ฝึกเล่นไวโอลินแบบง่าย ๆ สไตล์ลุงน้ำชา ๑

เพื่อน ๆ ที่รักครับ...  "ลุงน้ำชา" หรือที่มักจะเรียกตัวเองว่าเป็น "ช่างเหอะ" ได้ตัดสินใจแล้วว่า จะขอใช้บล็อกตัวนี้พูดคุยกับเพื่อน ๆ ในเรื่อง "การฝึกเล่นไวโอลิน" แบบง่าย ๆ โดยไม่มุ่งหวังที่จะให้เก่งกาจ หรือให้ถูกต้องตามหลักวิชาการไปเสียทุกอย่าง ขอย้ำนะครับว่า เป็นการฝึกเล่นเพื่อความบันเทิง และให้มีความสุขในเล่นเครื่องดนตรีที่สามารถหอบหิ้วไปเล่นที่ไหนก็ได้เท่านั้น...

การที่ผมเลือกเขียนในบล็อก "ช่างเหอะ" ตัวนี้ เพราะเขียนได้ง่ายดี การอัพโหลด การแก้ไขก็สะดวก แล้วผมก็ยังแอบหวังอยู่ในใจว่า แม้ผมตายไปแล้ว และวันสิ้นโลกไม่มาจริง สิ่งที่ผมเขียนไว้หรือภาพที่ได้อัพโหลดไว้ ก็อาจจะยังอยู่ใน cyber world ไปได้เรื่อย ๆ

ชีวิตของผม...เมื่อเดินทางมาถึงจุด ๆ นี้ เริ่มปรากฏอาการซึ่งบ่งบอกถึงความเสื่อมถอยของสังขารอย่างชัดเจน มันค่อย ๆ ทะยอยกันมา สายตาเอียงมากขึ้น มีอาการที่จะนำไปสู่ความผิดปกติของจอรับภาพมากขึ้นเรื่อย ๆ ข้อเข่าที่เคยใช้งานมาอย่างสมบุกสมบันก็เริ่มจะงอแง แสดงอาการตามอย่างที่คุณแม่ของผมเคยต้องทนทุกข์ทรมานมาหลายสิบปี...

ตอนทำงานมีเงินเดือน...ผมทำประกันสุขภาพกับเอไอเอ โดยหวังว่าเมื่อเจ็บป่วยจะได้รับการรักษาที่ดี ๆ แต่ก็ไม่ยักเป็นอะไรนะ แค่เจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ  แต่พอเริ่มมีสภาพ "ผู้สูงวัย" ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินบำเหน็จบำนาญ (ยกเว้นเบี้ยยังชีพเดือนละ ๖๐๐ บาท) ผมก็ได้ยึดโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล บ้านแม่กืย ตำบลปงแสงทองเป็นที่พึ่ง ผมรับยามากินอย่างสม่ำเสมอ และไปพบแพทย์ตามนัดทุกครั้ง นี่ก็กำลังรอว่าถ้าทางโรงพยาบาลฯ มีการตรวจ EKG ครั้งใหม่ ผมคงมีโอกาสได้ตรวจเช็คกับเค้า จะได้รู้ว่าหัวใจที่เหนื่อยล้าของผมเป็นอย่างไรบ้าง!

ส่วนเรื่องสายตา ผมก็ไปตรวจกับคุณหมอพงษ์ศักดิ์ทุก ๆ ๖ เดือน รู้สึกดีใจทุกครั้งที่คุณหมอบอกว่า "ยังดีอยู่" แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะดีอยู่นานแค่ไหน ด้วยเหตุนี้ผมถึงอยากจะเขียนเรื่องต่าง ๆ ตามที่คิดไว้ลงในบล็อกให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  หนึ่งในนั้นก็คือ "การฝึกเล่นไวโอลินแบบง่าย ๆ สไตล์ลุงน้ำชา"

ป้าย learning hostel ที่อยู่หน้าบ้าน

โชคดีที่มีโรงเรียนแห่งหนึ่งจ้างผมไปสอนแทนครูที่ลาออกในช่วงกลางเทอม ทำให้ผมพอจะมีรายได้พิเศษประมาณ ๒ หมื่นบาท เงินจำนวนนี้จะใช้จัดหาอุปกรณ์ซึ่งอยากได้มาใช้ในการทำเว็บ ส่วนหนึ่งผมตั้งใจจะแบ่งไปซื้อวัสดุก่อสร้างอย่างเช่น สีน้ำมัน สังกะสีมุงหลังคา ชักโครก บานประตู ฯลฯ เพื่อมาปรับปรุงบ้าน (หรือที่ผมเรียกมันว่า Learning Hostel) เพื่อให้เด็ก ๆ ได้มาเรียนกันมากขึ้น ถึงตอนนั้น ผมคงมีเรื่อง "ช่างเหอะ" เขียนมากขึ้นอีก...

วันนี้ ผมขอเกริ่นไว้ก่อนเพื่อแจ้งให้เพื่อน ๆ ผู้สนใจในเรื่องการเล่นไวโอลินได้ทราบว่า ผมจะค่อย ๆ เขียนลงในบล็อกตัวนี้โดยใช้หัวเรื่องว่า "ฝึกเล่นไวโอลินแบบง่าย ๆ สไตล์ลุงน้ำชา" โดยตัวเลข ๑ ๒ ๓ จะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามลำดับของการเขียนเมื่อโอกาสอำนวย  หากวันไหนมีเรื่อง "ช่างเหอะ" หรือเรื่องที่น่าสนใจกว่า ผมก็จะไม่รีรอที่จะเขียนลงก่อน ถ้าวันไหนเหนื่อยจัด ก็ต้องขอหยุดพักไปก่อน...

ผมอยากบอกกับเพื่อน ๆ ว่าสิ่งที่ทำให้ผมยังคงสนใจที่จะจับไวโอลินขึ้นมาสอนเด็ก ๆ และคิดอยากถ่ายทอดประสบการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้มาให้กับผู้อื่น ก็คือ ไวโอลิน "Paisitt" ซึ่งเป็นไวโอลินแฮนด์เมดที่คุณไพสิทธิ์ได้กรุณาสร้างขึ้น แล้วส่งให้ผมได้ใช้สอนเด็ก ๆ โดยไม่คิดตังค์แม้แต่บาทเดียว!

ภาพอินดี้บรรเลงเพลง Over the rainbow วันที่ ๒๐ ก.ค. ๕๕

อินดี้เริ่มเปลี่ยน position ถูกบ้างผิดบ้างก็ไม่ว่ากัน ขอเพียงให้มีความสุขในการเล่น

นอกจากนั้น รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของเด็ก ๆ เมื่อสามารถเล่นไวโอลินได้เป็นเพลง ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งซึ่งทำให้ผมไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ 

ผมกำลังจะได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้แล้วครับ...