Sunday, February 09, 2014

บันทึกจากไวรัสคางทูม

ก่อนอื่นขอแนะนำตัวว่าผมชื่อ Mumps  บางคนเรียกผมว่า Paramyxo  หน้าตาก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ... 



ผมชอบเข้าไปในต่อมน้ำลายของเด็ก ๆ แล้วทำให้มันอักเสบและโตขึ้น ผู้ใหญ่ก็ไม่เว้นนะ ก่อนหน้านั้นผมอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่เวียงภูคา แขวงหลวงน้ำทา สปป. ลาว


ผมอาศัยอยู่ในบ้านที่เห็นในภาพ อยู่กับเด็ก ๆ จนคุ้นเคยกันดี


เมื่อวันที่ ๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๖ ขณะเกาะอยู่ในแก้วน้ำ ผมเห็นคุณป้าเรียกใครก็ไม่รู้ให้เข้ามาในบ้าน เป็นชายแก่ผมขาวถือกล้องถ่ายรูปมาด้วย ดูท่าทางไม่เหมือนคนบ้านเราเลย 


เค้ามานั่งคุยด้วยข้างกองไฟ ผมได้ยินว่ามาจากเมืองไทย ไปเที่ยวเมืองสิงแล้วนั่งรถจากหลวงน้ำทามาลงที่เวียงภูคาพร้อม ๆ กับคุณป้าเจ้าของบ้าน พรุ่งนี้เช้าจะนั่งรถไปห้วยทราย ผมเกิดสนใจขึ้นมาทันที อยากติดตามไปเที่ยวเมืองไทย!!


พอคุณป้ารินน้ำใส่แก้วไปให้คนไทยดื่ม ผมก็กระโดดเกาะตามไปด้วยเลย  ว้าว..ได้ไปกับเค้าแล้ว!


รู้สึกเวียนหัวนิด ๆ ตอนที่เค้าเดินลงเนินเพื่อกลับที่พัก แต่ก็ปรับตัวได้  เข้าไปอยู่ในสายเลือด...ผมได้ตามไปเที่ยวเชียงของ เชียงราย เชียงใหม่ และลำปาง

สนุกดีครับ ผมใช้เวลาฟักตัวเกือบ ๒ อาทิตย์ ก่อนที่จะเข้าไปทำให้ต่อมน้ำลายของชายที่เรียกตัวเองว่า "ช่างเหอะ" บวมโต ผมเห็นเค้าคางทูมจนกลายเป็นคนหน้าเหลี่ยม เห็นเข้าไปดูในอินเทอร์เน็ตแล้วพูดว่าไม่ต้องรักษาก็หายเองได้  ก็ดีแล้ว! อีกหน่อยเราจะอยู่ด้วยกันได้อย่างผู้คุ้นเคย เหมือนกับเด็ก ๆ ที่บ้านเวียงภูคา อิอิ


ผมตามมาอยู่ห้างฉัตรแล้ว ก็ยังคงไม่ลืมเวียงภูคานะครับ... 

No comments: