Monday, January 31, 2011

เรื่องของหีบเพลง

ฝนลงเม็ดขณะขี่มอเตอร์ไซค์ไปจ่ายค่าไฟฟ้า ผมรู้สึกหนาวเย็น คล้ายกับตอนที่ปั่นจักรยานฝ่าสายฝนอยู่บนเส้นทางจาก Mersing ไปยัง Cheraitng  มันเป็นความรู้สึกที่ผมเคยถวิลหา หวังว่าจะมีโอกาสได้กลับไปสัมผัสความหนาวเหน็บยามที่อยู่บนอานจักรยานอีกครั้ง งั่ม ๆ มาถึงวันนี้ ผมหมดหวังซะแล้วครับ!


จ่ายค่าไฟฟ้าเสร็จสรรพ ก็ขี่รถเลยไปซื้อปูนกาวถุงเล็ก ผงโป้ว และเหล็กยึดอ่างล้างหน้า กลับถึงบ้านผมไม่รอช้าที่จะผสมผงโป้ว ลงมืออุดรูและช่องว่างบนผนัง…


ผมต้องรอให้แห้งสนิทเสียก่อน จึงค่อยขัดกระดาษทรายและทาสี…

วันนี้อยากคุยเรื่อง accordion ซักหน่อย   จำได้ว่าสมัยที่เล่นหีบเพลงอยู่บนลานเบียร์ โรงแรมพิมาน จังหวัดนครสวรรค์ ผมเคยเขียนบทความเกี่ยวกับ accordion ส่งให้ท่านผู้พันมือ fiddle ในทำนองว่าถ้าอยากจะก้าวไปยืนอยู่แถวหน้าในเมืองไทยก็ให้ฝึกเล่น accordion อย่างจริง ๆ จัง ๆ ผมได้เปรียบเทียบกับโอกาสที่นักเปียโนคนไทยจะมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักนั้นยากมาก ๆ  คนไทยที่เล่นเปียโนนั้นมีเยอะเแยะ เก่ง ๆ ทั้งนั้น แต่จะมีใครบ้างที่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง?   การที่นักเปียโนในเมืองไทยคนใดคนหนึ่งจะฝ่าด่านอรหันต์แล้วขึ้นไปยืนอยู่แถวหน้าได้นั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะต้องเก่งจริงเก่งจังแค่ไหน….

ผมเคยเขียนว่า ในเมืองไทยหาคนเล่น accordion อย่างถูกต้องและเล่นได้ดีได้ยาก แทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้  อยากให้มีใครสักคนเริ่มเรียนตามหลักสูตร ซ้อมอย่างหนักทั้งแบบฝึกหัดและบทเพลง  ผมให้เวลาซัก ๑๐ ปีเอ้า!

เพื่อน ๆ อาจจะเคยได้ดูการแข่งขันดนตรีระดับชาติทางโทรทัศน์ ที่มีเด็กผู้หญิงชาวเวียดนามเข้าแข่งขันด้วยการใช้ accordion บรรเลงเพลง concerto ร่วมกับวง orchestra แล้วสามารถเอาชนะเครื่องดนตรีอื่น ๆ ได้อย่างน่าประทับใจยิ่ง!   ถ้ามีใครเล่น accordion ได้เก่ง ขอเพียงแค่ครึ่งเดียวของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็พอแล้ว ผมรับรองว่าจะต้องเป็นที่กล่าวขวัญ และรู้จักอย่างกว้างขวางอย่างแน่นอน!!

ผมอยากจะเห็นคนไทยซักคนหนึ่งเลือกเรียน accordion อย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนกับนักศึกษาในสถาบันดนตรีที่เรียนเปียโน ไวโอลิน เครื่องเป่า และเครื่องสายอื่น ๆ คิดว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น เมื่อถึงวันนั้น เขาคนนั้นจะได้เป็น ๑ ใน ๖๐ ล้านคนของประเทศไทย!!

ในบอร์ด “คุยกะลุงน้ำชา” คุณเต้ยได้โพสต์ไว้ว่า “…ไม่รู้ว่าแอ๊คคอร์เดียนปรกติแล้ว เล่นยากขนาดไหนแล้ว และโอกาสที่จะหัดเล่นเองได้   มีโอกาสบ้างไหมครับ…แฟนผมก็เล่นไวโอลิน ผมอยากเอามา แอ๊คคอมกับไวโอลิน มันคงคลาสิกน่าดูเลยครับ…” 

จะเล่นยากขนาดไหนนั้น ขึ้นอยู่กับว่าผู้ฝึกต้องการเล่นให้ได้ระดับไหนครับ ถ้าอยากจะเป็น ๑ ใน ๖๐ ล้านคน ก็ต้องยากแน่นอน แต่ถ้าจะเล่นพอให้ใช้แอ๊คคอมมือไวโอลินหรือเล่นในวง bluegrassได้ก็ไม่ยาก!!!
หัดเล่นเองได้ไหม?  ได้ซิ…ก็ Teach Yourself to Play Accordion นั่นเอง ทำไมจะไม่ได้  ในเมื่อทุกวันนี้ ในโลกอินเทอร์เน็ต เราสามารถหาตำราและโน้ตเพลงได้ภายในไม่กี่คลิก นอกจากนั้นใน YouTube ก็มีวิดีทัศน์ของผู้สอนมากมาย ตั้งแต่ลุงจุ่นไปจนถึง accordionist ชาวยุโรป!!   ในห้องเก็บหนังสือลุงน้ำชาก็มี instructional media ให้ศึกษา

ไวโอลินเล่นกับหีบเพลงดูเข้าท่าแน่นอนครับ เล่นที่ไหนก็ได้ เครื่องดนตรีทั้งสองขิ้นไม่ต้องใช้ไฟฟ้า ไปเป็น busker เล่นเปิดหมวก มีเงินท่องไปในโลกกว้างได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดครับ

แอ๊คคอร์เดียนมีหลายขนาดให้เลือกตามประสงค์ที่จะใช้งาน ถ้าอยากเล่นแบบ ๑ ใน ๖๐ ล้าน ก็ต้องใช้ ๑๒๐ เบส ให้มันสุด ๆ ไปเลย!! ซื้อใหม่ก็ ๕ หมื่นกว่าบาท


หนักมั่ก ๆ ต้องนั่งบรรเลง ถ้าจะยืนเล่นก็ต้องตัวใหญ่ ๆ แต่ก็ยืนได้ไม่นานหรอก สำหรับผมแล้ว ถ้าจะซื้อหีบเพลงอีกซักตัว ผมก็จะซื้อขนาดเล็กที่สามารถใส่ลงเป้ได้ เหมือนอย่างที่เจ้าตัวเล็กที่ผมเคยใช้ และนำไปเล่นที่ห้วยโก๋นเมื่อ ๒ ปีที่แล้ว…

อีกหน่อยคนไทยจะเล่นหีบเพลงมากขึ้น แต่ไม่มีซักคนที่เล่นแบบผู้เชี่ยวชาญจริง ๆ

No comments: