เรื่องประกาศขายบ้าน

๑๕ เมษายน ๒๕๕๖…. ราว ๕ โมงเย็น เสียงฟ้าคำรามลั่น!!

ลมแรงพัดกระหน่ำผลักละอองฝนให้แทรกผ่านบานเกล็ดเข้ามาจนถึงโต๊ะอาหารที่ผมนั่งอยู่ ทำให้ได้เปียกนิด ๆ! คิดว่าเทวดาท่านคงจะเห็นใจที่สงกรานต์ปีนี้ลุงน้ำชาไม่โดนรดน้ำอีกปีนึง (หลายปีมาแล้วนะ) ก็เลยประทานน้ำทิพย์จากเบื้องบนลงมาให้ซะหน่อย พอให้ชุ่มชื่นหัวใจ อดสงสัยไม่ได้ว่า…นอกจากผมแล้ว จะมีตาแก่อีกสักกี่คนที่ไม่โดนรดน้ำในเทศกาลสงกรานต์!!  อิอิ

ไม่เคยรู้สึกสนุกสนานมาหลายปีดีดัก… ผมตระหนักดีว่าบ้านเมืองกำลังจะพังด้วยพิษของบริโภคนิยม ลัทธิบูชาเงิน และการบริหารประเทศโดยคนไร้หิริโอตัปปะ คงไม่ผิดแล้วที่่ต่อไปกระเบื้องจะเฟื่องฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม วันนี้ของดคุยเรื่อง FB Trip ๑ วัน… อยากจะรายงานความคืบหน้า “เรื่องประกาศขายบ้าน”

ก่อนเทศกาลสงกรานต์ ผู้ที่จะซื้อได้โทรมาขอเวลาผมอีกนิด อ้างว่าทางธนาคารขอให้ส่งเอกสารเพิ่มเติม ซึ่งผมก็ไม่รู้สึกอะไรเลย กลับคิดว่า “ไม่มาซื้อก็ดี”  เหตุผลก็คือ อีกไม่นาน (ช่วงเผาจริง ไม่ใช่เผาหลอก) เงินจะเฟ้อ ข้าวของจะแพง (ทุกวันนี้ก็แพงอยู่แล้ว คนไทยใช้น้ำมันลิตรละ ๔๕ บาทกว่ายังยิ้มได้ หุหุ)  อุบัติภัยและภัยพิบัติต่าง ๆ จะมีมากขึ้น  แม้มีเงินที่ได้จากการขายบ้าน แต่ค่าของมันจะน้อยลง ถ้าเป็นบ้านซึ่งอยู่ได้อย่างปลอดภัยกลับจะมีราคาแพงขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อวานนี้ตอนค่ำก็มีโทรศัพท์จากผู้หญิงท่านหนึ่่ง บอกว่าเห็นที่ผมประกาศลงเว็บ ขายอาคาร ๒ คูหาพร้อมที่ว่างด้านหลัง รู้สึกสนใจอยากซื้อไปทำคลีนิกรักษาสัตว์  ผมบอกว่ามีคนวางมัดจำไว้แล้วแต่ไม่มากและผมจะให้เวลาเค้าแค่ปลายเดือนนี้ ถ้ายังไงก็ให้ติดต่อมาอีกทีตอนต้นเดือนพฤษภาคมก็แล้วกัน...

ที่มาของภาพประกอบ – http://www.rd1677.com

ถ้าให้ผมเดา…ผู้ที่โทรมาคงเป็นสัตวแพทย์เจ้าของคลีนิกรักษาสัตว์ซึ่งอยู่ในเมือง ทุกวันนี้ในเขตเทศบาลเจริญขึ้นมาก มีการก่อสร้างอาคารใหญ่ ๆ อยู่หลายแห่ง ผมเห็นมีการปรับที่และรื้อถอน เข้าใจว่ากิจการร้านค้าหลายแห่งคงต้องขยับขยายหาที่อยู่ใหม่ (เหมือนกับร้านข้าวสารข้างบ้านซึ่งย้ายมาจากสบตุ๋ย) ในขณะเดียวกันผู้ประกอบการรายใหม่ที่จะมาตั้งในเขลางค์นครก็ต้องหาทำเลที่ตั้งด้วยเช่นกัน ผมบอกได้เลยว่าอาคารพาณิชย์ ๓ ชั้นครึ่ง ๒ คูหาของผมนั้น ทุกวันนี้ขายไม่ยากแล้ว (หากยังคงอยู่ในราคานี้)

คำถามคือ “แล้วยังอยากจะขายอยู่อีกรึ?”   เพื่อน ๆ ช่วยแนะนำหน่อยดิ!