้ ๘ วันเต็ม

ผมใช้เวลาเกือบ ๒ เดือนเขียนเล่าให้เพื่อน ๆ อ่านในบล็อก “ฟังลุงน้ำชาคุย”  และจบลงตรงที่ได้กลับมาสู่ไออุ่นบนผืนแผ่นดินไทยอีกครั้งเมื่อวันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๕๖

วันนี้ผมขอสรุปค่าใช้จ่ายในการ “ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือ” เพื่อให้เรื่องนี้สมบูรณ์ ค่าใช้จ่ายนั้นคิดรวมหมด ตั้งแต่ค่ารถ ค่าที่พัก ค่าอาหารน้ำดื่ม ค่าเช้าชมพิพิธภัณฑ์ ค่าเช่าจักรยาน ค่าไปรษณียบัตร และค่าเข้าห้องน้ำ อิอิ

ท่องโลก ๘ วัน… ผมได้เยือนหลวงน้ำทา เมืองสิง เมืองลอง เวียงภูคา นอนเชียงของ ๒ คืน และยังมีโอกาสได้แวะชมเมืองและเที่ยวงานดอกไม้บานที่เชียงรายก่อนกลับสู่เชียงใหม่ ค่าใช้จ่ายรวมทั้งสิ้น คือ ๓,๓๔๓ บาท เป็นค่าที่พัก ๑,๒๘๐ บาท (37%) ค่ารถ ๑,๖๘๙ บาท (50%) ค่าอาหารและอื่น ๆ ๔๒๔ บาท (13%) เฉลี่ยแล้วตกวันละ ๔๑๘ บาทครับ!

 

 

รู้สึกสุขใจขึ้นมาทันที เพราะเหมือนกับว่าตัวเองเป็นผู้บุกเบิก แก้ไขตำแหน่งวัดสิงใจใน Google ให้กับแผนที่ใน สปป.ลาว รูปที่โพสต์ไว้ใน Google Maps ก็มีอยู่หลายบานเหมือนกัน... 

 

 

 

ค้นหาเรื่องที่เคยเขียนไว้ในบล็อก Wichai's Space เจอแล้วครับ "ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือ – วัดสิงใจ เมืองสิง"  โพสต์เมื่อวันที่ 9 เดือนกุมภาพันธ์ 2557

คราวหน้าเมืองสิงไม่ไปแล้ว แต่ทุ่งไหหินคือเป้าหมาย!

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เป็นห่วง

 

ท้องฟ้าเหนือบ้านห้างฉัตรกลับมาแจ่มใสแล้วจ้า! จากดาดฟ้ามองไปด้านทิศเหนือ...ผมมีความสุขกับสีสันของทัศนียภาพภูเขาและต้นไม้ใบหญ้า มันกลับมาปรากฏโดยปราศจากหมอกควันบดบังเหมือนช่วงหน้าแล้ง  

 

 

 

 

ทุกวันนี้แม้จะไม่มีนกกามาหากินอยู่บนพื้นที่ว่างด้านหลัง ผมไม่เห็นนกยางตัวขาวยืนหาปลาอยู่ริมหนองน้ำ ไม่มีนกกะปูด หรือแม้แต่นกพิราบก็หายไปเกือบหมด ก็ยังดีที่ความเขียวของต้นไม้ใบหญ้าช่วยให้ผมพอจะยิ้มได้บ้าง...

 

 

 

ต้นไม้บนดาดฟ้าต่างเริ่มแข่งกันผลิใบ แผ่ขยายกิ่งก้านสาขาออกไปไกลเกือบถึงลานตั้งแผงโซล่าเซลล์... 

 

 

ค่อนข้างรกนะครับ ต้องปล่อยไว้เช่นนั้นก่อน....รอไว้มีเวลาจะกลับมาลงมือปรับปรุงและทำรั้วต่อ

 

งานที่ชั้นล่างยังมีให้ทำอย่างต่อเนื่อง นอกจากจัดเตรียมจักรยานเพื่อการเดินทางแล้ว...ผมยังซ่อมเครื่องทำน้ำอุ่นห้องน้ำ HBH และเดินไฟเพิ่มเติม

 ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่รักทุกท่านที่เป็นห่วงเป็นใยในสุขภาพของผมครับ!