บ่ายสามโมงนิด ๆ ช่างสองคนที่มาทำงานกลับไปแล้วครับ...
หลังจากที่เร่งมือทำงานที่เหลือให้เสร็จ ๆ โดยเร็ว คนที่กำลังแต่งปูนอยู่นั่นกำชับผมว่า "ตา... ฟ่างเปิดประตู๋ออกไปเต้อเน้อ" ขณะที่อีกคนขนเครื่องมือออกไปยืนรออยู่ข้างนอก ผมรู้สึกแปลกใจว่าทำไมถึงรีบร้อนนัก...
หากวันนี้ช่างปิดฉากให้ผมชื่นใจก็น่าจะดี คำว่า "เก็บงาน" มีความหมายว่าทำทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนเลิกงาน นี่คือผลงานที่มอบไว้ พื้น music room บนชั้นลอยไม่เสมอ (ผมเตือนแล้วตั้งแต่วันแรก)...
นี่คือสภาพที่เหลือทิ้งไว้ให้ทำความสะอาดเอง...
แถมรอยเท้าฝากไว้... 5555
มิได้มีเจตนาต่อว่าแรง ๆ นะครับ ผมยอมรับได้และรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องแปลก ชั่วชีวิตเคยเจออย่างนี้มานับครั้งไม่ถ้วน ตอนหลังผมถึงได้ซื้อเครื่องมือมาทำเอง จะช้าบ้าง ทำผิดทำพลาด ไม่ดีบ้าง ก็ช่างมันเพราะอย่างน้อยเราก็เป็นคนทำ
มาครั้งนี้ผมจ้างช่างเพราะอยากให้งานเสร็จไว ๆ จะได้เปิดร้านเปียโนซะที งานสองชิ้นค่าแรง ๑๐,๐๐๐ บาทอาจจะน้อยไปสำหรับช่างอาชีพ แต่ผมก็มิได้เรียกร้องหรือจู้จี้จุกจิก จะไม่ตอกตะปูคอนกรีตยึดกับผนังก่อนวางบล็อค หรือไม่เททับหลังให้ก็ไม่เป็นไร ผมพูดได้ประโยคเดียวว่า
"บ่เป็นหยัง" เพราะคิดว่าทำเองทีหลังก็ได้
วันก่อนหลงเข้าใจผิดคิดว่าช่างจะช่วยตีฝาให้ เพราะบอกให้ผมหาซื้อไม้หน้าสามเตรียมไว้ ตอนบ่ายมาบอกว่าจะหาไม้มาส่งให้ ขอเพิ่มราคาอีกเมตรละ ๑๐ บาทเป็น ๕๐ บาท ผมก็ตกลง ช่างหายไปครึ่งค่อนวัน ตอนหัวค่ำเอาไม้มาส่ง ๑ กอง คิด ๑,๕๐๐ บาท เป็นไม้เนื้ออ่อนยังเปียกอยู่ ผมก็จ่าย...
เช้าวันนี้ได้ยินนายช่างถามว่า
"จะฮื้อเต้าใด?" นั่นหมายความว่างานตีฝาจะจ้างเค้าเท่าไหร่ ผมถึงบางอ้อรีบตอบว่า
"บ่เป็นหยัง เอาเต้าอี้ก่อนก่อได้" หมายถึงว่าพอก่อน จริง ๆ แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคิดค่าแรงให้ช่างอีกเท่าไหร่ รู้แต่ว่ากำลังเตรียมหาเครื่องมือที่ไม่ได้ใช้ให้เป็นสินน้ำใจซึ่งมูลค่าอาจมากกว่าค่าแรงที่ช่างต้องการด้วยซ้ำ! เนี่ยก็เพิ่งให้ปั้มน้ำอัตโนมัติไป ซื้อใหม่ ๔ พันกว่า ทุกอย่างดีหมดนอกจากฝาครอบแตกทำให้แรงดันรั่ว แค่เอาไปเชื่อมและแต่งใหม่ก็ใช้งานได้ พอดีช่างมาสองคนได้ไปคนเดียว คิดว่าต้องหาอะไรให้อีกคนนึงด้วย แต่พอได้ยินว่า
"จะฮื้อเต้าใด?" ผมก็เปลี่ยนใจ! แต่มิได้โกรธเคืองนะ จ่ายเงินส่วนที่เหลือ
(๔,๐๐๐ บาท) ให้โดยไม่ตรวจงานแม้แต่น้อย...
บ่ายสามกว่าแสงแดดยังแผดกล้า ถ้าช่างไม่รีบร้อน ได้คุยกันก่อนกลับสักหน่อย ก็คงจะสร้างความประทับใจให้ได้บ้างไม่น้อย! So long!