สวัสดีครับเพื่อน ๆ ที่รัก... วันนี้เป็นวันสุดท้ายของปี ขอเขียนอะไรเกี่ยวกับตัวเองสักนิดนะครับ!
อยากบอกว่าทุกวันนี้ผมไม่ยินดียินร้ายอะไรกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นอายุที่กำลังจะเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปี ชีวีที่สั้นลงทุกขณะ และสุขภาพที่ทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ ผมจะทนอยู่ต่อไปเพื่อดูการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นกับเมืองไทย ผมจะไม่นิ่งดูดายเมื่อถึงเวลาที่จะต้องสู้เพื่อความยุติธรรมในสังคม หากชีวิตผมต้องสิ้นไป เพื่อน ๆ ก็อย่าได้เสียใจกับตาแก่คนนี้
ในช่วงที่ยังไม่มีอะไร ผมต้องทำต่อในสิ่งที่พอให้ได้กับสังคมต่อไป ไม่ว่าจะเป็นการอัพโหลดรูปภาพและข้อมูลเรื่องการท่องเที่ยวไว้บนโลกอินเทอร์เน็ต การเขียนบล็อก หรือการเปิดห้องสมุดเด็กที่บ้านห้างฉัตร ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใด ๆ ทั้งนั้น...ขอแค่มีความสุข เมื่อทราบว่าสิ่งที่ได้เพียรทำไว้มิได้สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
พูดถึงเรื่องสุขภาพของผม หลายคนมองจากภายนอกอาจเห็นว่าแข็งแรงดี แต่จริง ๆ แล้วหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ในขณะที่โรคเก่ายังอยู่...โรคใหม่ก็ตามมาสมทบ เพียงแต่ผมไม่กลัว พร้อมเสมอที่จะเผชิญกับมัน จะพยายามดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ บางอย่างถ้าไม่หนักหนาก็เพิกเฉยเสีย
เรื่องการเงิน ผมได้ใช้เงินที่มีอยู่ไปแล้วประมาณร้อยละ ๒๐ ไม่กลัวที่จะจับจ่ายใช้สอยในสิ่งจำเป็นครับ! บางครั้งก็ต้องซื้อของแพงมาใช้ ยกตัวอย่างเช่น จอคอมพ์ฯ ยี่ห้อ Dell Ultrasharp ราคา ๗ พันกว่าบาท ที่ซื้อเงินผ่อนมาใช้เพื่อถนอมสายตา ไม่อยากให้ถูกทำร้ายมากเกินไปจากการอ่านหนังสือ ดูหนัง และทำเว็บ
เท่าที่ผ่านมาต้องใช้เงินเป็นพันเป็นหมื่นช่วยเหลือผู้อื่น ในขณะที่ตัวเองต้องเขียม ต้องกินน้อยใช้น้อย และทนใช้แต่ของถูกที่ทำให้เสียสุขภาพ คิดว่าไม่ค่อยยุติธรรมกับตัวเองสักเท่าใด?
ต่อไปสัญญากับตัวเองว่าจะต้องซื้อ external hard disk ขนาดใหญ่สำหรับเก็บไฟล์หนังสือตำราและ multi-media อื่น ๆ เพื่อให้ร้านเปียโนของผมเป็น "ห้องสมุดเด็ก" ให้ได้ มองไปที่กอง hard disk เก่าที่ใช้การไม่ได้แล้วจำนวนไม่น้อยกว่า ๒๐ ตัว คิดแล้วเป็นเงินหลายหมื่นบาท คิดว่าถ้าจะต้องจ่ายอีกเพื่อรักษาข้อมูลเอาไว้ก็ต้องทำ...
แม้ว่าจะอยู่ในกลุ่มเบบี้บูมเมอร์ แต่ผมก็สนใจติดตามอ่านข่าวสารความก้าวหน้าของยุคปัจจุบัน หนังสืออย่าง Trend ผมก็เปิดอ่าน (ทางหน้าคอมพ์ฯ)
ส่วนหนังดี ๆ ก็ยังคงเสพอยู่เป็นประจำ อย่างเช่น Ben-Hur (1959) ถ้านับรวมกับการดูในโรงภาพยนต์แล้วคงเกิน ๑๐ รอบแล้วกระมัง...
เอาหละ (อีกนิดเดียวครับ) ขอแจงถึงเรื่องที่จะทำในปี ๒๕๖๑ ว่ามีดังนี้...
- เปิด "ห้องสมุดเด็ก" และ "ร้านเปียโน" ให้เป็นกิจจะลักษณะ
- สอนเด็ก ๆ เพิ่มอีกจำนวนนึง ต่อไปลูกหลานของผู้มีอันจะกิน ผมคงต้องขอให้ช่วยค่าเครื่องมือสถานที่ และค่าแอร์ เดือนละ ๑,๐๐๐ บาท (นักเรียนเก่าที่เรียนฟรีก็ยังฟรีเหมือนเดิม)
- ซ้อมและศึกษาแอคคอร์เดียนให้เป็นระบบ
- ท่องเที่ยวต่างประเทศแบบประหยัดปีละ ๓-๔ ครั้ง และท่องเที่ยวในประเทศให้ได้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยถ่ายภาพและเก็บข้อมูลมาทำเว็บอย่างเต็มที่
- ไปหา Tony ที่เกาะสุมาตราอินโดนีเซียให้ได้
- ไปมาหาสู่ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงให้มากขึ้น ไม่ทำตัวเหินห่างเหมือนแต่ก่อน
- เอาใจใส่ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองให้ดี
- ทำงาน DIY และเขียนเรื่องลงบล็อกต่อไป
- ซ่อมและดูแลเจ้าโต (รถยนต์คันสุดท้ายที่มีอยู่)
- เมื่อถึงเวลาต้องสู้เพื่อประชาธิปไตยและความยุติธรรมก็จะไม่รีรอ
- เตรียมพร้อมสำหรับการจากไปของตัวเอง
นอกนั้นยังคิดไม่ออกครับ...