หลายวันก่อน...ไปเจอกระเบื้องปูพื้นที่ห้าง global house นำมาโล๊ะขายในราคากล่องละ ๘๕ บาท เหลืออยู่ ๓ กล่องกับเศษอีก ๕-๖ แผ่น...ผมเหมามาหมดเลย
แต่มาตรองดูแล้วคงไม่สะดวก ทั้งเรื่องห้องน้ำและการขึ้นลง ผมเปลี่ยนใจจะให้นอนในห้องเครื่องสายนี่แหละ ปรับปรุงให้สวยแล้วเก็บเตียงแบบพับได้ไว้ข้างหลังฝาที่เห็น พอมีแขกก็เอาออกมากาง...
ห้องน้ำชั้นล่างทำไว้ดีแล้ว ผู้มาเยือนสามารถเดินลงบันไดไปใช้ได้สบาย...
ต้นเดือนธันวาคมนี้คงจะมีโอกาสได้ต้อนรับแขก (คนไทย) ผมต้องรีบปูพื้นห้องพักด้วยกระเบื้องที่ซื้อมา...เมื่อวานนี้ลองแกะกล่องนำกระเบื้องออกมาเรียง
เนื่องจากไม่มีที่ตัดกระเบื้อง ผมต้องเริ่มวางให้ชิดของผนังอย่างที่เห็น กระเบื้องที่มีลวดลายต้องเรียงให้ถูกลายด้วย...
ไม่รู้เป็นไง...ผีขยันเกิดเข้าสิงตอนแดดร่มลมตก! ผมไปค้นหาจนเจอเจ้าเกรียงหวีที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงในห้อง workshop...
ใช้เกรียงแล้วลืม! ไม่ได้ล้างแล้วเก็บให้ดี มันถูกทิ้งไว้จนสนิมจับ เป็นตัวอย่างนิสัยที่ไม่ดีของช่างเหอะ เพื่อน ๆ อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ
ได้เกรียงแล้ว! ผมคว้าเส้นอลูมิเนียมที่ใช้ทำกรอบมุ้งลวดลงไปด้วย ไม่มีเจ้าตัวพลาสติกที่ใช้วางกำหนดช่องห่างระหว่างกระเบื้อง แถมยังขี้เกียจขึงเชือกซะอีก...."ช่างเหอะ" ตัดเส้นอลูมิเนียมให้ยาวพอดี แล้วเอาไปวางอย่างที่เห็น (เป็นการใช้งานผิดประเภทและมักง่าย)...
เมื่อวานนี้ ผสมปูนแล้วลงมือปูกระเบื้องไปได้เกือบเต็ม ๒ แถว ปูนหมดพอดีเมื่อความมืดมาเยือน ด้วยรู้สึกเลือน ๆ ตอนกลางคืนผมนอนคิดอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าจะวางกระเบื้องไม่ถูกลาย? เช้านี้ต้องรีบลงไปดู เฮ้อ...ไม่ผิดแฮะ! โล่งอก...ถ้าผิดคงเป็นเรื่อง!
เซาะร่องซะหน่อย...ก่อนทำความสะอาด!
เดี๋ยวช่วงบ่อย ๆ ค่อยมาปูกระเบื้องต่อ (ถ้าขยัน) !
๑๗.๑๑ น....เพิ่งลงมาจากนำเครื่องมือไปล้างบนดาดฟ้า ผมเซแซด ๆ เพราะเวียนหัว หลังจากปูกระเบื้องพื้นห้องเรียนเครื่องสายต่ออีกจนเหลือกระเบื้องแค่ ๘ แผ่น...
ต้องรีบเขียนต่อครับ และอยากเขกหัวตัวเองสักโป๊กสองโป๊กด้วย เมื่อเช้านี้หลงคุยเสียดิบดีว่าเรียงกระเบื้องไม่ผิด ที่ไหนได้....พอลงไปปูต่อ ผมถึงรู้ว่าเมื่อวานนี้เรียงกระเบื้องผิดไว้ตั้ง ๔ แผ่น ...
หุหุ ถ้าเรียงผิดแค่แผ่นเดียว...ยังพออภัยได้ อาจจะทุบออกแล้วเปลี่ยนใหม่ แต่เนี่ยตั้ง ๔ แผ่น...ไม่ไหว! คงต้องปล่อยเลยตามเลย ถือว่าเป็นบทเรียนละกัน (เมื่อคืนนี้ก็คิดแล้วนาว่ามันต้องผิด)...
แต่ตอนเช้าตาถั่วมองไม่เห็น... หุยฮา!