ว่าด้วยเรื่องรองเท้า

หมอกควันยังคงทำให้ท้องฟ้าเหนือนครลำปางหม่นหมอง มันเป็นเช่นนี้ทุกปีในช่วงเดือนมีนาเมษา...

ผมเขียนเรื่อง TB Trip ไปดอยฮางอีก ๒ ตอนก็จบแล้ว! ต้องเร่งมือเพราะทริป travellin' light เดือนเมษายนกำลังใกล้เข้ามาทุกที  ตอนนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องตระเตรียม!  สำหรับบันทึกการเดินทาง...วันนี้ผมนำปากกาออกมาล้างและเติมหมึก

ต้องเลือกปากกา ๑ ด้ามเพื่อนำติดตัวไป เจ้า Rotring 0.5 (ด้ามบน) แม้ว่าจะเขียนดีก็คงไม่เอาไปเพราะกลัวทำหาย เจ้า Pilot ส่วนด้ามกลางก็ใส่น้ำหมึกได้น้อย ผมน่าจะใช้เจ้าเบิ้มตัวล่างมากกว่า...

เรื่องเป้ (backpack) ผมจัดการไล่ฝุ่นและนำออกมาผึ่งเตรียมไว้แล้ว...

งานช่างที่บ้าน เมื่อวันวานก็ได้ยึดท่อน้ำและใส่กาวให้แน่น เพื่อมั่นใจว่าจะไม่หลุดในช่วงที่ผมไม่อยู่...

วันนี้ขออนุญาตคุยเรื่องรองเท้าหน่อยนะครับ...

ผมจำได้ว่าในชีวิตก็ยังไม่เคยซื้อรองเท้าแพง ๆ มาใส่ ตอนได้อ่านเรื่องราวของคุณเมธีเกี่ยวกับรองเท้าดี ๆ ที่ช่วยปกป้องเท้าเจ้าของ ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่าจะหามาใส่ แต่พอเห็นราคาแล้วต้องถอดใจ!

ก็ใช่ว่าไม่ซื้อมาใส่แล้วจะไม่เคยใส่เด้อ  ที่ Adelaide SA Jan เคยซื้อรองเท้าบูทให้ใส่ทำงาน เป็นรองเท้าหนังแท้หัวแข็ง พื้นหนา มีน้ำหนัก ใส่แล้วยกเท้าแทบไม่ไหว (ฮา) ผมยังไม่เคยใส่ให้รถบรรทุกทับเพื่อทดสอบ แต่รับประกันได้ว่า ถ้าใส่ทำงานจะช่วยป้องกันอันตรายจากตะปูหรือเศษแก้วได้แน่...

หลายปีมาแล้ว อาจารย์ราเชนทร์ (ต้นสน) ยกรองเท้าหนังอย่างดีจากอิตาลีให้ผม ๑ คู่ เป็นหนังแท้ทรงหัวแหลม ยี่ห้อ Salvatore Ferragamo

ผมเปิดเว็บเช็คราคารองเท้ายี่ห้อนี้ดูแล้ว ตัวเลข $995 ทำให้ต้องอ้าปากค้าง!!

เคยใส่ไปเล่นแอคคอร์เดียนกับวงดนตรีคาวบอยอยู่หลายครั้ง คับไปนิดแต่ก็ใช้ได้  มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ใส่ไปทัวร์หลวงพระบาง-วังเวียง-เวียงจันทน์  ผมโดนเจ้ากาโม่กัดจนเท้าระบม เดินไม่ได้ ต้องถอดเก็บตั้งแต่อยู่บ้านห้วยทราย...

มีรองเท้า ๒ คู่นี่แหละที่ว่าดี  หหุ...คนให้มาทั้งน้านนนน!

ตัวเองเคยซื้อรองเท้าผ้าใบราคา ๑๗๙ บาทที่เชียงใหม่ นำไปใส่ท่องพม่าและเวียดนาม ทำให้ได้บทเรียนในความผิดพลาด นอกจากจะใส่ไม่สบายเท้าแล้ว รองเท้าผ้าใบราคาถูกยังสะสมความอับชื้นทำให้เหม็นจัด ส่งผลให้เท้าเหม็นไปด้วย กระจายกลิ่นในห้องแอร์เป็นที่น่าอับอาย... ที่โอสเทลในฮานอย ผมต้องยัดรองเท้าส่งกลิ่นเหม็นลงถุงพลาสติก มัดปากถุงแน่น แล้วโยนลงถังขยะ คว้าเอารองเท้าผ้าใบเก่าที่โอสเทลเลอร์ฝรั่งทิ้งไว้มาใช้แทน

ผมได้ตั้งใจว่า ในการเดินทางไกลครั้งต่อไปจะไม่ใช้รองเท้าผ้าใบอีก (นอกเสียจากว่าจะเป็นรองเท้าผ้าใบอย่างดี)  อ้าว! แล้วทริปเดือนเมษานี้หละ...มีรองเท้าเตรียมไว้แล้วยัง?  คำตอบคือ "มีแย้ว...เป็นรองเท้าหนังมือสอง ซื้อมาในราคา ๓๐๐ บาท!!"

พื้นรองเท้ายังอยู่ในสภาพดี  ลองสวมดูแล้ว พบว่ายึดกับพื้นลื่น ๆ ได้ดีครับ...

รอยเย็บก็ยังไม่มีจุดไหนชำรุด...

ยี่ห้อ Clarks ด้วยนะ  รุ่น Active Air ถ้าซื้อใหม่ ๆ คู่ละเป็นพัน!

ใส่แล้วกระชับ แต่ไม่บีบเท้านะ..

บางคนอาจรังเกียจรองเท้ามือสอง แต่ผมเฉย ๆ ครับ...

ขอให้สวมสบายและไม่เหม็นเป็นใช้ได้!!