ทนอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ ทั้งที่มีอาการปวดแขนหนึบ ๆ อยู่ตลอดเวลา... ผมเพิ่งทำงานเสร็จไปอีกชิ้นหนึ่ง เป็นงานที่ workshop!
นำกล้องขึ้นไปเก็บภาพบนดาดฟ้า ผมถือโอกาสบันทึกภาพท้องฟ้าทางด้านทิศตะวันตกมาให้เพื่อน ๆ ได้ดู รวมทั้งผลของการทาฟลิ้นท์โค้ทเมื่อวันก่อน...
เจ้าไม้ที่ผมนำมาทำบัวกันเปื้อนนั่น เป็นเศษไม้ที่มากับไม้เก่าซึ่งซื้อจากครูหนิง คงเป็นเชิงชายเก่า ผมพยายามใช้เศษไม้ เศษวัสดุ และใช้สีที่มีอยู่ให้หมดไป ไม่จำเป็นจะไม่ซื้ออะไรทั้งนั้น!
ผมเก็บวัสดุจากที่โน่นมาไว้ที่นี่ เอาตัวนี้ไปใส่ตัวนั้น ผ่านมาปีกว่า ตอนนี้บ้านเริ่มดูเข้าที่เข้าทาง สะอาดตาขึ้น บันไดขึ้นดาดฟ้าที่คุณเมธีเคยเห็นว่ารก ตอนนี้ก็เริ่มโล่งขึ้นแล้ว...
มาอยู่ทีแรก ทางลงบันไดจากชั้นสองมีบานประตูโครงอลูมิเนียมตีไว้ ผมแกะออกแล้วนำบานประตูที่ระเบียงมาใส่แทน...
เจ้าบานประตูเก่าก็ไม่ได้ใช้งาน ปล่อยวางเกะกะอยู่อย่างงั้น....
ทีนี้มาดูช่องที่ผนังห้อง workshop กันหน่อย...
แม่บ้านบอกว่ามันเป็นช่องทางให้ยุงฉลาดบินลงไปชั้นสามได้ ผมจึงต้องหาวิธีแก้ไข จะทำอย่างไรดี? จะตีไม้อัดปิดรึ ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาแผ่นไม้อัดยาว ๆ ได้ที่ไหน และถ้าปิดทึบเลย...ลมก็ไม่เข้าอีก ถ้าจะทำมุ้งลวดใส่...ก็ต้องเสียทั้งเงินทั้งเวลา!! อยู่ ๆ ก็ได้ความคิด...ผมหาทางกำจัดเจ้าบานประตูที่วางเกะกะนั่นได้แล้วดังนี้...
ไปค้นหาบานพับบานประตูมุ้งลวด (เฉพาะตัวที่ยึดติดกับโครงหน้าต่าง) ได้มา ๔ ตัวพอดี ไม่ขาดไม่เกิน...
เจาะผนังฝังพุกตามระยะให้ตรงกับบานพับที่ติดอยู่กับบานประตู ใช้น้อตเกลียวปล่อยยึดให้ติดกับผนัง...
บานประตูเก่ามีบานพับติดอยู่ ๔ ตัว ผมต้องเจาะรู ๘ รู เพื่อฝังพุก ติดบานพับเรียบร้อยแล้วก็นำบานประตูขึ้นไปแขวนไว้ดังภาพ...
ยิงโป้งเดียวได้นกสองตัว! นอกจากปิดทางเข้าของยุงแล้ว ยังใช้ด้านขวาที่เป็นไว้ท์บอร์ดเขียนหนังสือได้ ซื้อปากกาเขียนไว้ท์บอร์ดมาด้ามนึงก็สอนทฤษฎีดนตรีได้เลย ส่วนด้านซ้ายที่เป็นไม้อัดจะใช้ติดรูปหรือแผนที่ได้!
อ้าว...ปิดช่องลมอย่างนั้น อากาศก็ไม่ระบายดิ! ต้องหาวิธี...ผมลงไปชั้นลอย ได้ตะขอ (ใช้แขวนป้าย) มา ๓ ตัว...
เจาะรูบนเพดานให้ตรงกับไม้ แล้วขันตะขอเข้าไป ใช้ยึดบานกั้นยุงได้....
เรียบโร้ยแล้ว! งานนี้เสร็จด้วยของเหลือใช้ทั้งสิ้น
เดินผ่านต้นมะเขือพวง ผมเห็นกำลังออกดอกสวย...
วันนี้ฝืนสังขาร ผมไม่อยากบอกเลยว่าเมื่อยแขนขนาดไหน!
No comments:
Post a Comment