TOT Router

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเดือนกลั้นอยาก ก.ย.   ตอนสาย ๆ ช่างของบริษัท 3 BB โทรมาแจ้งว่าจะมาแก้ไขอาการเน็ตเดินช้าให้  เป็นครั้งที่สองแล้วที่เน็ตของ 3BB เดินแค่เม็กกว่า ๆ  เมื่อวานนี้ผมโทรไปแจ้ง call center เค้ารับเรื่องไว้  วันนี้ช่างโทรติดต่อมาแล้ว! 

ลงไปเปิดประตูบานเล็กไว้รอช่าง แล้วกลับขึ้นมาทำงานก๊อก ๆ แก๊ก ๆ ตามประสา ยังไม่ทัน ๑๑ โมง ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากช่างของ 3BB แจ้งว่าจัดการซ่อมให้เรียบร้อยแล้ว วันนี้ทำข้างนอก ไม่ต้องเข้าในบ้าน ผมขอบคุณและบอกว่าเสียดายที่ไม่ได้ชงกาแฟเลี้ยง...

รีบเปิดคอมพิวเตอร์ ตรวจสอบความเร็วเน็ตทันที...

กลับมาเดิน 10 M เหมือนเดิม ขอบคุณมากครับ  เข้าไปดูการทำงานของ U Torrent พบว่ารายการที่ดาวน์โหลดไว้วิ่งจู๊ด...

ที่เล่ามาเป็นเรื่องความแตกต่างของการให้บริการ ซึ่งผมเห็นเช่นไรก็เขียนเช่นนั้น มิได้มีเจตนาว่าร้าย แค่อยากเตือนให้เพื่อน ๆ ได้รับรู้ในสิ่งที่ผู้บริโภคอย่างเรา ๆ อาจโดนมัดมือชกหรือโดนวางยาเอาไว้เท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น เรื่องเร้าเตอร์

จากประสบการณ์ของผมโดยตรง  ตอนติดตั้งเน็ตของ TOT เมื่อนำ wireless ASSL Router ยี่ห้อ Billion ซึ่งเคยใช้งานกับเน็ตของ 3BB มาก่อนไปให้ช่างของ TOT setup ให้  (ความจริงทำเองก็ได้ ถ้ารู้ชื่อและรหัสผ่าน แต่ผมให้ความสำคัญกับเจ้าหน้าที่มากกว่า ทำตัวโง่ไว้แหละดี) 

วันนั้นเจ้าหน้าที่นำเร้าเตอร์มาคืน แล้วบอกว่าเสีย (ไม่จ่าย IP) ต้องให้ผมซื้อเร้าเตอร์ตัวใหม่ของ TOT (ราคา ๘๐๐ บาท...ถ้าจำไม่ผิด)  เจ้าตัวนี้แหละ....

แล้วเป็นยังไงล่ะ? พอใช้ครบ ๑ ปี ผมเลิกใช้บริการของ TOT จะนำเร้าเตอร์ซึ่งใหม่กว่าตัวนี้ไปใช้กับเน็ตของ 3BB  ปรากฏว่ามันใช้งานไม่ได้ เนื่องจาก TOT สั่งทำด้วย firmware พิเศษ ไม่สามารถนำไปใช้กับเน็ตค่ายอื่นได้!  ผมต้องโยนทิ้งไป แล้วนำเจ้าแก่ Billion กลับมาใช้งาน (ไหนคุณบอกว่าเสียงัย?)

ใครที่กำลังจะใช้เน็ตของทีโอที ผมว่าถ้าเป็นไปได้ ซื้อเร้าเตอร์เองดีกว่านะ! 

พายุฝน

ลมหนาวยังเดินทางมาไม่ถึง เห็นว่าวันออกพรรษาขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ ตรงกับวันพุธที่ ๘ ตุลาคม ๒๕๕๗ หลังจากนั้นผมคงจะได้สัมผัสกับความหนาวเย็นที่รอคอย แต่บ่ายวันนี้เจอกับลมฝนก่อนก็แล้วกัน!

ท้องฟ้าเหนืออำเภอห้างฉัตรถูกปกคลุมด้วยเมฆฝนหนาทึบ ลมพัดแรงทำให้ไฟฟ้าดับหลายครั้ง! ผมต้องขึ้นไปสำรวจ workshop ซึ่งอยู่บนดาดฟ้า...ไม่ลืมที่จะคว้ากล้องถ่ายรูปขึ้นไปด้วย

แหงนหน้าถ่ายภาพเมฆดำ มันหนาทึบจนคล้ายกับว่าจะขึ้นไปยื่นบนนั้นได้ ผมเคยคิดสนุก ๆ ว่าเทวดาคงกำลังจัดงานเลี้ยง เห็นถ่ายรูปกันจัง!

    

ด้านทิศเหนือนั่น...ฝนคงเทลงมาแล้ว! 

นกพากันบินว่อน...เร่งรีบกลับรัง!!

ไม่นานนักฝนก็ลงเม็ด แล้วตกหนักขึ้น ๆ เพื่อน ๆ ที่รักครับ ผมไม่รู้สึกกลัว เพราะรู้ว่าเมื่อพายุร้ายผ่านไป ความสดใสก็จะกลับคืนมา!...

After the storm comes the calm!

ทาสีประตูเหล็กหน้าบ้าน

ขอรายงานเรื่องการทำร้าน "เปียโน" ต่อนะครับ...

วันนี้ผมใช้เวลาประมาณ ๓ ชั่วโมงครึ่งทาสีบานประตูเหล็กหน้าบ้านจนเสร็จ ทั้ง ๆ ที่ยังมีอาการปวดเมื่อยแขนและข้อมือขวาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เมื่อร่างกายยังพอไปไหว ผมก็ขอขับเคลื่อนมันต่อไป...

บริเวณที่ทาสีค่อนข้างยากก็คือ ตรงช่องระบายอากาศ ซึ่งนอกจากจะต้องปีนบันไดขึ้นไปทาแล้ว สียังย้อยไปด้านหลัง ผมต้องชุบแปรงด้วยปริมาณสีที่พอเหมาะ (เคาะแปรงกับกระป๋องดังแก๊ก ๆ ให้สีย้อยออกก่อนยกขึ้นทา) พยายามให้สีย้อยไปยังด้านหลังน้อยที่สุด ทาเสร็จแล้วก็ต้องรีบกลับไปเก็บงานด้านหลัง โดยลบรอยสีที่ย้อยลงไปให้หมด ไม่ปล่อยทิ้งไว้จนแห้ง ถ้ามีรอยสีย้อย...ดูแล้วไม่สวย!!



ตรงคานข้างบนนั่น... ผมจะต้องเจาะรูฝังพุก เตรียมไว้สำหรับแขวนป้ายชื่อร้าน

สีน้ำมันที่คุณแอ้มให้มากระป๋องนี้  ผมใช้ทาพื้นระเบียงชั้น ๒ ก่อนที่จะนำมาทาบานประตูเหล็กหน้าบ้าน  ทาจนทั่วทั้งด้านหน้าด้านหลัง ยังมีสีเหลืออยู่อีกหน่อย...

ผมใช้น้ำมันสนผสมเอาไว้ใช้เก็บงาน...

วันนี้ร้าน "เปียโน" เดินหน้าไปอีก ๑ ก้าว!  

ไม่กลัวเข็ม

เมื่อวันที่ ๒๗ สิงหาคม ผมเขียนเรื่อง "ปวดเมื่อย" บอกเพื่อน ๆ ว่า "จากการใช้แขนทำงานหนักอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผมมีอาการปวดเมื่อยอย่างมาก บริเวณข้อศอกขวาบวมอย่างเห็นได้ชัด...."

ในเว็บผู้จัดการ ผมก็ได้เห็นภาพข้อศอกซ้ายของบอริส เบคเกอร์ อดีตนักเทนนิสชาวเยอรมันวัย ๔๖ บวมเช่นกัน...

เช้าวันนี้ไปโรงพยาบาล คุณหมอใช้เข็มเจาะแล้วดูดเลือดออกมา...

  
เหมือนกับทุกครั้งที่ไปเจาะเลือดประจำปีหรือไปบริจาคโลหิต ผมจะจ้องมองทุกขั้นตอน...ดูปลายเข็มเจาะทะลุผิวหนังเข้าไป แล้วโลหิตสีแดงถูกดูดออกมา เป็นคนไม่กลัวเข็ม...ผมไม่ต้องเบือนหน้าหนี!

ดูดออกไปประมาณ 15 cc. ครับ...

คุณหมอผู้ใจดีบอกว่าถ้ายังบวมขึ้นมาอีกก็ให้ผมไปเจาะได้อีก...

ตอนนี้ข้อศอกผมกลับมาบวมอีกแล้วคร้าบบบ....

เตรียมกล้องท่องโลก

ใกล้เวลาท่องเที่ยวในฤดูหนาวอีกแล้ว สำหรับทริปครั้งต่อไปซึ่งไม่ใช่ Travellin' light ผมคงต้องพาเจ้า D50 ไปด้วย... 

กล้องตัวนี้มีเลนส์ ๒ ตัว คือ 18-55mm auto focus ซึ่งติดมากับกล้อง และเลนส์มือหมุนที่ประมูลมา วันนี้ผมนำมันออกมาทำความสะอาด เพื่อเตรียมกล้องท่องโลก พบว่ายางรองตา (Eyecup)หลวมหลุด จำได้ว่าคุณเมธีเคยบอกว่าถ้ามีปัญหาเรื่องยางตัวนี้ให้บอก แสดงว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับยางที่จะเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลา!

ผมจับดูตามขอบ ๆ พบว่ามันอ่อนนิ่ม ไม่ยึดแน่นอยู่กับกรอบช่องมองภาพ...

เข้าไป search ในเน็ตพบว่า ถ้าซื้อมาเปลี่ยนใหม่ ราคาตัวละ ๑๙๐ บาท

ไม่เป็นไรครับ... อาศัยกาวยางนิดหน่อย ผมก็พอทำให้มันใช้งานต่อได้อีกหนึ่งหนาว!

เจ้า D50 ยิ้มร่าเมื่อรู้ว่าหนาวนี้จะได้ออกทัวร์กับผม!

จักรยานพับล้อ 20"

วันนี้ผมขอคุยเรื่องจักรยานพับอีกหน่อย...

การเดินทางของผม ทุกวันนี้แบ่งออกได้เป็น ๓ รูปแบบ คือ ๑-Travellin' light ไม่ใช้เป้ใบใหญ่ เพราะต้องนำขึ้นเครื่องทั้งไปและกลับ (หรือไปเที่ยวเดียว) เป็นการเดินทางแบบตัวเบา ดังเช่น ทริปไปมัณฑะเลย์และไปฮานอย  ๒- FB Trip เดินทางด้วยยานพาหนะใดก็ได้พร้อมกับจักรยานพับบรรจุในกระเป๋า พอถึงจุดหมายก็นำจักรยานออกปั่นท่องเที่ยว ดังเช่น FB Trip ครั้งล่าสุดไปอุตรดิตถ์  ๓-Exploring the world แบบนี้ต้องใช้เจ้าแรด (เป้ใบใหญ่) บรรจุของและเสบียงเต็มพิกัด บางครั้งอาจมีถุงนอนและเต๊นท์ไปด้วย เหมือนตอนไปเมืองสิงและเมืองลอง...

FB Trip ไม่สามารถใช้เป้ขนาดใหญ่ เป้ขนาดกลางยังพอไหว แต่ถ้าจะให้ดีผมว่าเป้ใบเล็กที่มีอยู่เหมาะที่สุด...

ลืมบอกไปว่าตอนนี้เจ้า Coyote กำลังพักผ่อนอยู่ที่เชียงใหม่ครับ...  

จากการนำมันไปปั่นใน "FB Trip" หลายครั้ง ผมพอสรุปได้ว่าจักรยานพับซึ่งมีวงล้อขนาด ๑๖ นิ้วนั้นไม่ค่อยเหมาะนัก ทางที่ดีควรเป็นจักรยานพับล้อ ๒๐ นิ้ว ซึ่งปั่นได้เร็วและไกลกว่า ปลอดภัยกว่าด้วย ผมรู้สึกว่าโชคดีที่ FB Trip ไปเชียงแสนครั้งแรก ไม่ได้ฝืนปั่นจากเชียงแสนไปเชียงของ เพราะเจ้า Coyote คงสู้ไม่ไหว!

ตอนปั่นไปน้ำตกแม่พูล(จังหวัดอุตรดิตถ์) ผมตระหนักได้ถึงความลำบากที่ใช้จักรยานล้อ ๑๖ นิ้ว ด้วยเหตุนี้จึงอยากหันไปใช้จักรยานพับที่มีล้อขนาด ๒๐ นิ้วเพื่อให้เดินทางได้ไกลขึ้น บางคนอาจสงสัยว่าทำไมไม่ใช้ถึงจักรยานพับล้อ ๒๖ นิ้ว? คำตอบก็คือมันหนักเกิน และใส่กระเป๋าจักรยานที่มีอยู่ไม่ได้

บ่ายวันนี้ ผมมีโอกาสแวะไปดูจักรยานพับ ล้อ 20" มือสองที่ร้าน "จักรยานคุณปู่ลำปาง" พบว่ามีอยู่ ๒ คันที่ดูเข้าท่า คันหนึ่งยี่ห้อ Chevrolet สีขาว...

อีกคันสีดำ ยี่ห้อ Doppelganger!

คุณปู่สาธิตการพับให้ดูด้วย...

 ผมยังไม่ตัดสินใจซื้อเพราะราคาสูงไปหน่อย ตอนนี้กำลังสนใจของใหม่อย่างเจ้า Oscar Venture...

สีขาวหรือสีดำดีเอ่ย? อิอิ

ร้านก๋วยเตี๋ยวกลางทุ่ง ปงยางคก

ไม่ทราบว่าเพื่อน ๆ ท่านใดเคยไปเที่ยว "วัดปงบางคก" จังหวัดลำปางมาแล้วบ้าง?  

หลังจากเยี่ยมชมวัดปงยางคกแล้ว ถ้าเกิดได้เวลาอาหารกลางวัน ผมก็อยากแนะนำร้านอาหารบรรยากาศดี ๆ แถวนั้นให้เพื่อน ๆ สักร้านนึง...

ออกจากวัดแล้ว ขับรถเลยไปอีกหน่อย เพื่อน ๆ จะเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ทางด้านซ้ายมือ มีชื่อว่า "ร้านกลางทุ่ง(น้องหนิง)"....

อยู่ชิดติดอยู่กับทุ่งนา บรรยากาศดีครับ ช่วงนี้ต้นข้าวกำลังออกรวง....

ป้ายเมนูเด่นประจำร้านแขวนไว้เด่น มีอาหารหลายอย่างให้ลูกค้าได้เลือกสั่ง...

เย็นตาโฟชามเบ้อเร่อ พิเศษชามละ ๓๕ บาท!

รวมมิตรถ้วยละ ๑๐ บาท ความจริงไม่น่าใช้คำว่า "น้ำแข็งไส" เพราะใช้น้ำแข็งหลอด...

รสชาติใช้ได้เลย...แต่เค็มไปนิด!! ถ้าไม่กินเค็มก็ต้องบอกให้"น้องหนิง" เบามือหน่อย

ถ้าเป็นคนเมืองก็ต้องบอกว่า "ลำแต้ ๆ"!

เติมแก๊สถังสีส้ม

ยังไม่สิ้นหน้าฝน...เจ้าเหมันตฤดูก็ส่งสัญญาณมาเป็นระลอก ๆ โดยผ่านสายลมเย็นที่เข้ามาทางหน้าต่าง แม้จะเป็นลมหนาวเทียม แต่ก็ทำให้หัวใจผมปิติ รู้ว่าบรรยากาศหน้าหนาวกำลังจะกลับคืนมา ปีนี้ผมอยากให้อากาศหนาวเย็นเช่นปีที่แล้ว! 

เพื่อเตรียมตัวไว้แต่เนิ่น ๆ ผมตรวจสอบถังแก๊ส "ระบบทำน้ำอุ่น" ที่บ้านห้างฉัตร พบว่าแก๊สหมด!

ต้องนำถังไปเปลี่ยน แต่พอดีเป็นถังสีส้มของเวิร์ดแก๊สซึ่งปัจจุบันนี้ไม่มีร้านให้เปลี่ยนแล้ว ผมแก้ปัญหาด้วยการนำถังเปล่าไปให้โรงงานเติม...  

อยากบอกเพื่อน ๆ ที่อยู่ลำปางหรือที่ไหนก็ตามว่า แม้เราจะหาร้านเปลี่ยนถังไม่ได้ ก็อย่าเพิ่งทิ้งหรือซื้อแก๊สยี่ห้อใหม่มาใช้ ทำให้ต้องเสียเงินอีกเป็นพัน เรายังนำถังที่มีไปเติมแก๊สได้อยู่ ปัญหาคือ...แล้วจะนำถังไปเติมได้ที่ไหน?  ไม่ยากครับ สามารถหาได้ในอินเทอร์เน็ต โดยใช้คีย์เวิร์ดว่า "โรงงานบรรจุก๊าซ ตามด้วยชื่อจังหวัดที่ท่านอยู่...

สำหรับจังหวัดลำปาง ผมได้รายชื่อมา ๗ บริษัท ปรากฏว่าโรงงานของบริษัทออร์คิดแก๊ส ตั้งอยู่หมู่ ๑๐ ตำบลเวียงตาล ห้างฉัตร อยู่ใกล้บ้านที่สุด...

ตามถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ลำปาง-เชียงใหม่ จากสี่แยกห้างฉัตร (1) ขับรถขึ้นเหนือไป มองดูทางด้านขวามือ ก่อนจะถึงยูเทิร์นใกล้สถานีตำรวจภูธรห้างฉัตร จะเห็นโรงงานของบริษัทออร์คิดแก๊ส (4) ตั้งอยู่...

เลี้ยวยูเทิร์น (2) ตรงนั้นเลย...

บอก รปภ.ว่าจะมาเติมแก๊ส  เค้าขอดูถังแก๊สก่อนว่าใช้ได้หรือเปล่า พอเห็นว่าเป็นถังสีส้มก็บอกให้ขับรถเข้าไปยังอาคารบรรจุแก๊ส ผมเลี้ยวขวาเข้าประตูแล้วผ่านลานกว้างเข้าไป...

  

ข้างหน้าเป็นอาคารบรรจุแก๊ส ลักษณะโล่ง มีหลังคาสูง...

เห็นถังแก๊สใหม่สีเขียวและสีน้ำเงินวางซ้อนกันอยู่เบื้องหน้า...ผมจอดรถแล้วนำถังเปล่าส่งให้เจ้าหน้าที่ซึ่งยืนอยู่ข้างบนเพื่อนำไปบรรจุ  หญิงคนหนึ่งคอยเก็บตังค์ ถังขนาด ๑๕ กก. เธอคิด ๓๗๖ บาท...

เรื่องนี้อาจไร้สาระ แต่บางทีก็มีประโยชน์สำหรับคนบางคน จึงขออนุญาตเขียนถึงครับ!