ต้องใจเย็น เดี๋ยวดีเอง

ที่บ้านห้างฉัตร...ผมติดตั้งถังเก็บน้ำขนาด ๗๐๐ ลิตรไว้บนระเบียงชั้นลอย ต้องใช้เกลียวนอกขนาด ๑ นิ้วพันเทปแล้วขันเข้าไปในรูน้ำเข้า ด้านในใส่ลูกลอยสำหรับปิดเปิดวาล์วโดยอัตโนมัติ... 

คงจะกลัวว่าถ้าขันตึงเกินไปอาจจะเกิดเสียหายกับตัวถัง  ผมจึงขันแค่พอตึงมือ จากนั้นก็ต่อท่อน้ำเข้า ด้วยความชะล่าใจ ไม่ใช้ยูเนี่ยนประปา ต่อตรงไปเลย...เพราะคิดว่าจะไม่มีปัญหา!  ครั้นเปิดน้ำเข้าก็ปรากฏว่ามีน้ำซึมหยดออกมาเหมือนลักษณะรั่วตามด.... 

ต่อท่อสำหรับก๊อกเครื่องกรองน้ำก็เช่นกัน ตอนนั้นรีบไปหน่อย ทำให้ใส่กาวไม่ทั่ว พอเปิดใช้งานมันก็รั่วตามดอีกเช่นกัน... 

ทีแรกคิดว่าจะต้องตัดท่อและซ่อมแซมกันใหม่ทั้งสองกรณี ซึ่งเป็นเรื่องลำบากและยุ่งยากพอสมควร แถมยังสิ้นเปลืองอีกด้วย  แต่ผมอาศัยความใจเย็น สงบนิ่ง ปล่อยมันไว้อย่างนั้นก่อน....

ตอนทาสีห้องน้ำก็เช่นกัน เห็นสีย้อยลงบนกระเบื้องปูผนัง ผมก็ใจเย็น...บอกตัวเองให้ปล่อยมันไว้ก่อน  บางครั้งการรีบร้อนลงมือแก้ปัญหาทันทีก็ทำให้เสียแรงงานและเวลา สู้ทนดูน้ำรั่วซึมและสีที่ย้อยเปรอะเปื้อนอย่างนั้นไปเรื่อย ๆ จะดีกว่า...

เวลาผ่านไป...ในที่สุดเจ้าหยดน้ำรั่วซึมทั้งที่ถังเก็บน้ำและก๊อกเครื่องกรองน้ำก็ไม่มีให้เห็นอีกต่อไป!!! ตะกอนจากน้ำคงไปอุดตามดไว้หมดแล้ว ผมไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น!  ส่วนเจ้าสีที่หยดย้อยลงเปื้อนผนัง ผมก็รอให้มันแห้งสนิทเสียก่อน จากนั้นก็ใช้เกรียงโป้ว (หรือสิ่วปากแบน) แซะเบา ๆ สีที่เปื้อนก็หลุดออกแล้ว!

จากนั้นก็ใช้สก๊อตไบร์ทชุบน้ำขัดถู ทำให้ดูสะอาดตา...

สำหรับปัญหาบางอย่าง ผมอยากจะบอกว่า "ต้องใจเย็น เดี๋ยวดีเอง"