Thursday, November 30, 2017

ลุยต่อ...


เพื่อน ๆ ที่รัก... พักนี้ผมค่อนข้างจะมีงานยุ่งหน่อยนะ กำลังเร่งมือปรับปรุงร้านเปียโนและห้องสมุดดนตรีครับ!  

ช่างที่จ้างมาทำงานให้ด้วยค่าจ้าง ๑๐,๐๐๐ บาทได้ทิ้งงานไว้ให้ผมต้องตามเก็บ แต่ผมก็มีความสุขนะ รู้สึกดีจังที่เห็นความคืบหน้าจากสองมือที่ลงมือทำด้วยตนเอง แถมยังจะได้อะไรที่สามารถนำมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังได้อีกไม่รู้จบสิ้น! แม้จะเป็นเรื่องไร้สาระก็ตาม งานห้องครัวหลังบ้าน ผมลงมือไสไม้ก่อนเป็นอันดับแรก (ได้รับแรงบันดาลใจจากการได้เห็นช่างลาว ๒ นายทำงานให้ร้านด้วยรักจำปาสัก... ละเอียด ฝีมือดี ไม่หวงแรงตัวเอง)



ทำไปก็ศึกษาไป เครื่องไม้เครื่องมือผมต้องปรับแต่งเองตามประสาช่างเหอะ ดีบ้างไม่ดีบ้างก็ไม่เป็นไร


ในที่สุดผมก็ไสไม้ได้ทั้งกอง เป็นการไสแบบไม่ต้องการให้เนียบอย่างที่ช่างลาวทำ...




กำลังตั้งโครงเพื่อจะใส่บานเกร็ดและเหล็กดัด...


ใช้ไม้หน้า ๓ ยาว ๘ ศอกที่เหลืออยู่ ๑ เล่มและไม้ที่ไสเตรียมไว้...


เช้านี้ผมบึ่งมอเตอร์ไซค์ไปซื้อดอกสว่านมา ๑ ดอก (๒๐ บาท) มีปัญหาเรื่องสายตาและการทรงตัว ไม่สามารถตอกตะปูได้ดี จำเป็นต้องเจาะนำก่อนแล้วค่อยตีตะปู วันนี้ได้มาก็หวังว่างานจะเดินหน้า


แล้วจะรายงานให้ทราบทุกระยะ ให้เหมือนกับว่าเพื่อน ๆ ได้เป็นส่วนหนึ่งของร้านเปียโนและห้องสมุดดนตรีแห่งนี้เลยทีเดียว...


อ่อ...ต้องขอขอบคุณครอบครัวพัฒนาเศรษฐ์ สำหรับ "ส้มจากไร่" มาให้ช่างเหอะได้กินเพิ่มความสดชื่นในการทำงานด้วยนะครับ...


ขออนุญาตลงไปลุยงานต่อก่อนน้า.....

Tuesday, November 28, 2017

Shining Center อีกแห่งหนึ่ง

เช้าวันนี้อากาศเริ่มหนาวเย็น ชอบหน้าหนาว...ผมเฝ้ารอคอยบรรยากาศเช่นนี้มาเป็นเดือนแล้ว!



อุณหภูมิลดลงเหลือ ๑๙ องศา ผมเปิดประตูดาดฟ้าออกไปสัมผัสความเย็นสดชื่นผสมผสานมากับความรู้สึกยินดีที่ได้อยู่บ้านห้างฉัตรมาจนถึงวันนี้ มองไปทางทิศตะวันออกเห็นโครงหลังคาข้างบ้านถูกตั้งขึ้นส่วนหนึ่ง "อีกไม่นานคงแล้วเสร็จ"...ผมคิดในใจ


เกือบ ๘ โมงแล้ว ท้องฟ้ายังเป็นสีเทาอยู่เลย 


เมื่อวานนี้ผมใช้เวลาช่วงบ่ายทำงานไม้ หาวิธีแก้ไขกบไฟฟ้าจนใช้งานได้ จึงได้หันไปเริ่มปรับปรุงร้านเปียโนต่อ ทำไปก็คิดถึง "Shining Center" ของคุณธเนศ...


อีกหน่อยคนแก่เล็ก ๆ คนนี้ก็จะทำให้ "ร้านเปียโน" เป็นแหล่งเรียนรู้แห่งหนึ่งของห้างฉัตรด้วยเช่นกัน 


แล้วจะรายงานความคืบหน้าให้เพื่อน ๆ ทราบนะครับ...

Saturday, November 25, 2017

เรื่องไร้สาระ

วันนี้ให้รางวัลตัวเองซะหน่อย ขี่จักรยานยนต์ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวให้พี่ชาย  ผมแวะไปซื้อผัดไทกุ้งสดที่ร้าน "ชัยอาหารตามสั่ง" กลับมากินด้วย ๑ กล่อง...

ไม่ได้กินมาหลายเดือนก็ว่าได้ แม่ค้าถามว่า "หายไปไหนนาน?" ผมตอบว่า "ไปลาว" หุหุ ไปลาวทำไมถึงนานขนาดนั้น (ไม่อยากจะบอกเลยว่า จริง ๆ แล้วอยากรัดเข็มขัด กินน้อยใช้น้อยมากกว่า!)


วันนี้ห้ามใจไม่ไหว อยากกินดี ๆ สักมื้อ! อาหารตามสั่งร้านที่แม่จันเรียกว่า "ร้านกะเทย" นั้นถูกและอร่อย เพื่อน ๆ ผ่านไปทางถนนลำปาง-ห้างฉัตรสายเก่าก็อย่าลืมแวะไปชิมนะครับ!


ก่อนหน้านั้นผมไปตลาดเทศบาล แต่ไม่มีอะไรกินเลย ได้มาแค่กล้วย ๕ หวี (๓๐ บาท)


ผมแบ่งกล้วยเป็น ๓ ส่วน สามหวีครึ่งใช้ทำกล้วยตาก อีกหวีทำกล้วยบวชชี ที่เหลือครึ่งหวีเก็บไว้กินสด 


อาศัยแสงแดดยามบ่าย...ผมเริ่มนำกล้วยออกไปตากแล้วครับ!



เรื่องที่เขียนไร้สาระจริง ๆ ก็ต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่าน...

Friday, November 24, 2017

ช่างเหอะเก็บงาน...

บ่ายวันนี้ "ช่างเหอะ" เริ่มลงมือเก็บงานต่อจากนายช่างตัวจริง... 


ได้งาน ๒ อย่างครับ...ล้วนเป็นงานสี!  ผมเหยียบบันไดอลูมิเนียมที่คุณหมอสุทัศน์ให้มา แหงนหน้าขึ้นไปทาสีทับเหล็กโครงหลังคาอีกรอบด้วยใจสงบและมีสมาธิ  รู้สึกว่าดีจังเลย โอกาสที่จะได้ทำงานด้วยการปล่อยวางความวุ่นวายทั้งหลายทั้งปวงได้กลับมาเป็นของผมอีกครั้ง นี่แหละที่เรียกว่าทำงานด้วยใจรักและมีความสุข...  
  




เสร็จแล้วก็ยังเหลือสีติดก้นกระป๋องอีกหน่อย ผมหิ้วขึ้นไปทาประตูชั้นสาม ใช้กระดาษทรายขัดบานประตู ทำความสะอาดด้วยผ้า แล้วค่อยลงสี


ด้านนอกเสร็จแล้วก็เข้ามาทาด้านใน...


เรียบโร้ยแล้วคร้าบบบบ...

ผู้ตรวจงาน

ตื่นตั้งแต่ตีสี่กว่า ๆ น้ำฝนหยดลงจากเพดาน กระทบลังกระดาษเสียงดังเป็นระยะ ๆ  ผมนอนคิดว่าวันนี้จะทำอะไร?  ก่อนอื่นก็คงต้องทำหน้าที่ "ผู้ตรวจงาน (inspector)" 


พอฟ้าเริ่มสางก็ขึ้นบันไดไปสำรวจบนดาดฟ้า เปิดประตูออกไปเห็นน้ำขังอยู่ คิดว่าเมื่อคืนนี้ฝนคงตกลงมาไม่น้อย!  



เห็นปลายเสาเหล็กที่ช่างข้างบ้านตั้งไว้มีถุงคลุมไว้เพื่อกันน้ำฝน ผมนึกชมในใจ อย่างนี้สิถึงจะเรียกว่า "ช่างอาชีพ" 


ได้เวลาสวมหมวก inspector ลงไปตรวจงาน เมื่อวานถูกนายช่างห้ามมิให้เปิดประตูออกไปดูข้างนอก วันนี้คงได้เห็นกัน...


อยากพาเพื่อน ๆ ไปดูด้วยกัน! เอ้า ต.ม. ตามมา ผ่านห้องเรียนดนตรีที่ปูพื้นเสร็จแล้ว... mind your steps ค่อย ๆ เดินนะครับ  


เปิดประตูชั้นล่างออกไป นี่นะหรือผลงานช่างผู้ชำนาญ?...


ว้าว... งานปูนเหมือนเด็กปั้นดินน้ำมันเล้ย  



งานอย่างเนี้ยขนาดผมไม่ได้เป็นช่างปูนก็ยังรู้เลยว่า "ทำเซี้ยม" คืออะไร?
เซี้ยมคือการทำมุมให้ได้ฉาก เรียบสวย เซี้ยมเป็นมุมของผนังหรือเสาที่ต้องทำมาก่อนการฉาบ หากด้านใดมีมุมอยู่ อันเป็นมุมที่ออกมาจากผนัง หรือมุมจากเสา ช่างต้องมีแนวเพื่อให้การฉาบได้ตรงและเรียบเสมอกัน ที่นี้มีการทำแบบมักง่าย โดยฉาบไปก่อนการจับเซี้ยม แนวที่ฉาบไว้นั้นย่อมไม่มีเส้นให้ยึดเป็นแถวเป็นแนว (ในที่นี้คือเซี้ยมนั่นเอง)
ที่มา - http://myhouses9a.blogspot.com 



บอกให้ใส่ทับหลังก็ไม่ทำ...


แหงนหน้าขึ้นดูงานสี...  ก็ต้องยกนิ้วให้ 555!






Inspector เห็นแล้วแค่หัวเราะ หุหุ
คิดในใจว่า "ไม่เป็นไร เดี๋ยวช่างเหอะก็จัดการเอง..."

Thursday, November 23, 2017

จะฮื้อเต้าใด?


บ่ายสามโมงนิด ๆ  ช่างสองคนที่มาทำงานกลับไปแล้วครับ...


หลังจากที่เร่งมือทำงานที่เหลือให้เสร็จ ๆ โดยเร็ว คนที่กำลังแต่งปูนอยู่นั่นกำชับผมว่า "ตา... ฟ่างเปิดประตู๋ออกไปเต้อเน้อ"  ขณะที่อีกคนขนเครื่องมือออกไปยืนรออยู่ข้างนอก ผมรู้สึกแปลกใจว่าทำไมถึงรีบร้อนนัก...


หากวันนี้ช่างปิดฉากให้ผมชื่นใจก็น่าจะดี คำว่า "เก็บงาน" มีความหมายว่าทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนเลิกงาน นี่คือผลงานที่มอบไว้ พื้น music room บนชั้นลอยไม่เสมอ (ผมเตือนแล้วตั้งแต่วันแรก)...


นี่คือสภาพที่เหลือทิ้งไว้ให้ทำความสะอาดเอง...


แถมรอยเท้าฝากไว้...  5555


มิได้มีเจตนาต่อว่าแรง ๆ นะครับ ผมยอมรับได้และรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องแปลก ชั่วชีวิตเคยเจออย่างนี้มานับครั้งไม่ถ้วน ตอนหลังผมถึงได้ซื้อเครื่องมือมาทำเอง จะช้าบ้าง ทำผิดทำพลาด ไม่ดีบ้าง ก็ช่างมันเพราะอย่างน้อยเราก็เป็นคนทำ

มาครั้งนี้ผมจ้างช่างเพราะอยากให้งานเสร็จไว ๆ จะได้เปิดร้านเปียโนซะที งานสองชิ้นค่าแรง ๑๐,๐๐๐ บาทอาจจะน้อยไปสำหรับช่างอาชีพ แต่ผมก็มิได้เรียกร้องหรือจู้จี้จุกจิก จะไม่ตอกตะปูคอนกรีตยึดกับผนังก่อนวางบล็อค หรือไม่เททับหลังให้ก็ไม่เป็นไร ผมพูดได้ประโยคเดียวว่า "บ่เป็นหยัง" เพราะคิดว่าทำเองทีหลังก็ได้

วันก่อนหลงเข้าใจผิดคิดว่าช่างจะช่วยตีฝาให้ เพราะบอกให้ผมหาซื้อไม้หน้าสามเตรียมไว้ ตอนบ่ายมาบอกว่าจะหาไม้มาส่งให้ ขอเพิ่มราคาอีกเมตรละ ๑๐ บาทเป็น ๕๐ บาท ผมก็ตกลง ช่างหายไปครึ่งค่อนวัน ตอนหัวค่ำเอาไม้มาส่ง ๑ กอง คิด ๑,๕๐๐ บาท เป็นไม้เนื้ออ่อนยังเปียกอยู่ ผมก็จ่าย...


เช้าวันนี้ได้ยินนายช่างถามว่า "จะฮื้อเต้าใด?" นั่นหมายความว่างานตีฝาจะจ้างเค้าเท่าไหร่  ผมถึงบางอ้อรีบตอบว่า "บ่เป็นหยัง เอาเต้าอี้ก่อนก่อได้"  หมายถึงว่าพอก่อน จริง ๆ แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคิดค่าแรงให้ช่างอีกเท่าไหร่  รู้แต่ว่ากำลังเตรียมหาเครื่องมือที่ไม่ได้ใช้ให้เป็นสินน้ำใจซึ่งมูลค่าอาจมากกว่าค่าแรงที่ช่างต้องการด้วยซ้ำ! เนี่ยก็เพิ่งให้ปั้มน้ำอัตโนมัติไป ซื้อใหม่ ๔ พันกว่า ทุกอย่างดีหมดนอกจากฝาครอบแตกทำให้แรงดันรั่ว แค่เอาไปเชื่อมและแต่งใหม่ก็ใช้งานได้ พอดีช่างมาสองคนได้ไปคนเดียว คิดว่าต้องหาอะไรให้อีกคนนึงด้วย แต่พอได้ยินว่า "จะฮื้อเต้าใด?" ผมก็เปลี่ยนใจ! แต่มิได้โกรธเคืองนะ  จ่ายเงินส่วนที่เหลือ (๔,๐๐๐ บาท) ให้โดยไม่ตรวจงานแม้แต่น้อย...

บ่ายสามกว่าแสงแดดยังแผดกล้า ถ้าช่างไม่รีบร้อน ได้คุยกันก่อนกลับสักหน่อย ก็คงจะสร้างความประทับใจให้ได้บ้างไม่น้อย!  So long!