ไปเจาะเลือด

ถ้าผมบอกว่าวันนี้ไปเจาะเลือด ก็เป็นที่เข้าใจว่าผมเอาแขนไปยื่นให้คุณหมอเจาะ ไม่ใช่ว่าผมไปทำหน้าที่เจาะเส้นเลือดใคร ๆ ผมว่าเรื่องของภาษาเนี่ยมันน่าสนใจนะ บางคนพูดว่า "ไปตรวจหมอ" ก็ยังมี  สนุกดีครับ!!

ผมไปถึงที่สถานีอนามัยบ้านแม่กืยก่อน ๘ โมง รีบนำบัตรไปวางต่อคิวไว้ก่อน

ไม่นานนักผู้คนก็มากันมากขึ้น ผมสังเกตได้ว่าทุกคนสวมเสื้อกันหนาวแขนยาว ในขณะที่ผมสวมเสื้อเหลืองแขนสั้นตัวเดียว หุหุ ผมคงเป็นมนุษย์หนังหนาไม่รู้หนาวเหมือนคนอื่น ๆ ที่บ่นหนาวแล้วออกไปนั่งตากแดดอยู่ที่ประตู

ผมเที่ยวเดินหาเก็บภาพ แต่ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจ นอกจากเจ้าต้นที่เห็นเนี่ย…

๘ โมงกว่าเจ้าหน้าที่ก็มาทำงาน ผมอยู่ลำดับที่ ๑๕ ได้รับการเจาะเลือดก็ประมาณ ๙ โมงกว่า อืมม์…ผมเป็นคนซาดิสหรือเปล่าไม่รุ?  คนอื่น ๆ เวลาโดนเจาะเลือดจะเบือนหน้าหนี ไม่ยอมมอง แต่ผมจะมองดูทุกขั้นตอน ตั้งแต่ถูกรัดแขน โดนทาแอลกอฮอล์ และเห็นปลายเข็มที่ค่อย ๆ เจาะลึกเข้าในผิวหนัง พร้อม ๆ กับความเจ็บที่เกิดขึ้นเหมือนโดนมดกัด จ้องดูเลือดที่ค่อย ๆ ถูกดูดออกมาตามปริมาณที่ต้องการ จนถึงขั้นตอนสุดท้าย  เป็นอันว่าเรียบร้อย…กลับบ้านได้!!

ก่อนกลับผมนำแผ่นซีดี Piano-Lovers  Op.1 ๒ แผ่นไปมอบให้เจ้าหน้าที่สองท่านซึ่งทำหน้าที่เจาะเลือด ท่านหนึ่งคือคุณหมอเทียม ผู้ที่เคยมาเยี่ยมพี่ชายผมถึงบ้าน (ภาพ ๑) ส่วนอีกท่านหนึ่งซึ่งได้เจาะเลือดของผมในวันนี้ (ชื่อจำไม่ได้แล้ว)  จำได้แต่ว่าท่านมือเบามาก  ผมแทบจะไม่รู้สึกเจ็บเลย…

ขี่จักรยานยนต์กลับบ้าน ผมต้องจอดสูบลมเป็นระยะ ๆ เพราะยางซึม พอถึงร้านซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ ผมก็แวะให้ช่างดู ปรากฏว่ายางรั่วตรงแผลเก่าซึ่งอยู่ระหว่างรอยต่อ ถ้าจะปะอีกก็จะอยู่ได้อีกไม่นาน ผมจึงต้องเปลี่ยนยางในใหม่ หมดตังค์ไปอีก ๙๐ บาท…

กลับถึงบ้าน ๑๐ โมงกว่า ๆ ผมชง Ovaltine Soy ซึ่งคุณแม่ของน้องเจ้าขานำมาให้เป็นของขวัญวันครู กิน ๑ ซองพร้อมกับขนมปังโฮลวีท…

จบเรื่องไปเจาะเลือดที่สถานีอนามัยบ้านแม่กืยด้วยดี!