ผมใช้วิชา “ช่างเหอะ” อีกครั้ง เพียงแค่นำไปอาบน้ำพอให้เย็นใจ แล้วนำไปวางไว้ใต้เครื่องพิมพ์เลเซอร์ HP ซึ่งมีน้ำหนักพอที่จะกดทับให้หย่องกลับสู่สภาพตรงเช่นเดิม
หลังจากถูกล็อคตัวอยู่ใต้เครื่องพิมพ์อยู่ ๓-๔ วันเต็ม ๆ เจ้าหย่องก็ได้รับอิสรภาพอีกครั้ง (โชคดีที่ไม่มีหนูหรือแมลงสาปมาแทะ อิอิ) ตรงและพร้อมที่จะรองรับน้ำหนักของสายที่จะพาดผ่าน ผมนำกลับเข้าสู่ตำแหน่งที่มันเคยอยู่ ยกสายขึ้นใส่ แล้วตั้งสายด้วยความระมัดระวัง…
ไวโอลินของน้องมะเหมี่ยวสามารถส่งเสียงได้อีกครั้ง เสียงดีทีเดียว ผมเองยังไม่มีประสบการณ์ในเรื่องของไวโอลินเท่ากับท่านผู้พันฯ ก็ได้แต่ลองสีดูตามประสาช่างเหอะ คือ สีสาย 4 (สายปล่อย) ถ้าเสียงออกมาดังชัดเจน มีมิติ ก็ถือว่าใช้ได้ในระดับหนึ่งแล้ว จากนั้นก็ลองสีสาย 1 ใน position สูง ๆ ฟัง harmonics ถ้าเสียงมีความสมดุลกับสายอื่น ๆ เสียงกลม ไม่บี้แบน ไม่มีอาการแตกพร่า และไม่มีความถี่แปลกปลอม ผมยิ้มออกแล้วครับ…
ค่อย ๆ ตั้งสายให้ได้ที่ ผมต้องคอยทดสอบให้ดีว่าหย่องตั้งตรง ไม่เอนไปข้างหน้าหรือข้างหลัง อืมม์…รู้สึกว่าสายจะสูงไปสักหน่อย น่าจะฝนหย่องลงอีกนิด แต่ผมก็ยังไม่อยากทำตอนนี้ เพราะอยากให้เจ้าของไวโอลินได้ลองเล่นดูก่อน ก่อนเก็บเข้ากล่อง ผมใช้ Buff Up ของ Amway เช็ดถูทำความสะอาดจนขึ้นเงาอย่างที่เห็นในภาพ
รู้สึกยินดีกับน้องมะเหมี่ยวที่ได้เป็นเจ้าของไวโอลินดี ในราคาไม่แพง ขอให้รักษาให้ดี ๆ นะ
No comments:
Post a Comment