ความเจริญที่ยั้งไม่อยู่...

วันนี้ผมมีโอกาสนำภาพเก่า ๆ ที่ได้ถ่ายไว้ ตั้งแต่สมัยมาอยู่ที่อาคารพาณิชย์บ้านปงแสนทองใหม่ ๆ ออกมาดู!

ภาพหนึ่งที่ทำให้ผมอดภูมิใจไม่ได้ คือบริเวณหลังบ้านที่ผมต้องทำรั้วและฐานที่กรองน้ำเอง ก่อนหน้านั้นผมไม่มีความรู้เรื่องการก่อสร้างเลย ต้องซื้อหนังสือมาอ่านแล้วทำไปตามตำรา  เสาปูนทุกต้น...บล็อคแต่ละก้อน...ผมตั้งและก่อด้วยมือตัวเอง ไม่มีใครช่วย (แม้แต่พี่ชาย)  ประตูรั้วก็ทำเองด้วยโครงไม้และสังกะสี  จนเป็นเช่นภาพนี้...

ผ่านมาแล้ว ๑๐ กว่าปี ตอนนี้ผมกำลังจะขายบ้านและจากสิ่งที่ผมสร้างมากับมือไป...   

คูหาที่อยู่ติดกัน...คุณวิสูตร เจ้าของร้านไฟฟ้า ก็ขอซื้อต่อจากคุณเบิ้มไปแล้ว เขากำลังปรับปรุงใหม่ ทาสีฟ้าที่ดูสดสวย (แต่ผมจะไม่ใช้ทาอาคาร เพราะชอบ earth tone มากกว่า อาจารย์ต้อมว่าจริงมั้ย?... อิอิ)

บ่ายวันนี้ ผมขี่จักรยานยนต์ไปอำเภอห้างฉัตรเพื่อดูอาคารพาณิชย์ที่เค้าประกาศขายในเน็ต  ระยะทาง ๑๐ กว่ากิโลเมตรจากบ้าน...ผมค่อย ๆ ขับขี่ไปช้า ๆ ด้วยความระมัดระวัง!   ขาไป...ต้องผ่านพื้นที่กว้างขวางของห้าง Global House ซึ่งอยู่ทางด้านซ้ายมือ...

นำเจ้า Nikon D50 คล้องคอไปด้วย... ผมจอดรถอยู่ใต้เงาไม้ แล้วถ่ายภาพห้างใหญ่ที่กำลังจะเปิดในวันที่ ๒๐ เดือนพฤษภาคม...

ผมได้เห็นบริเวณนี้มาตั้งแต่สมัยที่มันยังเป็นป่าหญ้าและทุ่งนา แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว!

 

นับแต่นี้ไป...จาก Global House ไปจนถึงบ้านของผมจะกลายเป็นเมืองเล็ก ๆ  ที่เจริญเติมโตจนไม่มีใครหยุดยั้งได้อีกแล้ว!!