Monday, June 15, 2015

งานนี้ต้องมีลุ้น!

พูดถึงยี่ห้อ Jacob ถ้าเป็นพวกระเป๋าตังค์ก็พอรู้จัก แต่ถ้าเป็นสีเคลือบเงา Jacob ผมเพิ่งจะได้เห็นเมื่ออาทิตย์ก่อน กระป๋องเล็กราคา ๙๐ บาท รู้สึกว่าจะถูกกว่าเพื่อน ก็เลยลองซื้อมาใช้ ๑ กระป๋อง...


วันนี้ได้ฤกษ์เปิดออกมาใช้ทาผนังห้องดนตรีซึ่งทำด้วยกระดาษอัดแผ่นสุดท้ายที่มีอยู่แล้วครับ...
.

เป็นสีราคาถูก ผมจึงไม่ได้คาดหวังอะไรนัก  เนื้อสีเหลว! ไม่ต้องผสมน้ำมันสนหรือทินเนอร์ แค่ใช้ไม้คนแล้วนำไปทา  พอดีหา masking tape สำหรับติดตรงมุมไม่เจอ ผมลงมือทาไปก่อน โดยพยายามทาให้ประหยัดสุด  รอบเดียวพอ! ใช้สีไปประมาณ ๒/๓ กระป๋อง...


หลังจากพักกินอาหารกลางวัน ผมค้นหา masking tape จนเจอ...

.
นำมาติดตรงมุม แล้วทาสีทับให้เต็ม


เป็นครั้งแรกที่เปิดฝาสีแล้วอยากใช้ให้หมด เหลือสีอยู่ประมาณ ๑/๓ จะใช้ทาอะไรดี? เห็นบานประตูซึ่งทีแรกตั้งใจจะทาด้วยสีย้อมไม้แล้วลงยูรีเทน ผมเกิดเปลี่ยนใจ...คิดว่าน่าจะทาด้วยสีน้ำมันที่เหลืออยู่  พิจารณาผนังที่กินสีไปแล้วกว่าครึ่งกระป๋อง แล้วหันมาดูบานประตูไม้อัด ถามในใจว่าสีที่เหลืออยู่มันจะพอหรือเนี่ย?  ผมตรองอยู่นาน ก่อนตัดสินใจจุ่มแปรงชุบสีขึ้นป้ายบานประตู จากนั้นก็ทาต่อไปอย่างเบามือ พยายามใช้สีทุกหยดให้คุ้มค่า  งานนี้ต้องมีลุ้น...


ในที่สุดบานประตูก็ถูกละเลงจนทั่ว แทบไม่น่าเชื่อที่ยังมีสีเหลืออีกนิ้ดนึง ผมไม่ทิ้ง! ขอดก้นกระป๋องแล้วนำไปทาที่ขอบประตูซะเลย! ทาเสร็จ..สีก็หมด!

คิดถึงตอนขับรถน้ำมันแห้งถัง แล้วไปหมดที่หน้าปั้มพอดี!

No comments: