ก้าวต่อไปของเด็ก ๆ

วันที่ ๙ มกราคม เป็นวันที่เด็กนักเรียนไวโอลินรุ่นจิ๋วจะต้องก้าวเดินต่อไป… ผมอยากรู้จังว่าเมื่อกลับมาพบกันใหม่อีกครั้งในปีใหม่ นักเรียนจะมีความก้าวหน้ามากน้อยเพียงใด บาร์บี้จะมีความอดทนสูงขึ้นกว่าปีที่แล้วหรือไม่?  คุณพ่อของน้องกระเต็นจะเข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมเหมือนผู้ปกครองท่านอื่นมั้ยหนอ? น้องเมเปิลจะมีพัฒนาการรุดหน้าขนาดไหน? และน้องเจ้าขาจะโตขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า?  เด็กทุกคนล้วนอยู่ในความสนใจของผม อยากจะเห็นเดินก้าวไกล มิใช่ย่ำเท้าอยู่กับที่ หรือถอยหลังลงคลอง!!

วันนี้มีเด็กมาเรียนไม่ครบ ขาดน้องบาร์บี้ซึ่งไม่สบาย แต่เราก็ไม่รอรีที่จะก้าวเดิน ผมเริ่มทดสอบก่อนว่าช่วง ๓ อาทิตย์ที่ผ่านมา มีใครซ้อมและก้าวหน้ามากน้อยเเค่ไหน งั่ม ๆ ผมพบว่าไม่มีใครดีขึ้นเลยครับ เด็กน้อยทั้ง ๓ ถอยหลังไปหลายก้าว…จากเมื่อพบกันครั้งสุดท้ายในปีเสือดุ  ส่วนน้องมะเหมี่ยวเล่น Perpetual Motion ใช้นิ้ว ๔ ได้แล้ว แต่เสียงยังค่อนข้างเพี้ยน และนิ้วยกสูงเกินความจำเป็น…

เรียนด้วย เล่นด้วย ตามประสาเด็ก ๆ

ผมต้องทบทวนแบบฝึกหัด เรโด โดเรมี-มีเรโด โดเรมีฟา-ฟามีเรโด ให้นักเรียนอีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถใช้เวลากับการทบทวนของเก่าได้มากนัก อยากเห็นนักเรียนเล่นเพลงได้สักเพลงหนึ่งก่อนที่จะให้หันไปฝึกโน้ตอย่างจริงจัง ผมเริ่มต่อเพลง Twinkle, Twinkle Little Star ๒ วรรคแรกให้นักเรียนทั้ง ๓ คน ไม่ใช่ง่ายเลยครับ โชคดีที่มะเหมี่ยวและคุณแม่หันมาช่วยสอนและแก้ไขเรื่องนิ้วให้น้องกระเต็นและเมเปิล ผมรู้สึกยินดีและขอขอบคุณ  สำหรับน้องเจ้าขานั้นสามารถเล่นได้แค่ โดโด-ซอลซอล-ลาลา-ซอล แต่ก็นับว่าเก่งที่อดทนยืนเรียนได้เหมือนพี่ ๆ

ปัญหามีเยอะทีเดียว ผมอาจต้องปรับปรุงเรื่องบทเรียน วิธีการสอน และระยะเวลาที่สอน ไม่รู้จะทำอย่างไรดัครับ ตัวเองไม่เคยได้เรียน Violin Pedagogy มาก่อน ตั้งใจว่าจะอ่านให้หนักในหนังสือที่ดาวน์โหลดไว้ ก็ดันมีปัญหาเรื่องเครื่องพิมพ์เดี้ยงหมดทุกเครื่อง ไม่สามารถ print อะไรได้เลย จะอ่านไฟล์ pdf จากหน้าคอมพ์ฯ โดยตรง สายตาก็ประท้วงอยู่บ่อยครั้ง...

อยากให้ผู้ปกครองที่อยู่กับนักเรียนช่วยแนะนำหน่อยว่าผมควรจะใจเย็นกว่านี้มั้ย?  หรือต้องเพิ่มเวลาสอนอีก สำหรับการซ้อมของนักเรียนที่บ้านผู้ปกครองจะช่วยอะไรได้อีก?

น้องเจ้าขากำลังจ้องมองพี่เมเปิลเล่นเปียโนด้วยความสนใจ

เป็นเรื่องที่น่าขบคิดครับ...