ใช้สว่านเจาะนำที่ไม้ก่อน ไม่ตอกลงเฉย ๆ เพราะไม้เนื้อแข็งอย่างนั้น ต่อให้มือฉมังขนาดไหนก็อาจงอหรือตอกไม่ตรงได้ ตะปูซื้อนับตัวมา...อย่าเสี่ยงดีกว่า!
Wednesday, February 26, 2014
สมาร์ทบอร์ด
ใช้สว่านเจาะนำที่ไม้ก่อน ไม่ตอกลงเฉย ๆ เพราะไม้เนื้อแข็งอย่างนั้น ต่อให้มือฉมังขนาดไหนก็อาจงอหรือตอกไม่ตรงได้ ตะปูซื้อนับตัวมา...อย่าเสี่ยงดีกว่า!
Tuesday, February 25, 2014
ซ่อมที่จ่ายน้ำยาล้างจาน
ช่างเหอะมี Silicone Sealant ซึ่งบอกว่าใช้อุดรอยรั่ว ช่องว่าง หรือรอยต่อวัสดุจำพวกกระจก แก้ว คอนกรีต กระเบื้อง ท่อ และสุขภัณฑ์...
นำออกมาใช้อุดรอยรั่ว เหมือนการซ่อมตู้ปลา...
ตัดเศษไม้ชิ้นเล็ก ๆ ใส่กาวลาเท็กซ์นำมาอัดใส่เพื่อให้ตัวปั้มไม่โยกเยกอีกต่อไป ไม่สวยไม่เป็นไร เพราะอยู่ด้านใน...มองไม่เห็น!
ตรงที่ยึดฝาปิดหักไปข้างนึง ก่อนปิดหลอดกาว ก็เลยแต้มไว้ซะหน่อย...
ทิ้งไว้ข้ามคืน เมื่อกาวแห้งดี ก็ประกอบเข้าที่ เรียบร้อยแล้วครับ ใช้งานได้ดีแล้ว น้ำยาล้างจานไม่รั่วอีกเลย....
Monday, February 24, 2014
ตะปูหมวกหลุด!
เรียบโร้ย...
สังกะสีโดยรอบก็ไม่บุบ...
ถังใส่ขยะ…
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา… ผมไปเล่นแอคคอร์เดียนบน “ลานชมดาว” อุทยานแห่งชาติ ดอยขุนตาน!
ไม่เคยพลาดที่จะถ่ายรูป “ถังขยะ” อีกเช่นเคย…
ที่บ้านผมก็มี “ถังใส่ขยะ” เหมือนกัน….. นี่ไง!!
อย่าเพิ่งแปลกใจฮับ! จริง ๆ แล้ว มันคือสมุดวาดเขียนที่ผมเรียกว่า “ถังใส่ขยะ”
ผมบันทึกไว้ว่า…
วันนี้วันที่ 6 มิถุนายน 2531 ฝนตกแทบทั้งวัน ฉันออกไปเอาจักรยานที่โรงแรมแม่ปิง แล้วก็เลยถือโอกาสแวะห้างสรรพสินค้าแถวถนนท่าแพ เห็นว่ามีแผนกเครื่องเขียน มีสมุดเนื้อดีจำหน่าย ในราคาที่ไม่แพงนัก เลยเกิดความคิดว่าน่าจะได้รวบรวมเอาเศษขยะต่าง ๆ ที่หลงเหลือมาจากการเดินทางท่องเที่ยว เช่น postcards, กากตั๋ว ตลอดจนเอกสารเล็ก ๆ น้อย ๆ นำมาเก็บไว้ในสมุดเล่มนี้ พร้อมกับบรรยายไว้อีกเล็กน้อย พอเป็นที่เตือนความจำ หากกาลเวลาผ่านไป คราใดที่ได้เปิดสมุดนี้ออกดู คงทำให้นึกย้อนหลังกลับไปสู่อดีต เมื่อครั้งที่ไปผจญภัยในสถานที่นั้น ๆ…. อย่างน้อยก็คงทำให้มีความสุขไปกับเจ้าขยะพวกนี้ได้ไม่มากก็น้อย
อย่างเช่น Postcard รูปนี้… เขียนถึงแม่เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 28 ในขณะที่กำลังเดินทางออกจากอิตาลีสู่สวิสเซอร์แลนด์ ในรูปเป็นสะพานข้ามคลองแห่งหนึ่งในเมืองเวนิช หรือ Venice หรือ Venezia ประเทศอิตาลี… ได้บันทึกไว้ในสมุดบันทึกประจำวันว่า “ภาพที่ปรากฏต่อสายตาเบื้องหน้านั้น คือคลองซึ่งกว้างประมาณ 20 เมตร มีเรือขนาดต่าง ๆ วิ่งอยู่สับสน…. บนฝั่งทั้งสองข้างก็มีอาคารสูงปลูกเรียงรายอย่างงดงาม น่าชมยิ่งนัก มันเป็นเวนิชตะวันตกจริง ๆ……”
“ถังใส่ขยะ”ของผม ฝาปิดเกือบจะหลุดแล้วครับ!
Saturday, February 22, 2014
เปลี่ยนสถานี...
เมื่อวานนี้ ผมเขียนเรื่อง "การฝึกเล่นไวโอลินสไตล์ลุงน้ำชา" กำลังเริ่มต้นให้นักเรียนหัดสีไวโอลินแบบ "ขับรถไฟ" ประจวบเหมาะกับวันนี้ที ผมได้ไปเล่น accordion บนขบวนรถไฟเที่ยวปฐมฤกษ์ จากสถานีนครลำปางไปสถานีขุนตาน ในกิจกรรม "แอ่วขุนตาน...ม่วนแต้หนา 22 กุมภาพันธ์ 2557"
ขอบคุณภาพจากครูไกร |
ผมขอเปลี่ยนการฝึกสีไวโอลินแบบ "ขับรถไฟ" จาก...
เอ๊............หยุด (สถานีเชียงใหม่) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)ให้เป็น...
เอ๊............หยุด (สถานีเชียงใหม่) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
เอ๊............หยุด (สถานีเชียงใหม่) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
เอ๊............หยุด (สถานีเชียงใหม่) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
เอ๊............หยุด (สถานีขุนตาน) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
เอ๊............หยุด (สถานีขุนตาน) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
เอ๊............หยุด (สถานีขุนตาน) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
เอ๊............หยุด (สถานีขุนตาน) เอ๊............หยุด (สถานีนครลำปาง)
อย่างนี้ดูจะเข้าท่ากว่าครับ...
Friday, February 21, 2014
ฝึกเล่นไวโอลินแบบง่าย ๆ สไตล์ลุงน้ำชา ๘
ภาพจาก netanimations.net |
แบบฝึกหัดแรกผมตั้งชื่อไว้ว่า "ขับรถไฟ" ก่อนให้เด็ก ๆ เริ่มฝึก ผมอยากแนะนำให้ผู้ปกครองช่วยกันทำ "ตัวช่วยฝึก" โดยใช้วัสดุเหลือใช้ที่พอหาได้ ในที่นี้ผมใช้กระดาษแข็งจากกล่องพัสดุไปรษณีย์เก่า...