Travels with Oolong - ทริปแรก

ภาพจาก thekommon - ขอขอบคุณ

อยากใช้ชีวิตเช่นอัศวินนักฝัน ดอนกิโฆเต้ แห่งลามันช่า ผมได้แรงบันดาลใจจากการอ่านหนังสือ "Travels with Charley" ของ John Steinbeck และ "ข้ามน้ำสามทวีป" ของนิตเทพ นราธิป

Campervan คือรถบ้านเคลื่อนที่ หรือที่เรียกกันว่ารถบ้าน เป็นยานพาหนะขับเคลื่อนในตัวที่ให้ทั้งที่พักสำหรับเดินทางและนอนหลับ John Steinbeck ตั้งชื่อรถของเขาว่า Rocinante โดยนำมาจากชื่อม้าของดอน กิโฮเต้ (Don Quixote) 

ผมซื้อรถ Mira Mint คันจิ๋วมาด้วยจุดประสงค์ที่จะพาพี่ชายและตัวเองไปโรงพยาบาลหรือพบแพทย์เป็นหลัก ครั้นเมื่อพี่ชายตัดช่องน้อยแต่พอตัวจากไปหลังจากใช้งานเจ้า Eddy ได้ไม่นาน ความคิดที่จะเดินทางไปเรื่อย ๆ เหนื่อยก็พัก (ค่ำไหนนอนนั่น) พร้อมกับอู่หลงสุนัขที่ภิกษุจากวัดห้วยหล่อเกาะคาให้มาเริ่มจุดประกายความใฝ่ฝัน "Travels with Oolong"

Charley สุนัขพันธ์ French Poodle ซึ่ง Steinbeck นำไปด้วยนั้นอายุ 10 ปี แก่เกินกว่าที่จะกระโดดโลดแล่นออกจากรถไปโดยไม่สามารถควบคุมได้ เท่าที่ผมอ่าน เห็นว่า Charley เพื่อนเดินทางของ Steinbeck น่าจะนั่งอยู่ในรถอย่างสงบนิ่งไปกับนักเขียนวัย 58 เหมือนกับตาแก่วัย 80 ผู้ไม่รู้สึกตื่นเต้นไปกับสถานที่และความแปลกใหม่ใด ๆ 

ตรงกันข้ามกับเจ้าอู่หลงซึ่งเปรียบได้กับหนุ่มวัยรุ่น มันกระโดดออกจากหน้าต่างรถที่เปิดแง้มไว้แล้ววิ่งพล่านไปทั่ว เรียกก็ไม่ฟัง...ไล่จับก็ไม่ทัน!! 

พิสูจน์ได้ชัดเมื่อเริ่มต้นการเดินทางกับอู่หลงในทริปแรกไปพระธาตุแม่ยิ่ง... ระยะทางไปกลับประมาณ 20 กิโลเมตร

ผ่านท้องทุ่งสวยงาม ผมหยุดรถถ่ายรูป...

 

ถึงจุดหมาย...ผมจอดรถไว้แล้วปล่อยเจ้าอู่หลงให้ลงวิ่งเล่น โชคดีไม่มีเจ้าถิ่น!!

เดินเก็บภาพฝากเพื่อน ๆ

ออกเดินทางต่อต้องหลอกล่อตามจับเจ้าหนุ่มสี่ขาอยู่พักใหญ่...กว่าจะนำตัวขึ้นรถได้! ผมสตาร์ทรถแช็ค  ๆๆๆ....มันไม่ติด!! เอาแล้วซิ ทริปแรกก็ได้เรื่องแย้ว!! เกเรทั้งรถทั้งเจ้าอู่หลง ผมนั่งสงบใจอยู่ในรถนานกว่าห้านาที สตาร์ทอีก โชคดีแบตเตอรี่ที่ติดรถมาเป็นแบตใหม่ รู้สึกโล่งใจเมื่อเจ้า Eddy ส่งเสียงคำราม! ผมเหยียบครัช เหยียบคันเร่ง ขับรถคันจิ๋ววิ่งลิ่วไปยังวัดแม่ยิ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 600 เมตร จอดรถไว้หน้าวัดแล้วเดินเข้าไปถ่ายรูป เจ้าอู่หลงอยู่ในรถ...ดิ้นพล่าน!

เดินเก็บภาพวัดแม่ยิ่งได้ไม่นานก็ต้องรีบกลับมาที่รถ เห็นอู่หลงขึ้นไปยืนอยู่บนแผงคอนโซล "ไม่ไหว ๆ อย่างเนี้ยจะไปด้วยกันได้อย่างไร" คิดในใจ! 

 

 

ผมรีบจับตัวเจ้าจอมยุ่งลงแล้วสตาร์ทรถ "แช็ค ๆๆๆๆๆๆ" เครื่องไม่ติด เอาอีกแล้ว จะกลับบ้านได้มั้ยเนี่ย??? ผมลงไปเปิดฝากระโปรง เช็คฝาครอบจานจ่าย ขยับนั่นขยับโน่นไปตามเรื่อง แล้วสตาร์ทเครื่องอีก ก็ยังคงไม่ติด!!! เปิดฝากระโปรงทิ้งไว้ กลับมานั่งในรถ รอให้เครื่องเย็น หวังว่าอาจจะติดเพราะเคยอ่านว่าถ้าคอยล์จุดระเบิดเสื่อม เมื่อเครื่องร้อนรถจะติดยาก รออยู่นานโขครับ!!! ก่อนที่จะภาวนาแล้วกลั้นใจบิดสวิชกุญแจ "แช็ค ๆๆๆๆ บึ้ม!" เครื่องติดแล้ว "ขอบคุณพระเจ้า" ตาแก่เร่งเครื่องด้วยความดีใจ ลงไปปิดฝากระโปรงแล้วรีบขับกลับบ้านทันที  

สิ้นสุด Travels with Oolong - trip 1 พร้อมปัญหาการนั่งรถและไปต่างถิ่นของเจ้าอู่หลง!!!