ผมมีวารสาร ILLI ฉบับพิเศษ (เดือนกันยายน ๒๕๕๕) อยู่ในมือ จำได้ว่าได้รับไว้เมื่อตอนที่ไปช่วยตัดสินการประกวดดนตรี Rock La-on ที่อาคารมูลนิธิบุญกว้างเมื่อปีที่แล้ว...
วันนี้...ผมคิดถึงชายวัยกลางคนรูปหล่อไว้ผมยาว สวมแว่นตา และพูดจาน้ำไหลไฟดับ ที่ชื่อ "กิติพันธุ์ ปุณกะบุตร (หมู)" เขาคือมือกีต้าร์ผู้มีชื่อเสียงระดับแนวหน้าของประเทศไทย และเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งวง แมคอินทอช
ไม่รู้ว่าทุกวันนี้อาจารย์หมูสบายดีหรือเปล่า? โรงเรียนดนตรีแถวท่ามะโอยังเปิดอยู่หรือไม่? ผมเห็น faccbook ของ DogGang ไม่เคลื่อนไหวมานานแล้ว!
อาจารย์หมูเป็นคนมีไฟแรง มาอยู่ลำปางด้วยความมุ่งมั่นที่จะสร้างสิ่งดี ๆ ให้กับบ้านนี้เมืองนี้ แต่เมื่อมาพบกับความไม่เหมือนใครของเมืองปราบเซียน หนุ่มผู้มากด้วยพลังอาจต้องผิดหวังครับ! .
อาจารย์กิติพันธุ์ได้ให้สัมภาษณ์กับวารสาร ILLI ไว้ตอนนึงว่า...
ผมหนีน้ำจากกรุงเทพฯ มาอยู่ลำปาง ๔ เดือนแล้วครับ และผมเป็นนักวิเคราะห์ ผมมองดูว่าคนลำปางเป็นคนยังไง ตอบได้อย่างสุภาพ ตอบได้ว่าคนลำปางไม่ได้ขึ้เหนีียว มุมมองของผม คนลำปางทิฐิสูงมาก อย่างพูดอะไรไปก็เฉย ๆ เกิดการยอมรับยาก หากจะทำอะไรต้องลงมือทำให้เขาเห็นว่าเราทำได้ ทำยังไงบ้าง ในมุมมองของคนลำปางเนี่ย จังหวัดลำปางไม่มีอะไรดีเลยของคนมีเงิน สังเกตดูมีลูกมีหลานส่งไปเรียนที่อื่นหมด ไปกรุงเทพฯ ไปต่างประเทศ ดังนั้นจะทำอะไรแล้ว หากคิดต้องลงมือทำ ลุยกันไปเลย และผมมั่นใจว่า สิ่งดี ๆ จะต้องตามมาแน่นอน
ผมรู้ว่าอาจารย์หมูได้สู้มาแล้วปีกว่า ๆ บาดเจ็บทั่วตัว ไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าตอนนี้เป็นราชสีห์ที่กำลังนอนเลียแผลอยู่ ณ ที่ใด!!
แค่อยากบอกว่า "คิดถึงนะ อาจารย์หมู"
Note - ภาพประกอบนำมาจาก ILLI Magazine และ www.facebook.com/DoggangClub
No comments:
Post a Comment