one more postponement

เช้านี้...ผมมองออกไปยังทิศใต้ เห็นท้องฟ้าถูกระบายด้วยสีเทาหม่น!

 

อืมมม...ฝนตกฉ่ำชื่นมาทั้งคืน ตรงตามพยากรณ์อากาศล่วงหน้า เปิดประตูออกไปดูหน่อย

 

กลับเข้ามาบอกสหัสเดชซึ่งเตรียม bikepacking ไว้ใกล้เสร็จว่า ให้รอดูก่อน...เผื่อว่าท้องฟ้าอาจสดใสภายในวันนี้ก็ได้

 

เจ้า Bruiser ทำหน้าบูด ท้วงว่าทำไมไม่เลือกเค้า?

 

 

"ก็เราเคยไปด้วยกันไกลถึงแม่ออนแล้วนี่นา ครั้งนี้ขอให้ได้ทดสอบสมรรถภาพของสหัสเดชและตาแก่คนขี่หน่อยนะ" ผมปลอบใจ

 

 

ตกลงสหัสเดชคงไม่ได้ hit the road เหมือนวันวานกั๊บ! 

the trip should be postponed

อาการเจ็บหัวเข่าข้างซ้ายซึ่งได้มาจากการตกกะไดในขณะขึ้นทาสีที่หน้าบ้านร้านเปียโนยังคงตามมาเล่นงานอย่างต่อเนื่อง แม้จะทุเลาลงบ้างแล้วก็ตาม

 

 

 

ขณะเดียวกันเข่าข้างขวาที่คุณหมอท่านหนึ่งเคยบอกว่าเอ็นขาดก็ฉกหาโอกาสที่จะซ้ำเติมการเดินของตาแก่เมืองรถม้าอยู่บ้างเป็นครั้งคราว....

 

 

 

ทั้งสองขาสองเข่าล้วนได้รับมาจากอุบัติเหตุ...ผมไม่คิดมาก สังขารล้วนอนิจจัง จะไปเอาอะไรกันมาก เช้านี้ก็ยังปั่นจักรยานพาเจ้า Briuser ไปตลาดบ้านปันง้าวเหมือนเช่นเคย

 

 

ตั้งใจไว้เมื่อวานนี้ว่าจะปั่นจักรยานไปเมืองยาวแลเสริมงาม แต่ขอรอดูบรรยากาศเมฆฝนบนท้องฟ้าก่อน hit the road ไปกับรถคันโปรด...เจ้าสหัสเดช

 

มีร่องความกดอากาศต่ำหรือร่องมรสุมพาดผ่านจากประเทศเมียนมาร์มายังภาคเหนือของสยามแลนด์ ดินแดนซึ่งพวกเหล่าไดโนเสาร์ยังคงเกาะติดกับอำนาจไม่วางมือให้คนรุ่นใหม่เสียที

ภาพข่าวจาก YouTube -ขอขอบคุณ

เช้านี้ผมเห็นเมฆฝนแผ่ขยายครอบคลุมทั้งด้านทิศตะวันออกและทิศตะวันตก...

เห็นทีจะต้องรอไปอีกสักวันสองวัน! the trip should be postponed!

ฟ้าสวย

บ่ายสามโมงเย็น ผมขี่จักรยาน (เจ้า Bruiser) ไปร้านลำแต้...

 

 

มองไปข้างหน้าเห็นท้องฟ้าสวยงาม ผมคล้องเจ้า Nikon D50 ไปด้วย ตั้งโหมด M ปรับให้หน้ากล้องเล็กสุดเพื่อเน้นความคมชัด

 

เค้านำกรวยมาตั้งเสริมเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ ซุปเปอร์ไฮเวย์เชียงใหม่-ลำปางทุกวันนี้เปลี่ยนไปไม่น้อย!

คาดว่าพรุ่งนี้คงไม่มีฝนตกหนัก

หากเป็นไปได้... ผมก็อยากปั่นเจ้าสหัสเดชไปเมืองยาวและเสริมงามเพื่อทดสอบ

ซ่อมเครื่องทำขนมปัง

ช่างเหอะไม่ได้โพสต์งานซ่อมมานานโข เพราะมัวแต่ทำเคาน์เตอร์ ต้องทิ้งเครื่องทำขนมปังที่เสียไว้นานจนถึงวันนี้...

 

นวดแป้งด้วยมือแล้วอบด้วยกระทะมาเป็นเดือน ๆ

 

 

วันนี้ต้องลงมือซ่อมซะที เริ่มจากการแกะเครื่องออกมา อ่อ...ลืมบอกไปว่าอาการคือ เหม็นไหม้และเครื่องดับสนิท  

 

ขออนุญาตโพสต์เผื่อว่าอาจมีผู้ที่ต้องแกะเครื่องออกมาซ่อมอย่างผมบ้าง ส่วนแรกที่ต้องแกะออกคือ control broad (B) บนฝาครอบที่มีสกรูยึดอยู่ 2 ที่ (H) ขันออกแล้วค่อย ๆ งัดฝาออก (เบา ๆ มือหน่อยนะครับ)...

 

 

การถอดมีสกรูที่ต้องไขหลายจุด ที่ซ่อนอยู่คือสกรูยึดฝาครอบสีเทาที่เห็น เพื่อน ๆ ต้องงัดเอาซิลิโคนเล็ก ๆ (1) ออกมาจากรูสกรู (2) รอบแป้น

 

 

 

แกะออกมาดังที่เห็น กลิ่นเหม็นไหม้ยังคงหลงเหลืออยู่ ดูแล้วไม่น่าจะชุบชีวิตได้!!

 

เห็นมอเตอร์ (M) ขับสายพานซึ่งซ่อนอยู่ข้างใต้ ทำให้แกนโรเตอร์ (R) หมุน วงจรไฟฟ้าควบคุมด้วยเมนบอร์ด (MB) ที่สอดไว้ข้าง ๆ  ผมรู้ที่มาของกลิ่นไหม้และการสิ้นชีพของเจ้า bread maker เห็นรูทะลุบนกรอบพลาสติกซึ่งมีรอยไหม้...

 

 

ใช้ไขควงขันสกรู SA และ SB ออกให้พอเลื่อนกรอบพลาสติกออกได้ (ไม่ต้องขันออกหมด) ผมเห็นจุดเสียอย่างชัดเจน ตัวต้านทาน (R) มันร้อนจนแผงวงจร (B) ไหม้ เครื่องมือที่จำเป็นต้องมีคือหัวแร้ง + ตะกั่วบัดกรี (โชคดีที่ช่างเหอะพอมี)

 

 

ซ่อมตามประสาช่างเหอะ ทำความสะอาดบอร์ด (B) แล้วนำตัวต้านทาน (R) กลับมาต่ออย่างที่เห็น...

 

ประกอบกลับเข้าที่ เจ้าสกรูยึดตัวเครื่อง (SC) มีหลายตัว ผมไม่มีไขควงหัวแม่เหล็ก ต้องใส่ลงไปก่อนแล้วค่อย ๆ หย่อนลงไป ก่อนใช้ไขควงขัน...

ยึดอีก 2 ตัว (S) ที่อยู่ข้างโรเตอร์ (R)

เรียบโร้ย! ตรวจสอบก่อนเสียบไฟ งั่ม ๆ... มันกลับมาทำงานได้แล้ว

แต่ไม่รู้ว่าจะใช้การได้เหมือนเดิมหรือไม่? เย็นนี้ต้องลองดู  

ตลาดไม่เคยขาดเสน่ห์

แม่ค้าตลาดบ้านปันง้าว คือชีวิตจริงที่ผมเห็นได้ทุกเช้าเมื่อปั่นจักรยานไป!

 

 

ผักหญ้าราคาถูกแค่ไหนก็ดูเอา มัดละ 5 บาท เก็บมาจากสวนหลังบ้าน...แม่ค้ารับประกันว่าปลอดยาฆ่าแมลง 100 %

 

 

ผักมีรูก็ไม่เป็นไร มัดละ 5 บาท ผมซื้อมาผัดกินสบายใจ

 

 

 

ในชีวิตเดินทางไปเห็นตลาดสดมาแล้วหลายแห่งทั้งในและนอกประเทศ มันเป็นที่ ๆ ผมสามารถหาของกินถูก ๆ ได้ตามประสาคนเดินทางงบน้อย แต่ละที่มักมีภาพจำทำให้คิดถึงอยู่เสมอ อย่างเช่นถ้าพักอยู่เชียงของเมื่อใด ก็ต้องเดินไปตลาดท่ารถให้ได้...

 

ตลาดท่ารถ เชียงของ จ.เชียงราย

 

ผมเดินไกลจากหัวถนนไปท้ายถนนเพื่อกินกาแฟกับปาทั่งโก๋เจ้าเนี้ย...  

 

 

ไม่ลืมเช่นกัน...ที่เคยได้ไปเห็นตลาดสดในเมืองเล็ก ๆ ของบังกลาเทศ...

 

 

หรืออย่างที่ตลาดเมือง Pyin Oo Lwin ประเทศเมียนมาร์

 

ไซยะบูลี สปป.ลาว ก็เช่นกัน...

 

 

หรือตลาดเช้าทุกวันศุกร์ที่เมืองจำปาสัก (ไม่รู้ว่าครูเบนซึ่งเพิ่งไปเที่ยวจำปาสักได้ไปสัมผัสตลาดเช้าริมทางหลวงหรือเปล่า?) ... 

 

 

 

ส่วนแม่ค้าขายรวงผึ้ง (honeycomb) ที่เห็นนี้อยู่ที่ตลาดหลวงพระบางครับ...

 

อืมมม...จวนได้กลับไปนับหลักกิโลอย่างนี้อีกครั้งหรือยัง?...

 

How many roads must a man walk down, before you call him a man?

Just wait and see!

แผ่นดินไหวในเมียนมาร์...รับรู้ได้ไกลถึงกรุงเทพมหานคร!!  

ใครไม่เชื่อ...แต่ผมเชือแฮะ! ภัยพิบัติจะต้องมาถึงอย่างแน่นอน เตรียมพร้อมรับมือมาได้พักใหญ่แล้ว ไม่ว่าจะได้รับผลกระทบมากน้อยเพียงใด ตายก็ไม่กลัว 

 

 

ความร้อนขนาด 50 องศา ใครยังไม่เคยเจอจะได้เจอ...

 

วงแหวนแห่งไฟก็ใช่ว่าจะอยู่ไกลจนไม่น่ากลัว!!

 

 

ภาพจาก facebook the srveyor - ขอขอบคุณ

หากเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงตามแนวรอยเลื่อนแม่ทา อาคารพาณิชย์แบบบ้านห้างฉัตรของผมก็คงไม่รอด! ดูภาพข่าวแล้วต้องเตรียมตัวเตรียมใจ วางแผนไว้รับมือกับหลายฉากทัศน์...

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

 

ยังดีที่ทุกเช้าพระอาทิตย์ยังขึ้นมาสาดส่องเป็นปกติ...

 

ตาแก่เมืองรถม้ายังคงทำงานสร้าง HBH ต่อไป วันนี้ขึ้นไปค้นหาท่อเหล็กบนดาดฟ้า มาตัดทำราวผ้าม่านสำหรับห้องน้ำ backpacker hostel  ได้ขนาดที่ต้องการแล้ว นำมาขัดกระดาษทราย ก่อนทาด้วยสีทองที่ยังมีเหลือ...

 

ช่วงบ่าย ผมทำชั้นในห้องครัวชั้นล่างโดยใช้ไม้เก่าเท่าที่หาได้เช่นเคย...

แผ่นดินไหว...สิ่งที่ผมทำไว้คงไม่เหลือ!