ล้างหม้อข้าว...

"บล็อกช่างเหอะ" นาน ๆ ถึงจะมี comment ซักที!   เมื่อวานนี้ผมรู้สึกดีใจที่ได้ทราบว่ามีผู้เห็นประโยชน์ของ "เคล็ดลับคู่ครัว" ซึ่งเป็นบทความเก่า ๆ จากนิตยสารหมอชาวบ้านที่ผมสแกนมาลงไว้

ต่างกับบล็อกฟังลุงน้ำชาคุย...บล็อกนี้เขียนค่อนข้างยากครับ! หากไม่ได้ทำงานอะไรที่อาศัยเชิงช่าง วันนี้ก็เช่นกัน ไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี! พอดีต้องล้างหม้อข้าว...ผมก็เลยอยากจะเล่าถึงสิ่งที่ผมทำ นั่นคือ การไม่ทิ้งเศษข้าวสุกที่ติดก้นหม้อ

คนไทยเราอยู่ดีกินดี เวลาผมไปเล่นดนตรีในงานเลี้ยง...สิ่งที่เห็นเป็นประจำก็คืออาหารซึ่งมีอย่างเหลือเฟือ!

มีคนไทยจำนวนไม่น้อยที่กินทิ้งกินขว้าง ต่างกับคนญี่ปุ่นซึ่งกินเกลี้ยงชาม!!

พูดถึงเรื่องการกินอาหารของคนญี่ปุ่น ผมอยากจะนำประโยคในภาษาญี่ปุ่นมาให้เพื่อน ๆ ซึ่งอาจจะต้องคบหาสมาคมกับคนญี่ปุ่นได้จำไว้ใช้  มีประโยชน์ครับ บางครั้งถ้าได้นำไปพูดในโอกาสเหมาะสม อาจทำให้คนญี่ปุ่นที่ได้ยินถึงกับตาโตก็ได้!!

ก่อนลงมือหม่ำ ให้พูดเสียงดังว่า "อิตาดาคิมัส"  いただきます ความหมายก็คือ "จะกินแล้วน้า ขอให้เจริญอาหารเด้อ"  พูดแล้วก็ลงมือฟาดให้เกลี้ยงเลยนะครับ

พอกินเสร็จ ก็กล่าวขอบคุณ(ดัง ๆ ) ว่า "โกะจิโซซามะ"  ごちそうさま  (ถ้าลากเสียงท้ายให้ยาวหน่อยก็ฟังเพราะดี อิอิ)  ประโยคเดียวครอบคลุมหมด...ไม่ต้องกล่าวคำอื่นอีกแล้ว เป็นการขอบคุณพระเจ้า ชาวนา แม่ครัว และทุก ๆ อย่างที่ทำให้เรามีชีวิตได้กินอาหารมื้อที่ผ่านไป... รวมหมด!!

เวลาล้างหม้อข้าว จะเห็นว่ามีข้าวติดก้นหม้อหลงเหลืออยู่  ผมจะไม่ใช้ที่ขัดหม้อทำความสะอาดแล้วล้างออก แต่ผมจะใส่น้ำสะอาดลงไปแล้วแช่ไว้ก่อน...

พอจะนำหม้อไปล้าง...ผมก็จะใช้ทัพพีคนเศษข้าวสุกซึ่งหลุดออกได้โดยง่าย แล้วตักใส่ถ้วยเก็บไว้ สามารถนำไปอุ่นกินเป็นอาหารเช้าได้ในวันรุ่งขึ้น...

ยิ่งเป็นข้าวกล้องก็ยิ่งมีประโยชน์...

แม่เคยสอนว่า "ข้าวคือเจ้าแม่โพสพ อย่าได้ทิ้งขว้าง..."